Η ανάπτυξη του παιδιού
σύμφωνα με τον Herni Wallon
Θεωρεία 2
Κοινωνικοποίηση 13Φιλόσοφος και γιατρός ο Herni Wallon ( 1879-1962) θεωρούσε ότι η ανάπτυξη του παιδιού είναι το αποτέλεσμα των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των νευρολογικών διαδικασιών της ωρίμανσης και της προσαρμογής, από την μια πλευρά, και των κοινωνικών συνθηκών των σχέσεων, από την άλλη. Η ανάπτυξη λοιπόν του παιδιού για το Herni Wallon αποτελεί το πάντρεμα των βιολογικών, συναισθηματικών, κοινωνικών, και πολιτιστικών παραγόντων. Οι βιολογικοί και οι κοινωνικοί παράγοντες είναι απαραίτητοι, συμπληρωματικοί και αδιαχώριστοι για την ανάπτυξη του παιδιού.
Ο Herni Wallon ανάπτυξε μια θεωρεία στην οποία καταγράφει τα διαδοχικά στάδια ανάπτυξης του παιδιού, όπου κάθε φορά, ένα χαρακτηριστικό ή μια λειτουργία υπερτερεί των άλλων καθορίζοντας το συγκεκριμένο στάδιο. Η ανάπτυξη του παιδιού είναι μια κινητική εναλλαγή σταδίων τα οποία μπορεί να μην είναι συνεχή, αλλά διακόπτονται από κρίσεις και συγκρούσεις. Τα στάδια μέσα από τέτοιες καταστάσεις καθορίζονται από ένα ρυθμό λειτουργικής εναλλαγής, όπου εμπεριέχει το κτίσιμο της νοημοσύνης, καθώς την ανάπτυξη των γνώσεων και την ισχυροποίηση της προσωπικότητας του παιδιού. Επίσης τα στάδια αυτά καθορίζονται, από την διαλεκτική εναλλαγή των λειτουργιών και την σταδιακή προσαρμογή αυτών των αλλαγών.
Herni Wallon ορίζει
Από 0-1 ετών: σαν παρορμητικό και συγκινησιακό στάδιο.
Όπου η κινητικότητα και η συγκίνηση αποτελούν τα βασικά οργανωτικά στοιχεία αυτού του σταδίου. Η παρορμητική κίνηση κίνηση του παιδιού, αποτελεί απλά μια απάντηση στην κίνηση του περιβάλλοντος, επιτρέποντας στο παιδί μια καλύτερη προσαρμογή στις συναισθηματικές και συγκινησιακές καταστάσεις που το περιβάλλουν. Ο έλεγχος των κινητικών απαντήσεων του περιβάλλοντος και ο συγχρονισμός τους με την κίνηση του παιδιού γίνονται πηγή συναισθημάτων για το ίδιο.
Εδώ ο Herni Wallon θεωρεί ότι υπάρχει ένα υπό-στάδιο το οποίο το ονομάζει παρορμητικό (0-3 μηνών) το οποίο χαρακτηρίζεται από κινήσεις ανοργάνωτες του παιδιού και επίσης ένα άλλο από τριών μέχρι 12 μηνών, το οποίο το ονομάζει συναισθηματικό, όπου το παιδί, με την βοήθεια του περιβάλλοντος, αρχίζει να οργανώνει το συναίσθημα του και τις κινήσεις του κατευθύνοντας τες προς ένα συγκεκριμένο στόχο. Αυτές οι συναισθηματικές ενέργειες όπως το κλάμα, η χαρά, ο θυμός αποτελούν και την πηγή της διαμόρφωσης της γλώσσας και της συνείδησης. Στο τέλος αυτού του σταδίου αναπτύσσονται οι πρώτες μορφές κοινωνικοποίησης του παιδιού οι οποίες έχουν σχέση με την συναισθηματική συμβίωση του με το περιβάλλον . Δηλαδή αναπτύσσονται ενέργειες οι οποίες εκδηλώνουν τις επιθυμίες του παιδιού, μπαίνοντας στην σχέση με τον άλλον και στην συμπληρωματικότητα των ρόλων.
1-3 ετών Προβολικό και αισθησιοκινητικό στάδιο
Η χρήση των αντικειμένων και η ανίχνευση του χώρου επιτρέπουν στο παιδί να αναπτύξει την νοημοσύνη, όπως λέει ο Herni Wallon, των καταστάσεων. Στάσεις, μιμητισμοί, μεταφράζουν τις πρωταρχικές σκέψεις του παιδιού, οι οποίες παίρνουν μορφή με την έκφρασή τους στο περιβάλλον. Η εμφάνιση της γλώσσα βοηθάει στην ανάπτυξη μιας αναπαραστατικής νοημοσύνης. Η κινητικότητα του παιδιού και η μίμηση των κινήσεων του περιβάλλοντος του επιτρέπει να σχηματίσει μια διανοητική εικόνα για το μοντέλο που έχει μπροστά του όπως, π.χ. είναι η κίνηση της μητέρας του. Αυτή η εικόνα του επιτρέπει να περάσει από την νοημοσύνη των καταστάσεων, στη νοημοσύνη της αναπαράστασης. Από 18-30 μηνών το παιδί αρχίζει να έχει τις πρώτες του αντιστάσεις, τις πρώτες του ζήλειες και συμπάθειες ή αντιπάθειες.
3-6 ετών Το στάδιο της προσωπικότητας
Η κρίση των τριών χρόνων επιτρέπει στο παιδί να πει όχι, πράγμα που σημαίνει την εκδήλωση της ατομικότητας του, μέσα από την αντίσταση που προβάλλει στο περιβάλλον. Η μίμηση το βοηθάει σε αυτή την διαφοροποίηση. Η Αντίθεση του παιδιού με το περιβάλλον είναι μια ουσιαστική διαδικασία για την οικοδόμηση της αυτονομίας του και της διαφορετικότητας του από τον άλλον. Δια μέσου αυτής της διαδικασία αποζητά την προσοχή του άλλου και αποτελεί επίσης, μια προσπάθεια να γοητεύσει τον άλλον. Ο μιμητισμός των ενεργειών του άλλου, π.χ. της μητέρας ή του πατέρα, είναι μια ενέργεια θαυμασμού, αλλά και ανταγωνισμού συγχρόνως. οι οποίες καθορίζουν το κτίσιμο της προσωπικότητας του.
6-11 Το στάδιο της κατηγοριοποίησης
Σε αυτό το στάδιο πρωτεύοντα ρόλο παίζουν οι διανοητικές λειτουργίες. Το παιδί μπορεί και κατευθύνει την προσοχή του, και προσπαθεί για την επιτυχία ενός σκοπού, καθώς αποκτά μια θεληματική μνήμη. Επίσης σε αυτό το στάδιο εμφανίζεται η αφαιρετική σκέψη και αναπαράσταση
11-16 Το στάδιο της εφηβείας
Το στάδιο της εφηβείας διακρίνεται και αυτό για την διανοητική επένδυση, για τον επαναπροσδιορισμό της σωματικής κατάστασης και αίσθησης Το στάδιο αυτό καθορίζεται από την προσπάθεια ολοκλήρωσης του κτισίματος της προσωπικότητας.
φωτο: Robert Doisneau
Σχόλια