Το μυστικό είναι ότι δεν υπάρχει μυστικό.



...Η αλήθεια είναι ότι η ματαιοδοξία των προστατευτικών γονέων που ανέφερα στο δικαστήριο πάει πολύ μακρύτερα από το δείτε-πόσο-υπεύθυνοι-κηδεμόνες-είμαστε-εμείς. Οι απογοητεύσεις μας αποτελούν προπύργιο της ξιπασιάς μας. Ενισχύουν την εντύπωση ότι εμείς οι ενήλικες είμαστε οι μυημένοι. Αλαζονικά έχουμε αποκτήσει πρόσβαση σε ένα άγραφο Ταλμούδ, του οποίου το ψυλοκαταστροφικό περιεχόμενο έχουμε ορκιστεί να αποκρύψουμε από τους “αθώους”, για το καλό τους.

Υποθάλποντας τον απλοϊκό μύθο εξυπηρετούμε το προσωπικό μας θρύλο. Αφήνουμε να εννοηθεί ότι εμείς έχουμε αντικρίσει την φρίκη κατά πρόσωπο, σαν να κοιτάξαμε με γυμνό μάτι τον ήλιο και να μας έκαψε, γίναμε πλάσματα ταραγμένα και διεφθαρμένα, αινίγματα ακόμα και για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Μιασμένοι από τα όσα μας αποκαλύφθηκαν, θα γυρίζαμε το χρόνο πίσω αν μπορούσαμε, αλλά δεν γίνεται να ξεμάθεις αυτό τον φοβερό κανόνα, ούτε υπάρχει επιστροφή στον ευλογημένο αθώο κόσμο της παιδικής ηλικίας, ούτε έχουμε άλλη επιλογή παρά να κουβαλάμε αυτή την μαύρη γνώση της οποίας ο μόνος ευγενής σκοπός είναι να προφυλάξει τα παιδιά μας για να μην πάρει ούτε φευγαλέα το μάτι τους την άβυσσο. Η θυσία είναι κολακευτικά τραγική.

Τελευταίο πράγμα που θα θέλαμε να παραδεχτούμε είναι ότι ο απαγορευμένος καρπός που ροκανίζουμε από όταν φτάσουμε στην μαγική ηλικία των είκοσι ενός, είναι το ίδιο το μαλακό Γκόλντεν Ντελίσιους που βάζουμε καθημερινά στο καροτσάκι των παιδιών μας για το σχολείο. Το τελευταίο πράγμα που θα θέλαμε να παραδεχτούμε είναι ότι οι καυγάδες της σχολικής αυλής προοιωνίζουν ακριβώς της μηχανορραφίες μιας αίθουσας συνεδριάσεων, ότι οι κοινωνικές ιεραρχήσεις μας είναι απλώς η επέκταση του ποιος επιλέχτηκε πρώτος για την ομάδα του ποδοσφαίρου και ότι οι ενήλικες χωρίζονται σε ξενέρωτους, σπαστικά, νταήδες, φρικιά,χονδρούς και κλαψιάρηδες, όπως στο σχολείο.

Τι απομένει να ανακαλύψει ένα παιδί; Ενδεχομένως τους προβάλουμε την σεξουαλική πράξη ως ιδιαίτερο ανδραγάθημα των ενηλίκων, αλλά και αυτή η προσποίηση φαντάζει σαν αποτέλεσμα μιας συνωμοτικής ομαδικής αμνησίας, Μέχρι και σήμερα, μερικές από τις εντονότερες σεξουαλικές αναμνήσεις μου χρονολογούνται από πριν από τα δέκα μου, όπως σου έχω εκμυστηρευτεί κάτω από τα σεντόνια σε καλύτερες μέρες. Στην πραγματικότητα εμείς οι ενήλικες είμαστε απλώς μεγαλύτερες, πιο άπληστες εκδοχές του ίδιου κοσμάκη που τρώει, χέζει και βαρβατεύει, αλλά ορκισμένοι να αποκρύβουμε, έστω και από ένα τρίχρονο, ότι, λίγο πολύ, το μόνο που κάνουμε είναι να τρώμε, να χέζουμε και να βαρβατεύουμε.

Το μυστικό είναι ότι δεν υπάρχει μυστικό
. Αυτό είναι στην ουσία που θέλουμε να κρύψουμε από τα παιδιά μας, αυτή είναι η συμπαιγνία μας, το σύμφωνο που κάνουμε μεταξύ μας οι ενήλικες, το Ταλμούδ που προστατεύουμε...

Απόσπασμα από το Βιβλίο της
Λάιονελ Σράιβερ
“Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν”

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα