Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2017

Ο τρόπος σκέψης των παιδιών νηπιακής και πρώτης σχολικής ηλικίας σύμφωνα με τις γνωστικές θεωρίες μάθησης

Εικόνα
«Ο τρόπος σκέψης των παιδιών μοιάζει να ταλαντεύεται ανάμεσα στο λογικό και το μαγικό, στην επίγνωση και την άγνοια, στο λογικό και στο παράλογο.» (Michael & Sheila Cole, 2001, τόμος β, σελ 119) Στις καταγραφές των γνωστικών θεωριών, η μάθηση δεν είναι αποτέλεσμα ενεργού επεξεργασίας πληροφοριών με βάση τις ενδιάμεσες γνωστικές λειτουργίες του ατόμου, οι οποίες παρεμβάλλονται ανάμεσα στις πληροφορίες του περιβάλλοντος (ερέθισμα) και στις αντιδράσεις του ατόμου. Η γνώση είναι αποτέλεσμα ενεργής αντιπαράθεσης του οργανισμού με την εμπειρία, μέσω της οποίας το άτομο με δημιουργικές δραστηριότητες την οικοδομεί μέσα στο φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Η μάθηση, υπό το πρίσμα αυτό συνίσταται στην τροποποίηση γνώσεων που ήδη προϋπάρχουν. 1.1.    Η Αναπτυξιακή Γνωστική θεωρία του Piaget  Η αναπτυξιακή γνωστική θεωρία της μάθησης, η οποία αναφέρεται και ως δομικός εποικοδομισμός, είναι η θεωρία που ανέπτυξε μετά από μια μακρά περίοδο μελετών (60 χρόνων) ο Ελβετός

«Τυραννία της στιγμής» και νομενκλατούρες δημοσιογράφων

Εικόνα
Στην εποχή του θριάμβου της μετάδοσης πληροφοριών, τα δεδομένα της επικοινωνίας και της δημοσιογραφίας καλούνται να αλλάξουν άρδην του  Dominique Wolton * Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι η επικοινωνία είναι ένα από τα ισχυρά σύμβολα του 21ου αιώνα, όπως βεβαίως υπήρξε σημαντικό ιδεώδες προσεγγίσεως των ανθρώπων, των αξιών και των πολιτισμών στον 20ο αιώνα. Η δε φιλοδοξία της ήταν να αποτελέσει την καρδιά του δημοκρατικού μοντέλου του περασμένου αιώνα, με την βοήθεια γοητευτικών και υψηλών αποδόσεων τεχνικών. Ωστόσο, η επικοινωνία απειλείται σήμερα από σοβαρούς κινδύνους και γι αυτό πρέπει να προστατευθεί μέσα από μία προσπάθεια να την καταλάβουμε. Στον 20ο αιώνα, το ιδεώδες της πληροφόρησης «όλα να γίνονται γνωστά αμέσως και σε όλο τον κόσμο», στις δημοκρατικές χώρες έγινε πραγματικότητα σε λιγότερο από τριάντα χρόνια. Βεβαίως, δεν είναι δυνατόν να μαθαίνουμε τα πάντα, για όλα, αμέσως –πλην όμως, η αρχή είναι κεκτημένη. Όμως, την στιγμή που το ιδεώδες γίνεται πραγματικ

Τα Οικογενειακά είναι και… Προσωπικά Γεγονότα

Εικόνα
Στο περασμένο άρθρο μας μιλήσαμε για τα οικογενειακά γεγονότα, σαν γεγονότα τα οποία ξέχωρα από την επιρροή τους στην οικογενειακή ομάδα, επιδρούν και σε κάθε μέλος της ξεχωριστά και διαφορετικά. Άρα το οικογενειακό γεγονός αποτελεί και ένα προσωπικό γεγονός. Εκτός λοιπόν από τις διαστάσεις και την σημαντικότητα του σαν οικογενειακό γεγονός, σαν προσωπικό, καταλαμβάνει μια ουσιαστική θέση που μπορεί να αποτελέσει σταθμό στην εξέλιξή και την ανάπτυξή του κάθε μέλους . Έτσι, γεγονότα οικογενειακά όπως ο θάματος, η γέννηση, ο γάμος, ο χωρισμός κ.λ.π. μπορούν σε προσωπικό επίπεδο να στιγματίσουν την ζωή του κάθε μέλους με διαφορετικό τρόπο. Ένα τέτοιο βασικό γεγονός για την οικογένεια είναι ο ερχομός ενός νέου μέλους . Δηλώνει για αυτήν ότι κάτι καινούργιο κάτι ξεχωριστό συμβαίνει. Η παρουσία του γίνεται το σημείο περάσματος από μια «παλιά» κατάσταση σε μια νέα, τόσο για το κάθε μέλος ξεχωριστά, όσο και για ολόκληρη την οικογένεια. Η παρουσία λοιπόν, η οποία δηλώνει μια ο

Τα Οικογενειακά Γεγονότα

Εικόνα
Ονομάζουμε οικογενειακά γεγονότα τα γεγονότα αυτά που έχουν διαδραματιστεί και επηρεάσει την εξέλιξη τις οικογένειας καθώς και των μελών της. Ξεκινώντας από την γνωριμία, τον έρωτα, την σχέση, συνεχίζοντας με το γάμο, την γέννηση κάθε παιδιού, τις αρρώστιες, τον θάνατο των παππούδων, ξετυλίγεται μέσα στο χρόνο, η ιστορία της οικογένειας με την μεγαλοπρέπεια που της αρμόζει. Τα συμβάντα αυτά θεωρούνται γεγονότα που συγκροτούν την ιστορία της οικογένειας και διακοσμούν την ανάπτυξη και την κατεύθυνση του κάθε μέλους της.  Επίσης είναι γεγονότα ζωής που μπορεί να στιγματίζουν την πορεία την δικιά της και των μελών της, δίνοντας ώθηση στην εξέλιξη του οικογενειακού σεναρίου, καθορίζοντας το χωρίς τις περισσότερες φορές, να γίνεται συνειδητό.  Έτσι όταν η οικογένεια αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι της  ιστορίας της, η μια περίοδος διαδέχεται κάποια άλλη και αυτή η άλλη, από κάποια άλλη, οι οποίες προσδιορίζονται από την σημαντικότητα των συμβάντων ανάμεσα στα μέλη της.  Τ

"Το ξύλο βγήκε από το παράδεισο"

Εικόνα
Η προσπάθεια κατανόησης της σημερινής πραγματικότητας χρειάζεται πάντα την γνώση του παρελθόντος. Δηλαδή χρειάζεται την ιστορικό-κοινωνική καταγραφή μέσα από την οποία γινόμαστε γνώστες του χθες, προσπαθώντας να καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες του σήμερα για να μπορέσουμε να σχεδιάζουμε το αύριο. Με τον ίδιο τρόπο, όσον αφορά την εκπαίδευση, σήμερα χρειάζεται να γνωρίζουμε τι γινόταν χθες, για να μπορέσουμε να οργανώσουμε τι θα γίνει αύριο. Μ' αυτή την σκέψη σας προσκαλώ να πάρουμε μια μικρή ιδέα για τις μορφές τιμωρίας σαν παιδαγωγικό μέσο στην ελληνική πραγματικότητα του χθες. Τα σκληρά μέσα Επικεφαλής αυτών των μέτρων βρισκόταν η ράβδος, η επονομαζόμενη “αγία”, χάρη στις θαυμαστές ιδιότητες και δυνατότητες που είχε, κι ακολουθούσε πλήθος άλλων μέτρων, των οποίων ο ρόλος ήταν εναλλακτικός, ή συμπληρωματικός του ξυλοδαρμού. α. Σωματική τιμωρία Δεν υπήρχε σχολείο, από την προκλασική αρχαιότητα ως την δεκαετία του 1960, που μην δέρνει τους μαθητές με

Πειθαρχία και Κοινωνία

Εικόνα
Η πειθαρχία αποτελεί μια έννοια, η οποία συναντάται από την αρχαία φιλοσοφία, γραμματεία και τον τρόπο ζωής ως και τη σημερινή εποχή. Υφίσταται, γιατί υφίσταται κοινωνική οργάνωση οποιασδήποτε μορφής ,σύμφωνα με τον Κυρίδη,(Κυρίδης,1999:19) και υπάρχει όσο υπάρχουν κοινωνικά υποκείμενα τα οποία αλληλεπιδρούν. Δε νοείται η πειθαρχία έξω από τα όρια της κοινωνίας ή της κοινωνικής ομάδας που θέτει κοινούς σκοπούς ενώ η κοινωνική μας πράξη , η συμπεριφορά μας δεν είναι αυθόρμητη, πρωτογενής, ελεύθερη αλλά πειθαρχεί σε ορισμένες αρχές και πρότυπα (Μυλωνάς,1983:58-59). Σύμφωνα με τον Λύτρα (Λύτρας,1983:42) η έννοια της πειθαρχίας είναι τόσο γνωστή και εκλαϊκευμένη, ώστε είναι εύκολο καθένας να της αποδώσει κάποιο πρόχειρο ορισμό και παράλληλα δύσκολο, αφού η μέχρι σήμερα ενασχόληση στο χώρο των Κοινωνικών ή Ανθρωπιστικών Επιστημών δεν έχει καταφέρει να οριοθετήσει με ακρίβεια τον όρο πειθαρχία και συνεπώς τον συγχέει με άλλους εννοιολογικά συγγενείς. Ωστόσο είναι σαφές πως σε αυ