Στην μοναξιά της συντήρησης ...


Γνωρίζουμε τα πάντα, χωρίς να ξέρουμε τίποτα, τόσο, ώστε κανένα διάγγελμα, καμία είδηση και καμία πληροφορία δεν μπορεί να αλλάξει το διαχρονικά υποψιασμένο εαυτό μας.
Υποψιαζόμαστε τους πάντες και οι πάντες μας υποψιάζονται. Πιστεύουμε, όσο εύκολα αλλαξοπιστούμε. Μένουμε σταθεροί σε αξίες που δεν τις σεβόμαστε.
Μόνοι μέσα στο πλήθος, θυσιαζόμαστε, θυσιάζοντας ότι αγαπάμε χωρίς να το ξέρουμε. Κυνηγάμε τον έρωτα μόνο για να τον φυλακίσουμε, την χαρά μόνο για να την σκοτώσουμε.
Στεκόμαστε σαν ήρωες στο γκρεμισμένο μας βασίλειο, ανάμεσα στους εχθρούς που θεωρούμε φίλους και φίλους που θεωρούμε εχθρούς. Το σύμπαν μας ανατέλλει και δύει μέσα στην ορφάνια του μυαλού μας, που το νομίζουμε μοναδικό, αλλά σε γενικές γραμμές, μοιάζει με όλα τα άλλα.
Αυτόνομοι, αγέρωχοι και ωραίοι πορευόμαστε στην μοναξιά της συντήρησης, προσπαθώντας να μην έρθουμε σε αντιπαράθεση με το γενικό συρφετό του χάους, που δημιουργούμε γύρω μας.
Και μιλάμε, μιλάμε με λόγια που δείχνουν την αταλάντευτη μαγεία των φαντασιώσεων που μας περιτριγυρίζουν.
Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας:  http://www.durello-arts.com/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα