Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

  Όσο οι κάθε λογής λογοκριτές της συνείδησης επιβάλουν την σιωπή, όσο εμποδίζουν το λόγο μας θεωρώντας ότι δεν είναι σωστός, ότι δεν είναι φορέας πείρας και γνώσης τόσο εμείς θα πρέπει να μιλάμε!! Θα πρέπει να μιλάμε ελεύθερα για τους φόβους, τις αγωνίες, τις προκαταλήψεις, τις στερήσεις, να μιλάμε για την συγκίνηση, για τον πόνο για την χαρά μας. Θα πρέπει να μιλάμε χωρίς ντροπή για τον εαυτό μας, για τις αντοχές των ενοχών μας, για τα πληγωμένα ή χαρούμενα τοπία των σχέσεων μας. Θα πρέπει να εκφράζουμε τα πάντα με το δικό μας λόγο, διότι μόνο μέσα από αυτόν μπορούμε να σχεδιάσουμε τα όνειρα μας, μόνο μέσα από αυτόν μπορούμε να κατασκευάσουμε την πραγματικότητα μας. Θα πρέπει να μιλάμε διότι... η σιωπή περιορίζει πάντα το νόημα της ζωής. Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας: André Desjardins

Η στέρηση της αγάπης είναι μια πράξη βίας. Το άτομο νιώθει ανίσχυρο και ανεπαρκές. Νιώθει ότι απειλείται συνεχώς η ακεραιότητα του. Από την στέρηση της αγάπης πηγάζει ο φόβος, η ανασφάλεια, και δημιουργείται μια αρνητική εξάρτηση από αυτόν που την επιβάλει. Ο στερημένος    αυτό που γνωρίζει να μεταδίδει είναι η στέρηση. Για την αναπαραγωγή της υιοθετεί την βία που έχει μάθει και υποστεί. Έτσι γίνεται απειλητικός και βίαιος, προσπαθώντας να αποφύγει την απειλή στέρησης. Αυτό που τον απενοχοποιεί και του επιτρέπει να ασκήσει βία, είναι η απόδοση αυτής της απειλής που νιώθει στη παρουσία του “άλλου”, του ξένου , του διαφορετικού, του μακρινού... Δυστυχώς όμως η στέρηση της αγάπης για το καθένα μας δεν προήλθε από τον ξένο, τον άγνωστο, τον μακρινό, αλλά από τον γνωστό, τον οικείο, τον συγγενή. Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας:   oswaldo guayasamín

Πολλές φορές η απόγνωση καταλαμβάνει το χώρο της ζωής με τέτοιο τρόπο ώστε η προσπάθεια αποφυγή της να βιώνεται ευχάριστα. Η ευχαρίστηση όμως από την αποφυγή της απελπισίας δεν είναι παρά μια άλλη μορφή δυστυχίας. Όπως λέει και ο Boris Cyrulnik 1 η συνεχής ενασχόληση με την δυστυχία που μου συμβαίνει, προσδίδει την εντύπωση ότι είμαι ενεργητικός, δραστήριος πράγμα που κρύβει μια ικανοποίηση, αυτή όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ευτυχία και δεν αναιρεί το πλαίσιο της δυστυχίας αντίθετα μπορεί να το ενδυναμώνει. Δηλαδή η ευτυχία από την ενασχόληση με αυτό που μου έχει συμβεί εξαρτάται από τον τρόπο που το προσεγγίζω. Η συνεχής αίσθηση της μη αποδοχής των γεγονότων και το μοιρολόι γύρο από αυτά, δεν έρχονται να αλλάξουν την δυστυχία της πραγματικότητας αλλά να την επεκτείνουν. Τις προσδίδουν διαστάσεις οι οποίες με περικλείουν και με αιχμαλωτίζουν οδηγώντας με στην ανικανότητα αντίδρασης, εφόσον αφήνω το γεγονός να με προσπερνά. Νομίζω ότι υπάρχουν δυο τρόποι ενασχ...

Οι παρουσία των προσφύγων, ή των μεταναστών των  “ξένων”, όπως λέμε, πυροδοτεί φόβους βαθιά φυλαγμένους στην ψυχή μας των οποίων φαίνεται ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την έκταση. Στην ουσία η παρουσία τους εκφράζει καταστάσεις που έχει βιώσει κάθε άνθρωπος, κάθε λαός, κάθε έθνος και κάθε φυλή, οι οποίες δηλώνουν την ομοιότητα, την συγγένεια και την ενότητα της ανθρώπινης κατάστασης ανεξαρτήτως των παραπάνω διαφορών. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι οι κομιστές πανάρχαιων ανθρώπινων καταστάσεων, διότι ο “αποχωρισμός”, η “μετάβαση” και η “ενσωμάτωση” εκφράζουν στο πέρασμα των αιώνων την μορφή που μπορεί να πάρει η ζωή ενός ανθρώπου, όσο και ενός λαού. Άρα έχουμε να κάνουμε με τρεις βασικές πανάρχαιες ανθρώπινες καταστάσεις, τις οποίες συναντάμε υπό μορφή τελετουργιών σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου από την προϊστορική εποχή μέχρι σήμερα. Χρειάζεται επίσης να γνωρίζουμε ότι σαν τελετουργίες ο “αποχωρισμός”, η “μετάβαση” και η “ενσωμάτωση” είναι επενδεδυμέ...

....Η ανακάλυψη του ΚΟΣΜΟΥ δεν είναι παρά μια αποκάλυψη. Μια δυνατότητα που η φύση των πραγμάτων προσφέρεται σαν “κόσμος” μπροστά στο παιδί και περιμένει να φανερώσει τον πλούτο της. Ο πλούτος της αποκαλύπτεται μόνο από την ενεργητική του στάση. Δηλαδή από τον τρόπο προσέγγισης και την πράξη του. Η πράξη του “βγάζει” στην επιφάνεια αυτό που φαίνεται κρυμμένο, αποκαλύπτοντας συγχρόνως και τις δυνατότητες του, οι οποίες μέχρις εκείνη την στιγμή φαίνονταν και αυτές άγνωστες. Άρα η αποκάλυψη γίνεται προς δυο διαφορετικές κατευθύνσεις. Μια προς τα “έξω”, προς τον κόσμο, και η άλλη προς τα “μέσα”, προς τον εαυτό. Έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι ο κόσμος και ο εαυτός είναι πάντα συνδεδεμένοι, διότι η αποκάλυψη του ενός αποκαλύπτει τον άλλον και το αντίθετο. Το ρήμα κοσμέω - κοσμώ προέρχεται από το ουσιαστικό ΚΟΣΜΟΣ. Σημαίνει “τακτοποίηση”, “διευθέτηση”, αλλά και “στόλισμα”. Σύμφωνα με τα παράγωγα της λέξης, η αποκάλυψη του κόσμου για το παιδί δεν είναι μόνο μια απλή διε...

…Τα ΜΜΕ εκπονούν το προφίλ του χρήστη (ναρκωτικών) ως ιδιαίτερης προσωπικότητας, μιλάνε για αίτια, για ευπαθής ομάδες κ.λπ. και ορίζουν το ερμηνευτικό πλαίσιο με ένα συντηρητικό, ηθικοπλαστικό, κανονιστικό λόγο, ο οποίος αναπαράγει κυρίαρχους λόγους όχι μόνο για τους χρήστες αλλά γενικότερα για την ομαλότητα και την παρέκκλιση.  Δηλαδή αναπαράγει ορισμούς, ερμηνείες, αντιλήψεις που επιβάλλονται στο κοινό ασυνείδητα και μέσα από την επανάληψή τους, διαβρώνουν τον καθημερινό λόγο με την μορφή της κοινής λογικής του κοινού νου. Με δύο λόγια τα ΜΜΕ δεν κατασκευάζουν πρωταρχικά κυρίαρχους λόγους αλλά δεν τους υπονομεύουν, δεν τους αμφισβητούν τους αναπαράγουν… Απόσπασμα από το άρθρο της  Αφροδίτης Κουκουτσάκη με τίτλο: " Η εικόνα των ναρκωτικών μέσα από την ποινική τους διαχείριση" πηγή Τετράδια Ψυχιατρικής 2016

Πολλές φορές η συνειδητοποίηση ορισμένων καταστάσεων μπορεί να δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα στην ζωή μας, οπότε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τις… αγνοήσουμε. Βέβαια η αγνόηση μεταθέτει το πρόβλημα… δεν το επιλύει.   Η μετάθεση από την επίλυση ενός προβλήματος διατηρεί την αγωνία της αναμονής, δίνοντας την εντύπωση ότι το πρόβλημα φαίνεται ακόμα πιο σημαντικό από ότι είναι. Έτσι προσφέροντας του μια περίοπτη θέση το κάνει ρυθμιστή της κοινωνικής μας συμπεριφορά. Διατηρώντας λοιπόν το πρόβλημα και μεταθέτοντας την επίλυση του, διατηρούμε την παρουσία του, πράγμα που δηλώνει ότι το πρόβλημα προσφέρει και όχι ότι εμποδίζει την κοινωνική μας λειτουργία . Ότι αποτελεί και αυτό ένα λειτουργικό στοιχείο το οποίο παρόλο που παρουσιάζεται σαν εμπόδιο στην ουσία μας παρέχει μια διέξοδο… από άλλες προβληματικές καταστάσεις. Με αυτό τον τρόπο επαληθεύεται ένα βασικό αξίωμα της συστημικής ψυχοθεραπείας όπου ορίζει  ότι  « το πρόβλημα δεν είνα...

Αφημένοι στις εισόδους της ζωής, αναζητάμε την σιγουριά αποδεχόμενοι να αναπαραγάγουμε το σταθερό δοκιμασμένο πλαίσιο της κοινωνικής αδιαφορίας. Αυτό θα μας επιτρέψει, καθώς ταξιδεύουμε στην χαλαρότητα της παγκόσμιας καταστροφικότητας και του ανεξέλεγκτου άγχους της, να υιοθετήσουμε την πεπατημένη οδό της ταπείνωσης. Να υιοθετήσουμε την θλίψη που γεννάται από την προσπάθεια να απαλλαγούμε από το βάρος της παρουσίας και να αποδεχτούμε τον αναγκαίο πλέον ευνουχισμό της επιθυμίας. Έτσι ώστε να αποποιηθούμε την ευθύνη και να πορευτούμε αγκαλιά με την απουσία της ελευθερίας μας. Τυφλοί από το φως που   πηγάζει μέσα μας, προσπαθούμε να ντυθούμε το σκοτάδι που μας προσφέρουν απ’ έξω μας, και δεχόμαστε την αρχή της ζωής σαν να είναι το τέλος της. Καταπίνουμε φαρμακευτικές δόσεις υποταγής σε ταμπλέτες καθημερινής βίας και σκυμμένοι πάνω από την οθόνη ενός μέλλοντος που δεν μας ανήκει. Εκλιπαρούμε την προσοχή ενός κόσμου χωρίς ανθρωπισμό. Ενός κόσμου που χρωματίζει...

Η βούληση, η επιθυμία γεννιέται μέσα από την δύναμη του υποκείμενου να εκφράζει το “όχι” ή το “ναι”. Δηλαδή μέσω της δυνατότητας επιλογής και απόφασης, η οποία σημαίνει δέσμευση και ανάληψη της ευθύνης. Εάν σκεφτούμε όμως ότι το “ναι” είναι μια “αναίμακτη” θα λέγαμε κατάσταση, το οποίο δηλώνει ταύτιση των ατομικών αναγκών με των κοινωνικών, τότε η “ικανοποίηση” του υποκειμένου είναι πιο εφικτή μέσα από το “ναι”, δηλαδή την συμφωνία με την επιθυμία του εκάστοτε κοινωνικού πλαισίου που ανήκει και εκφράζεται. Αντιθέτως το “όχι” έρχεται να δηλώσει την διαφοροποίηση και την ασυμφωνία στην μορφή ικανοποίησης που επιβάλει το κοινωνικό πλαίσιο. Δηλώνει μια περαιτέρω αναζήτηση της ικανοποίησης του υποκειμένου από αυτή που του προσφέρεται, η οποία σημαίνει και αναζήτηση και γνωριμία με τον ίδιο τον εαυτό. Επίσης δηλώνει μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του πλαισίου αναφοράς της ομάδας που ανήκει, μέσα από την αναγνώριση της διαφορετικότητας του. Η προσπάθεια επαναπροσδιο...

Μελαγχολία και κατάθλιψη: κοινά και αποκλίσεις14 Η σχέση ανάµεσα στη σηµερινή µορφή της κατάθλιψης και στην παλιότερη µορφή της µελαγχολίας είναι αλληλένδετη, αλλά και προβληµατική. Οι περιγραφές ανάµεσα στην κατάθλιψη, όπως εµφανίστηκε στον εικοστό αιώνα, και στη µελαγχολία που ίσχυε µέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα, δείχνουν οµοιότητες, αλλά και σηµαντικές διαφορές. Και όµως, µία εξίσωση ανάµεσα στους δύο όρους ήταν πάντα δεδοµένη. Στο παρόν κεφάλαιο θα εξεταστεί η µελαγχολία, και η κατάθλιψη ως µέρος της µελαγχολίας, που σήµερα θεωρείται πιο γενικός όρος.   Μία σύγκριση ανάµεσα στη µελαγχολία και τη σηµερινή κατάθλιψη δείχνει τουλάχιστον τέσσερις σηµαντικές οµοιότητες. Πρώτον, το σύµπλεγµα των συµπτωµάτων λύπης, αθυµίας και απελπισίας ταυτίζεται µε αυτό των συµπτωµάτων άγχους και φόβου. Από τους Έλληνες φυσικούς και φιλοσόφους και από εκεί στην Αναγέννηση µέχρι και τον πρώιµο µοντερνισµό, η συστάδα των χαρακτηριστικών που κινούνται γύρω από τους πόλους της λύπης και...

Η πρωτιά της Ελλάδας στις ανεπιθύμητες κυήσεις φανερώνει ότι πάντα η ικανοποίησης της σεξουαλικής ανάγκης θα αποτελεί πρόβλημα για τις συντηρητικές κοινωνίες σαν την δική μας. Ότι  πάντα,   σαν φυσιολογική ανάγκη, τελεί υπό καθεστώς απόκρυψης και σιωπής, φόβου και ενοχής. Έτσι ώστε η γνώση, γύρω από τη ερωτική πράξη και τον τρόπο που μπορεί να αποφευχθεί μια ανεπιθύμητη κύηση, να μην αποτελεί σημαντικό γεγονός το οποίο η οικογένεια καθώς και η πολιτεία θεσμικά το έχουν αναλάβει μέσω τις “σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης” Το να μιλήσεις όμως για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν είναι κάτι απλό. Κατ' αρχάς σημαίνει ότι μιλάς για τον έρωτα. Έχουμε μάθει όμως η ομιλία για αυτόν να αποφεύγετε, ή όταν μιλάμε, να τον περνάμε μέσα από χιουμοριστικές εκφράσεις, ή μέσα από εκφράσεις αποτροπής και καταγγελίας του. Έπειτα το πως θα μιλήσει κανείς για αυτόν εξαρτάται από το αν έχει μια ικανοποιητική σχέση μαζί του κάτι το οποίο δεν είναι εύκολο στην δική μας κοινωνία. ...

Όπως η ζωή εμπεριέχει το θάνατο έτσι και το ζευγάρι εμπεριέχει το χωρισμό. Το ζευγάρι, η ερωτική σχέση είναι ένας οργανισμός που γεννιέται, αναπτύσσεται και..."πεθαίνει". Καλό είναι να μην "πεθάνει" αλλά... Ο χωρισμός είναι μια κατάσταση η οποία ενυπάρχει σαν δυνατότητα της σχέσης από το ξεκίνημά της. Έτσι, σχέσεις οι οποίες ξεκίνησαν με τις καλύτερες προοπτικές μπορεί να οδηγηθούν σε αδιέξοδο, στο χωρισμό. Αυτό εξαρτάται από την μορφή εξέλιξή τους, από τις αλλαγές που συντελούνται και από  την ικανότητα των μελών τους να αποδεχτούν, ή όχι αυτές τις αλλαγές. Σύμφωνα λοιπόν με την θεωρία της εξέλιξης και της ανάπτυξης ενός οργανισμού, η σχέση ενός ζευγαριού είναι φυσιολογικό να αλλάξει μορφή, να περάσει διάφορα στάδια εκ των οποίων ένα στάδιο είναι και ο χωρισμός. Ο χωρισμός μπορεί να φαίνεται εύκολος όταν στην οικογένεια δεν υπάρχουν παιδιά, αλλά όταν υπάρχουν, δημιουργείται μια τεράστια δυσκολία στην αποδοχή και την πραγματοποίηση του. Π...