Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Η προτεραιότητα στην οικονομία οδηγεί στη βία Επιμέλεια: ΒΙΚΗ ΤΣΙΩΡΟΥ «Βία είναι να θέλεις να εξαλείψεις τον άλλον», ισχυρίζεται η φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Μικέλα Μαρτσάνο, υπεύθυνη της πρόσφατης έκδοσης του «Λεξικού της βίας», ενός συλλογικού έργου 200 συγγραφέων (ιστορικών, ανθρωπολόγων, ψυχαναλυτών και κοινωνιολόγων), όπου σε 300 λήμματα καταγράφονται όλες οι μορφές βίας. «Επισήμως, όλοι συνηγορούν κατά της βίας . Στη θεωρία, όλοι αποδέχονται ότι πρέπει να σεβόμαστε και να λαμβάνουμε υπόψη τον άλλον. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, υπάρχει μια πολύ ισχυρή τάση στον άνθρωπο να εξαλείψει τους άλλους, να αρνηθεί την ιδιαιτερότητά τους. Η εξάλειψη του άλλου είναι ο πραγματικός ορισμός της βίας», λέει η Μικέλα Μαρτσάνο στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν», με αφορμή την έκδοση στη Γαλλία του «Λεξικού» της. «Τι ακούμε, όμως, γύρω μας; Διθυράμβους υπέρ της ανταγωνιστικότ

Η επιθυμία για εξουσία “ Η εξουσία είναι η έκφραση μιας επιθυμίας για εξουσία, μια επιθυμίας για κυριαρχία: εάν για αυτόν που το ασκεί αποτελεί ένα παράγοντα ναρκισιστικής ικανοποίησης, κινδυνεύει να μεταμορφώσει αυτόν που την υφίσταται σε αντικείμενο απογυμνωμένο από την ίδια του την ύπαρξη. Σε ακραία περίπτωση η άσκηση της εξουσίας μπορεί να πάρει παθολογική μορφή και τότε μιλάμε για το πάθος της εξουσίας συνέπεια μιας “ υπερτροφίας του Εγώ” σύμφωνα με την ψυχανάλυση. Η αυταρχικότητα σύμφωνα με την ψυχιατρική είναι ένα σύμπτωμα αυτής της ασθένειας που πλήττει τους παρανοϊκούς ή τους μεγαλομανείς: “ ο σαδισμός” είναι η απόλαυσή του να ταπεινώνεις, να τιμωρείς ή να καταστρέφεις ” 1 1 από το βιβλίο "Η Ψυχολογία των ανθρωπίνων σχέσεων" του Raymond Chappuis πίνακας: Andre Masson

Θλίψη και κατάθλιψη Ανάμεσα στην θλίψη και την κατάθλιψη υπάρχει μια σημαντική διαφορά στον τρόπο έκφρασης των δυο συναισθημάτων. Κατ΄ αρχάς η θλίψη φαίνεται. Ο θλιμμένος άνθρωπος ξεχωρίζει, φαίνεται ότι βιώνει κάποιο γεγονός άσχημα, ότι περνάει μια απώλεια ότι έχει πένθος. Φαίνεται από το πρόσωπό του την συμπεριφορά του. Στην κατάθλιψη αυτό μπορεί να μην είναι φανερό. Η κατάθλιψη μπορεί να κρυφτεί πίσω από άλλα συμπτώματα, όπως τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά ή πίσω από άλλες ψυχικές δυσλειτουργίες. Η κατάθλιψη δεν θέλει να φαίνεται, όπως δεν θέλει να σκέφτεται. Η κατάθλιψη θέλει να αποφύγει την θλίψη. Στην κατάθλιψη τα πάντα παγώνουν μέσα στο άνθρωπο, δεν θέλει να αισθάνεται. Απωθεί τον φόβο, απωθεί την συγκίνηση, ενώ η θλίψη αποτελεί την συναίσθηση του πόνου. Η Θλίψη αποτελεί το περιεχόμενο της απώλειας και την έκφρασής της, σαν περίοδο σημαντική για την ανάπτυξή του ανθρώπου. Το πένθος, η οδύνη όχι μόνο είναι κάτι φυσικό, αλλά αποτελεί μια λειτουργία απαραίτητη για εξέλιξη τ

Ζαν-Ζακ Ρουσό Ενοχλητική φωνή Στα σχολικά εγχειρίδια, ο συγγραφέας του «Κοινωνικού συμβολαίου» περιγράφεται ως εξέχουσα μορφή του γαλλικού Διαφωτισμού, εισηγητής των αρχών μιας δημοκρατικής κοινωνίας και του προτύπου του πολίτη - πατριώτη. Για πολλούς συντηρητικούς ιστορικούς και φιλοσόφους, όμως, ο Ζαν–Ζακ Ρουσό αντιπροσωπεύει μια ενοχλητική φωνή –ένας πρόδρομος του «λαϊκισμού», πηγή έμπνευσης για τους Ιακωβίνους και όλες τις μεταγενέστερες μορφές ακραίας επαναστατικότητας ή και ολοκληρωτισμού. Από τη δική τους σκοπιά, δεν έχουν εντελώς άδικο. Σε αντίθεση με τον φεουδάρχη Μοντεσκιέ και τους πλούσιους αστούς Βολταίρο, Ελβέτιο και Ντ’ Ολμπάκ, ο Ρουσό, γιος ωρολογοποιού από τη Γενεύη, μεγάλωσε σε ένα περισσότερο λαϊκό περιβάλλον. Μια μέρα, ο βαρώνος Ντ’ Ολμπάκ τον ρώτησε γιατί ήταν τόσο ψυχρός απέναντί του και εισέπραξε την απάντηση: «Παραείστε πλούσιος!». Αν και εχθρεύεται την Εκκλησία, υιοθετεί ένα είδος πανθεϊσμού, υποστηρίζοντας ότι «οι ισχυροί, οι πλούσιοι, οι ε

ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ Την ώρα που σαστισμένοι από τη βαναυσότητα όσων γίνονται προσπαθούμε να αγανακτίσουμε, παράλυτοι ακόμα εν μέρει και μην πιστεύοντας στα μάτια και στα αυτιά μας, ότι το φάντασμα του βάρβαρου καπιταλισμού χωρίς προσχήματα είναι πλέον πραγματικότητα. Την ώρα που κλείνουν ή συρρικνώνονται φορείς πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ανθρώπων που πριν λίγο λέγονταν πολίτες και τώρα βλέπουν να έχουν ξεπουληθεί στην υγεία και την αξιοπρέπειά τους, οι ίδιοι και η ιστορία τους Την ώρα που 30 χρόνια μετά τα πρώτα ανοίγματα των ασύλων και των πρώτων οραμάτων για μια κοινωνία χωρίς τείχη, ξαναγεμίζουν νέες καραβιές για τη Λέρο και γέροντες ή μη οικότροφοι κοινοτικών δομών ξαναεκτοπίζονται χωρίς να ρωτηθούν σε ιδιωτικά πια σε λίγο άσυλα Δομές κλείνουν - Η φτώχεια αυξάνει - Οι προοπτικές σκοτεινιάζουν- παρα-βιάζεται συνεχώς η συνταγματική νομιμότητα – αίρεται η δημοκρατία Το μήνυμα είναι πως οι αδύναμοι απλώς δεν θα επιβιώσου