Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2013

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Εικόνα
(Η ιστορία του ελληνικού λαϊκού παραμυθιού) ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΠΕΤΡΗ «Θα σου διηγηθώ μια ιστορία, την άκουσα όταν ήμουνα μικρός μα, από τότε κάθε φορά που τη συλλογιζόμουν μου φαινόταν όλο και πιο όμορφη, γιατί υπάρχουν ιστορίες που, όπως και πολλοί άνθρωποι, ομορφαίνουν ακόμα κι αδιάκοπα με το πέρασμα του χρόνου, κι αυτό είναι τόσο διασκεδαστικό!» (Χανς Κρίστιαν Αντερσεν) Παρά τον μύθο – παραμύθι, το μαγικό μαξιλάρι που μας κατευνάζει και αφηνόμαστε στο χέρι του να μας οδηγήσει στον κόσμο του αφελούς και του αχρονικού. Η λέξη παραμύθι είναι τόσο μακρινή όσο και η ιστορία μας. Τη συναντάμε στο ομηρικό ρήμα «παραμυθέομαι» με στη σημασία του συμβουλεύω. Στα κείμενα του Ηροδότου και του Πλάτωνα εμφανίζεται με την έννοια του παρηγορώ. Κοντινή στην έννοια του μύθου, διαφορετική με το στίγμα της παρηγοριάς. Ως είδος τέχνης είναι ισοδύναμο με τη λαϊκή ποίηση, έχει αναπτυχθεί ομόλογα σε

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ (ρώσικο παραμύθι)

Εικόνα
(Για την αλληλεπίδραση του ατόμου  με το κοινωνικό του περιβάλλον) Στα πολύ παλιά χρόνια, παιδιά μου, ζούσε ένας σοφός και δίκαιος βασιλιάς, που όλοι τον αγαπούσαν και τον άκουγαν με σεβασμό. Μια νύχτα είδε ένα όνειρο που τον τρόμαξε: μια αλεπού, λέει, κρεμόταν από την ουρά της πάνω από το κρεβάτι του. Όταν ξύπνησε το πρωί φώναξε τους συμβούλους του και τους ζήτησε να του εξηγήσουν το όνειρο. Μα κανείς δεν ήξερε τι να πει. Φώναξε τους φρουρούς του. Τίποτα. Τότε, έβαλε τελάλη να πει πως όποιος του εξηγήσει το όνειρο θα πάρει χίλια χρυσά φλουριά κι ό,τι άλλο ζητήσει. Τ’ άκουσε ένας φτωχός χωρικός και είπε: «δεν πάω στο φίλο μου να μού το εξηγήσει;» Μια και δυο πάει στο στενό μονοπάτι έξω από το χωριό του και βρίσκει το φίλο του – ήταν ένα έξυπνο φίδι. «Αυτό κι αυτό συμβαίνει» του λέει «μπορείς να με βοηθήσεις;» «Θα σε βοηθήσω αν μου δώσεις τα μισά φλουριά» του απαντάει το φίδι. «Σύμφωνοι» λέει ο χωρικός. Και το φίδι του εξήγησε το όνειρο: η αλεπού είναι η ψευ

Τι σημαίνει να ζει κανείς ;Αλαίν Μπαντιού :

Εικόνα
Αλαίν  Μπαντιού ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η εξελισσόμενη  κρίση του καπιταλισμού, που αποσυνθέτει πλέον τα ιστορικά ερείσματα των δυτικών κοινωνιών, δεν εγείρει μόνο το δραματικό πρόβλημα της επιβίωσης για τεράστια τμήματα των υπό εξόντωση  πληθυσμών. Φέρνει στο προσκήνιο ένα ανεξίτηλο ερώτημα, βαθιά πολιτικό, φιλοσοφικό και ανθρώπινο, που δεν έπαψε να αναδύεται στο επίκεντρο των μεγάλων συμβαντικών κλυδωνισμών του κοινωνικού δεσμού: τι σημαίνει να ζει κανείς ως υποκείμενο πέραν της άμεσης επιβίωσης; Το κεφάλαιο δεν παράγει μόνο υπεραξία, παράγει ένα ολόκληρο τρόπο ζωής. Συγκροτεί ένα σύστημα βιο-εξουσίας μέσα στο οποίο καθηλώνει, με  τους πλέον κοινότοπους αυτοματισμούς  και τους πλέον μίζερους εθισμούς, την καθημερινότητα και τα όνειρα των οικουμενικών «υπηκόων» του, δημοκρατικά πειθαναγκασμένων. Το ζητούμενο για τον Μαρξ δεν ήταν απλά η αλλαγή του τρόπου παραγωγής αλλά η αλλαγή του κόσμου, δηλαδή όλων των παραμέτρων ζωής. Η  σταλινική εκτροπή και  η χρόνια διολίσθηση

Ο Όχλος

Εικόνα
...................................................................................................................................................................... ΣΤΟΚΜΑΝ: Πρώτα από όλα “ο Λαϊκός Ταχυδρόμος” σας, κοροϊδεύει αναίσχυντα τον κόσμο, λέγοντας πως το πλήθος, ο όχλος αποτελεί τον γνήσιο πυρήνα του λαού Αυτό ξέρετε πως είναι απλή δημοσιογραφική δημοκοπία. Η μεγάλη μάζα είναι απλούστατα η πρώτη ύλη από την οποία πρέπει να φτιάξει κανείς τον λαό και το έθνος. Με την λέξη όχλο δεν εννοώ τα χαμηλά στρώματα του λαού. Όχλος είναι οτιδήποτε έρπεο. και συμφύρεται παντού γύρω μας και φθάνει ως την κορυφή της κοινωνίας. Όχλος είναι αυτός που αναμασά αυ6τά που του δίνουν έτοιμα και δεν έχει ποτέ διαφορετική γνώμη από την γνώμη των ιθυνόντων. Όχλος είναι αυτός που ανέχεται τους κλέφτες, τους απατεώνες, τους κερδοσκόπους και τα ΄ύποπτα συμφέροντα να χορεύουν πάνω στην πλάτη του Όχλος είναι αυτός που ανέχεται την παρανομία και δεν αντιδρά. Όχλος είναι αυτός που βλέπει το

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΒΡΕΦΩΝ

Εικόνα
 ΓΕΝΙΚΑ Το φαινόμενο της έκθεσης βρεφών είναι ένα ολύ σημαντικό ζήτημα με οικίλες ροεκτάσεις ου θα ρέ ει να ροσεγγιστεί με ευαισθησία. Παιδικές ψυχές ου χωρίς να ερωτηθούν ήρθαν στον κόσμο και εγκαταλείφθηκαν στο έλεος του Θεού. Α ό τη γέννησή τους κι όλας στερήθηκαν την ροστασία ου αρέχεται σε κάθε αιδί α ό τους γονείς του, την μητρική αγκαλιά και φροντίδα. Αρκετά α ό αυτά έχασαν τη μάχη με τη ζωή τις ρώτες ώρες της γέννησής τους, άλλα α εβίωσαν λόγω κακών συνθηκών διαβίωσης λίγους μήνες μετά, και άλλα κατάφεραν να ε ιβιώσουν στιγματισμένα με ροδιαγεγραμμένη ορεία ζωής. Παιδιά χωρίς γονείς, οικογένεια, συγγενείς ή εριουσία και κά οιες φορές, μη γνωρίζοντας καν οιό είναι το ραγματικό τους όνομα. Στα αιδιά αυτά υ άρχει ένα μεγάλο κενό ου τα έχει σημαδέψει. Για κά οια α ό αυτά η λαχτάρα τους να βρουν τους βιολογικούς τους γονείς α οτέλεσε σκο ό ζωής. Στο Αττικό Ημερολόγιο του 1873 είναι χαρακτηριστική η εριγραφή ου γίνεται για τα έκθετα: «των ατυχών εκείνων