Η Αγριότητα

των

Μονοπωλιακών

Καθεστώτων.


Η φτώχεια απλώνεται με ταχύτητα, ο φόβος πανταχού παρών. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, σε συναγερμό από την μια, μέχρι την άλλη άκρη της Ευρώπης. Τα κράτη διαφοροποιούνται και ψάχνουν εχθρούς παρά φίλους, Τα πλήθη διαχωρίζονται. Ο ρατσισμός, η βία, η αβεβαιότητα, ο υπαρξιακός και ο πραγματικός θάνατος διαφεντεύει την καθημερινότητα των πολιτών. Αυτοί στριμωγμένοι από μοντέρνα μεσαιωνικούς νόμους, στριμωγμένοι από την βία και την καταστολή, οδηγούνται στην αφαίρεση των δικαιωμάτων τους και συγχρόνως στην αφαίρεση κάθε προσπάθειας αλληλεγγύης μεταξύ των.

. Η αποξένωση κυριαρχεί στις μεγάλες πόλεις καθώς η περιθωριοποίηση καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Ο φόβος, η ανασφάλεια, η καχυποψία, ο θυμός, η ενοχή, η αβεβαιότητα αποτελούν τα βασικά συναισθήματα του πολίτη, αντιλαμβανόμενος ότι η ζωή του είναι ένα παιχνίδι στα βρεφικά χέρια άλλων. Η αλλοτρίωση προχωρά ακάθεκτα κάθε στιγμή κάνοντας την ζωή για τους περισσότερους αβάστακτο μαρτύριο

Το πολίτικο-οικονομικό σύστημα προσπαθεί να περιορίσει οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Προσπαθεί να επιβάλλει μια κατάσταση γενικής στέρησης στο όνομα μια αυριανής ευημερίας, μόνο που η στέρηση δεν έχει να κάνει με αυτούς που την επιβάλουν, αλλά με αυτούς που την υποφερουν.

Η ανθρωπότητα πανηγυρικά πάει έναν αιώνα πίσω, πάει να ξαναπιάσει τα πράγματα από την αρχή. Γυρνάει πίσω, πριν από την Γαλλική Επανάσταση, πριν την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τότε που κανένα δικαίωμα δεν αναγνωριζόταν στον εργαζόμενο, στο πολίτη. Τότε που ο φόβος της πείνας και της αρρώστιας διαφέντευε στις πόλεις, ενώ μια κάστα ανθρώπων, τύραννοι και βασιλείς, αριστοκράτες και βιομήχανοι, μια κοινωνική τάξη, κατά τον Μαρξ, εκμεταλλεύονταν τον ιδρώτα εκατομμυρίων άλλων, καταδικάζοντας τους στην φτώχεια, τον πόνο, την απογοήτευση και την κακομοιριά, όπως και τώρα.

Σε κάτι τέτοιο παραπέμπουν τα τελευταία μηνύματα από τα οικονομικά επιτελεία που ελέγχουν τον κόσμο από παλιά. Όμως και τα επιτελεία εξελίχτηκαν. Οργάνωσαν καλύτερα την εξουσία τους, έτσι ώστε, αν παλιά μιλούσαμε για την αστική τάξη, για την πλουτοκρατία, σήμερα μιλάμε για την επιβολή των κατευθείαν μονοπωλιακών καθεστώτων.

Ένα τέτοιο καθεστώς έχουμε και εμείς.

Μόνο κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς μπορούν να συμβούν τα παραπάνω.

πίνακας graffiti


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα