Τα Οικογενειακά "θέλω"
Τι
ωραία έκφραση, « Οικογενειακά θέλω». Η
οικογένεια έχει τα “θέλω” της. Μέσα
από αυτά δεσμεύει τα μέλη της και τα
οδηγεί να σχηματίσουν και τα δικά τους
“θέλω”, τα οποία πρέπει να συμβαδίζουν
με τα “θέλω” της. Στην αντίθετη περίπτωση
εμφανίζονται οι αντιδράσεις, οι
επικρίσεις, οι αντιπαλότητες.
Τα
οικογενειακά “θέλω” σχηματίζονται με
διαφορετικούς τρόπους. Μπορούν να είναι
προϊόν της συμμαχίας των δυο γονιών,
όπως μπορεί να είναι προϊόν της αντίθεσής
τους. Μπορεί να είναι “θέλω” προηγούμενων
γενιών που μεταφέρονται μέσα στα χρόνια
υπό μορφή προσδοκιών παππούδων, γιαγιάδων
και άλλων συγγενών. Μπορεί να είναι
διαμορφωμένα από την γειτονιά, την
κοινωνία, την οικονομία.
Τέλος πάντων,
αυτά τα “θέλω” μπορούν να μην έχουν
καμιά σχέση με τα παιδιά και τα δικά
τους “θέλω”, αλλά έχουν σχέση με την
διατήρηση του οικογενειακού συστήματος
και την επικράτησή του.
Για
να επιτευχθεί αυτή η λειτουργία της
οικογένειας χρειάζονται τα μέλη της να
συμμαχήσουν μεταξύ τους σε ένα κοινό
στόχο. Αυτό της αποτροπής του παιδιού
να δημιουργήσει τα “θέλω” του και να
τα πραγματοποιήσει. Όλες αυτές οι
ενδοοικογενειακές συμμαχίες καθώς και
οι έξω-οικογενειακές, στόχο έχουν την
ικανοποίηση τους μέσα από την ζωή των
παιδιών.
Αθέμιτες
συμμαχίες, συμμαχίες με τον πατέρα και
την οικογένεια καταγωγής του, ή συμμαχίες
με την μητέρα και την παλιά της οικογένεια.
Συμμαχίες ανάμεσα στους γονείς, μυστικές
συμφωνίες κάθε γονέα με τα παιδιά
ξεχωριστά. Όλες αυτές επιβουλεύονται
την θέλησή και προσπαθούν να τα
καθοδηγήσουν εκεί που θέλουν, συμφωνεί,
ή διαφωνεί το παιδί δεν έχει καμία
σημασία.
Οι
συμμαχίες αυτές βρίσκουν το παιδί
ανέτοιμο να διαλέξει, ανίκανο να καταλάβει
και να ελέγξει το παιχνίδι το οποίο
ξετυλίγεται μπροστά του και πίσω του.
Αυτή ή κατάσταση έχει σαν αποτέλεσμα
διαταραχές όσον αφορά την αυτονόμηση
και την αυτοπεποίθηση κατά την ενηλικίωση
του. Εξαρτά το παιδί από εκείνη δίνοντάς
της την δυνατότητα να συνεχίζει να
επεμβαίνει ακόμα και όταν ενηλικιωθεί.
Δηλαδή η οικογένεια μέσα από αυτή την
ατελείωτη προσπάθεια επιβολής των
“θέλω” της καταφέρνει να κουμαντάρει
την ζωή των παιδιών διατηρώντας το
δικαίωμα της επέμβασης σαν διαχρονική
λειτουργία που κρατάει τα παιδιά-ενήλικες
φυλακισμένα στα οικογενειακά “θέλω”.
Η
απομάκρυνση μετά από την ενηλικίωση
φαίνεται ότι κοστίζει στους γονείς. Δεν
μπορούν να αφήσουν το παιδί τους να τα
βγάλει πέρα μόνος του. Τρέχουνε από πίσω
του, παρακολουθώντας την ζωή του από
κοντά. Συνεχίζουν να δίνουν συμβουλές,
που ούτε αυτοί τις έχουν τηρήσει.
Αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους όπως
αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους. Τα
αντιμετωπίζουν σαν ανήμπορα που
χρειάζονται προστασία και φροντίδα
ακόμα και όταν είναι παντρεμένα, ακόμα
και όταν και αυτά έχουν κάνει παιδιά
και έχουν βάλει σε λειτουργία τον ίδιο
μηχανισμό που έχουν διδαχθεί από την
οικογένεια τους. Αφαιρώντας το δικαίωμα
με την σειρά τους στα παιδιά τους να
κάνουν την ζωή του όπως την θέλουν, έτσι
όπως κάνανε οι γονείς τους σε
αυτούς...................
Κερεντζής Λάμπρος
Σχόλια