Η “διακόσμηση” του κόσμου και του ... εαυτού

....Η ανακάλυψη του ΚΟΣΜΟΥ δεν είναι παρά μια αποκάλυψη. Μια δυνατότητα που η φύση των πραγμάτων προσφέρεται σαν “κόσμος” μπροστά στο παιδί και περιμένει να φανερώσει τον πλούτο της.

Ο πλούτος της αποκαλύπτεται μόνο από την ενεργητική του στάση. Δηλαδή από τον τρόπο προσέγγισης και την πράξη του. Η πράξη του “βγάζει” στην επιφάνεια αυτό που φαίνεται κρυμμένο, αποκαλύπτοντας συγχρόνως και τις δυνατότητες του, οι οποίες μέχρις εκείνη την στιγμή φαίνονταν και αυτές άγνωστες.

Άρα η αποκάλυψη γίνεται προς δυο διαφορετικές κατευθύνσεις. Μια προς τα “έξω”, προς τον κόσμο, και η άλλη προς τα “μέσα”, προς τον εαυτό. Έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι ο κόσμος και ο εαυτός είναι πάντα συνδεδεμένοι, διότι η αποκάλυψη του ενός αποκαλύπτει τον άλλον και το αντίθετο.

Το ρήμα κοσμέω - κοσμώ προέρχεται από το ουσιαστικό ΚΟΣΜΟΣ. Σημαίνει “τακτοποίηση”, “διευθέτηση”, αλλά και “στόλισμα”. Σύμφωνα με τα παράγωγα της λέξης, η αποκάλυψη του κόσμου για το παιδί δεν είναι μόνο μια απλή διευθέτηση, αλλά πράξη που “διακοσμεί” τον κόσμο, που προσφέρει νόημα, στόχο, κατεύθυνση. Η πράξη τον κατασκευάζει σύμφωνα με την δική του επιθυμία. Το σημαντικότερο όμως σε αυτή την “διακόσμηση” δεν έχει να κάνει τόσο με τον εξωτερικό κόσμο του παιδιού, δηλαδή το περιβάλλον, αλλά με τον εσωτερικό .

Όπως αναφέραμε αυτή η προσπάθεια της “διακόσμησης” έχει δύο κατευθύνσεις. Η μια στοχεύει τον εξωτερικό κόσμο, το περιβάλλον του, το χώρο και τις σχέσεις του και η άλλη τον εσωτερικό “κόσμο του” τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις προσδοκίες, τις ελπίδες του...

Έτσι λοιπόν όσο ένα παιδί είναι ελεύθερο ν΄ αποκαλύπτει, και να “διακοσμεί” τον εξωτερικό του κόσμο, τόσο αισθάνεται ελεύθερο να ανακαλύψει και να τακτοποιήσει και τον εσωτερικό...

Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας: Armend Boua