Η θέση της ΜΑΝΑΣ

 

«Αποτεφρωμένη ΄σάρκα μυρίζει στο δωμάτιο, στο  καθρέφτη προσπαθώ να κρύψω το πέρασμά του. Οι γονικές φιγούρες αλληλοκοιτιούνται  η μία απέναντι στην άλλη.

Οι κινήσεις τους μπερδεμένες από την χρόνια καταπίεση της επιθυμίας και την προσπάθεια επικράτησης μια πλασματικής εφορείας που φρόντιζε να κρατά την πραγματικότητα μου δέσμια της δικής τους σχέσης.

Με τον πατέρα  είχα μια σχέση ανταγωνιστικότητας από παλιά, την οποία καταλάβαινα ότι αυτός την έβαζε ανάμεσα μας με αυτά που έλεγε. Πάντα είχε να μου κάνει μια παρατήρηση, αλλά στην σχέση με την μητέρα πάντα δεχόταν παρατηρήσεις από αυτή.

Όσες φορές αντιτάχθηκα στην ξεκάθαρη προσπάθεια να με συγκρίνει με την αποτυχημένη του πορεία μέσα στην σχέση με την μάνα μου, η μάνα μου, ερχόταν να τον δικαιολογήσει, λέγοντας μου ότι έχω δίκιο, αλλά να μην του πηγαίνω τόσο κόντρα διότι δεν το αντέχει. Είναι ευαίσθητος έλεγε…

Σαν αυτό που γινόταν να το έριχνε επάνω μου, ενώ από την άλλη χαιρόταν για αυτά που σκεπτόμουν, τα οποία είχα μάθει να της εμπιστεύομαι. Σαν να μου έλεγε ότι καλά κάνω που σκέπτομαι έτσι, αλλά δεν είναι σωστό να τα εκφράζω κιόλας.

Οι επανάληψη του ίδιου σεναρίου αποτελούσε το βασικό μοτίβο της ζωής μας. Μεγάλωσα ψάχνοντας την αναγνώριση του πατέρα, ενώ εκείνος έψαχνε την αναγνώριση της γυναίκας του, και η μάνα μου μοίραζε τις κάρτες του οικογενειακού μας παιχνιδιού διατηρώντας πάντα την θέση της ΜΑΝΑΣ και για τους δύο».

Ένας γιος...

Κερεντζής Λάμπρος

Πίνακας: Δημήτρη Μυταρά