Η ιδιωτικότητα των "παιδιών"

 

Στην οικογένεια η έννοια της ιδιωτικότητας είναι ένα τοξικό θέμα, ένα θέμα ορίων. Υπάρχουν μια σειρά από συγχύσεις και παρεξηγήσεις που συμβαίνουν, όπου μπερδεύεται η ιδιωτικότητα με την “απόκρυψη της αλήθειας” ή την χειριστικότητα του “παιδιού”.

Η ιδιωτικότητα έχει να κάνει με την αναγνώριση του δικαιώματος των “παιδιών” να δημιουργήσουν τον προσωπικό ψυχοκοινωνικό χωρόχρονο μέσα στα οικογενειακά πλαίσια και την αποδοχή της οριοθέτησης των γονέων έξω από αυτόν.

Οι καταστάσεις αυτές παίρνουν διαστάσεις μεγαλύτερες σε περιόδους της προ εφηβεία, της εφηβείας, ακόμα και της νεότητας, κ.λ.π. Οι γονείς σε αυτές τις περιπτώσεις επικαλούνται την ύπαρξη του κρυφού, το οποίο χαρακτηρίζει την ιδιωτικότητα, σαν μια κατάσταση που δυσκολεύει και τις περισσότερες φορές αποκόβει την επικοινωνία και εμποδίζει την σχέση γονέα – παιδιού. Έτσι επικρατεί η τάση η ιδιωτικότητα των παιδιών να γίνεται κτήμα των γονέων.

Χρειάζεται όμως να γνωρίζουμε ότι, όταν η παρουσία των γονέων παραβιάζει το όρια της ιδιωτικότητας των παιδιών, τότε η ευθύνη τους υποχωρεί και περιθωριοποιείται. Και επίσης ότι, οι γονείς παραβιάζουν την ιδιωτικότητα των παιδιών τους διότι και η δικιά τους έχει παραβιασθεί!!

Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση η υπευθυνότητα των γονέων έχει υποτιμηθεί παλαιότερα από τους γονείς τους και ο φόβος της ανεπάρκειας της παρουσίας τους, απαλύνεται με το να είναι πανταχού παρόντες, παραβιάζοντας την ιδιωτικότητας των “παιδιών” τους.

Πίνακας:Adrian Ghenie