Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2020

Η ζωή μας, η ζωή του...

Εικόνα
  Πολλές φορές σαν γονείς, επιβάλουμε την παρουσίας μας αγνοώντας την έκταση που αυτή καταλαμβάνει στην ζωή του παιδιού μας. Πολλές φορές αναλαμβάνουμε κεντρικό ρόλο στην οικοδόμηση της ζωής του την οποία θεωρούμε ότι μας ανήκει, ξεχνώντας ότι δεν είναι δικιά μας. Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είμαστε ικανοποιημένοι από την τροπή που πήρε η δική μας ζωή. Την θεωρούμε μια κακοτεχνία και προσπαθούμε να αποτρέψουν την ζωή του παιδιού μας από μια τέτοια έκβαση. Δυστυχώς όμως στο βαθμό που τη ζωή του την θεωρούμε δικής μας, φαίνεται ότι συνεχίζουμε την κακοτεχνία της δικής μας ζωής, μέσα από την δική του... προσπαθώντας να διορθώσουμε και τις δύο!! Πίνακας:Tetsuya Ishida

Η αγκαλιά

Εικόνα
  Οι έρευνες λένε ότι τα μωρά που αφήνονται στην κούνια τους χωρίς να τους προσφέρεται η επαφή με το σώμα της μητέρας κλαίνε 10 φορές περισσότερο από τα άλλα. Η αγκαλιά της μητέρας περιβάλλει το βρέφος με την ζεστασιά που χρειάζεται για να αισθανθεί ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Το ίδιο παρατηρείται και για την αγκαλιά του πατέρα. Φαίνεται λοιπόν ότι η επαφή με το σώμα του άλλου χαλαρώνει, μειώνει το άγχος και το φόβο της στέρησης. Επίσης, στο βαθμό που οι συνεχής ανάπτυξη των ζωτικών οργάνων του παιδιού προκαλούν ενοχλήσεις, η επαφή με το σώμα του άλλου τις μειώνει!! Η αγκαλιά πάντα καλμάρει τον οποιονδήποτε πόνο, τον κάνει υποφερτό!! Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας: natalia tejera

Η μνήμη

Εικόνα
  Η μνήμη δροσίζει το βήμα της στην σκόνη περασμένων διαδρομών. Ντύνεται με το χαμόγελο της φυγής που πάντα την ακολουθεί σαν το προσωπικό της κρησφύγετο. Ο αέρας στο τέλος του καλοκαιριού την μετακινεί σαν λευκό σύννεφο που αλλάζει σχήμα. Περνάει το χρυσογάλαζο τούνελ των σκιρτημάτων, των ερωτικών εντάσεων που οι ίσκιοι κουβαλάνε κρυφά το απομεσήμερο στην άκρη του ουράνιου κρεβατιού της. Σώματα γλιστράνε στην υγρή ζεστασιά της χαμογελώντας. Τυλίγουν τα ελκυστικά μέλη τους, χαϊδεύοντας με την τρυφερότητα του δέρματος τους οποιαδήποτε ανησυχία της για το πέρασμα του χρόνου. Το άγγιγμα τους τον κάνει άυλο, ανύπαρκτο, μηδαμινό. Η μνήμη μεθυσμένη από το φως κραυγάζει χαρούμενη στην μέση της απεραντοσύνης της. Έχει τόσα να θυμηθεί και τόσα να ξεχάσει. Ποτέ τέτοιος πλούτος δεν σκόρπισε την ηδονή της λήθης τόσο απλόχερα. Κερεντζής Λάμπρος πίνακας: Christophe Blanc