Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

  Η ρήξη εκφράζει αποχωρισμό, απομάκρυνση, αποκοπή, από ένα πρόσωπο, από μια ομάδα, από μια παλιά κοινωνική κατάσταση. Από αυτό που κάποτε αγαπήσαμε, αλλά τώρα….δεν αγαπάμε . Η ρήξη από αυτό που ήδη γνωρίζουμε, εμπεριέχει αγωνία για το άγνωστο που ανοίγεται μπροστά μας και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε.  Ο φόβος της ρήξης μας κάνει  μπερδεμένους μετέωρους, αναποφάσιστους. Έτοιμους να τα παρατήσουμε. Έτοιμους να κάνουμε πίσω. Στην ουσία δεν φοβόμαστε αυτό που θα συναντήσουμε, αλλά αυτό που αφήνουμε πίσω. Δεν μας φοβίζει τόσο το άγνωστο, όσο η εξάρτησή μας από το γνωστό, από το καθημερινό.  Έτσι κοιτάνε να  αποφύγουμε την μετάβαση σαν κάτι νέο, το οποίο υπάρχει μέσα μας, και το οποίο όταν θα εκφραστεί θα δώσει μορφή, θα δώσει υπόσταση και ένα καινούργιο νόημα στην ζωή μας. Στη μετάβαση λοιπόν για αλλαγή, για να ευχαριστηθούμε την αγωνία, να χαρούμε το φόβο, να αισθανθούμε την πληρότητα της ανεπάρκεια μας ένα πράγμα χρειάζεται… Η ΡΗΞΗ Κερεντζής Λάμπρος   Πίνακας: Marc

Η ανεπάρκεια, αν αποτελεί μια δυσάρεστη αίσθηση για τον καθένα μας εντούτοις είναι κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης μας.  Διαμορφώνεται στη σχέση μας με τους άλλους, αλλά βιώνεται ατομικά. Εκφράζεται από το ποσοστό ασφάλειας, εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης, που νιώθουμε στη σχέση μαζί τους. Πάντα οι σχέσεις αποτελούσαν και αποτελούν το διάμεσο μέσω του οποίου  κατασκευάζεται ο επαρκής, ή μη επαρκής εαυτός μας. Έτσι η ανεπάρκεια αποτελεί μια φυσική κατάσταση των σχέσεων της παιδικής και εφηβικής ηλικίας την οποία προσπαθούμε να τη διαμορφώσουμε και να τη μετατρέψουμε σε επάρκεια  στα επόμενα στάδια ανάπτυξης και ενηλικίωσης μας. Η οικογένεια αποτελεί τον πρώτο σχεσιακό χώρο και χρόνο όπου  η κατασκευή της επάρκειας ή της ανεπάρκειας μας έχει ξεκινήσει. Οι  πρώτοι "άλλοι" είναι οι γονείς και η πρώτη σχέση που συνάπτουμε... είναι η γονική.   Όλοι μας λοιπόν, έχουμε νιώσει αυτή την ατομική αίσθηση και έχουμε αναρωτηθεί για το πόσο επαρκείς ή ανεπαρκείς είμαστε για διάφορα χαρακτηρ

  Η ερωτική πράξη δεν ήταν και δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή.  Πάντα λάμβανε χώρα σε κλειστούς χώρους, σκοτεινούς και ύποπτους.  Πάντα αντιμετωπίζονταν σαν μία ενέργεια αντικοινωνική προκλητική. Σαν μια πράξη η οποία αντίκειται στην ηθική. Στην ψυχική και πνευματική ανάταση του ανθρώπου. Πρώτη μίλησαν για την ψυχή ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Αργότερα η θρησκεία και η φιλοσοφία της υιοθετώντας, θεσμοθέτησε αυτή την θέση και κατασκεύασε μια μορφή ηθικής η οποία φρόντιζε και φροντίζει όχι τόσο την προστασία του ατόμου από την κοινωνία, όσο του ατόμου από τον ίδιο του τον εαυτό. Δηλαδή θεσμοθέτησε τον τεμαχισμό του ανθρώπου σε δύο διαφορετικά μέρη, όπου το ένα θεωρείται ανώτερο από το άλλο, δημιουργώντας μέσα του μία αντιπαλότητα και μία μορφή ανταγωνισμού, δυισμού και περαιτέρω προβλημάτων. Έχουμε Λοιπόν το Ψυχικό ή και πνευματικό μέρος και το οργανικό, ή σωματικό - ενστικτικό μέρος της ύπαρξης.  Έτσι η σεξουαλικότητα αποτέλεσε και αποτελεί μία οργανική φυσική λειτουργία, η οποία ανήκει στ

  Ο Πόνος, η θλίψη, το άγχος, η αγωνία είναι συναισθήματα που για νά μειώσουν την ένταση τους χρειάζεται να εκφραστούν και το καλύτερο να ακουστούν.  Στην περίπτωση των διαπροσωπικών σχέσεων, το "ακούω"  μπορεί να πάρει διαφορετικές εκφάνσεις. Υπάρχει το "ακούω" με την έννοια το καταλαβαίνω, όσον αφορά τη γνωστική πλευρά του λόγου. Ενός λόγου που περιγράφει και κάνει γνωστά τα πράγματα και τις καταστάσεις, του αντικειμενικού κόσμου. Καθώς υπάρχει το “ακούω” σαν "κατανοώ", "αφουγκράζομαι" δηλαδή ακούω συγχρόνως και το συναίσθημα πού πηγάζει από από τα λόγια του, τα οποία περιγράφουν τι αισθάνεται από την διαχείριση των καταστάσεων και τις ανησυχίες που γεννιούνται από τη σχέση του με τον κόσμο. Τότε το "ακούω" γίνεται συναισθηματικό.  Το  “ακούω” το συναίσθημα προϋποθέτει το να μπορώ να αντέξω την δυσαρέσκεια του. Να την αφήσω να εξελιχθεί χωρίς να φοβάμαι ότι μπορεί να με επηρεάσει, Απλά να την συνοδεύσω. Να συνοδεύσω την απογοήτευση, τ

  Κερεντζης Λάμπρος : Αν εμείς οι άντρες δεν  ξεριζώσουμε την πατριαρχική μας καθημερινότητα, δηλαδή αν δεν δεχτούμε και υπερασπιστούμε την ισότητα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι…  πάντα θα είμαστε εγκλωβισμένοι σε αρχέτυπα που δεν τα επιλέξαμε αλλά μας επέλεξαν που δεν μας υπηρετούν αλλά τα υπηρετούμε που δεν τα ελέγχουμε αλλά μας ελέγχουν…  Έτσι δεν θα αναπτυχθούν ποτέ ελεύθερη και ξέγνοιαστη και δεν θα αντιμετωπίσουμε καταλυτικά την ομοιομορφία και την κοινωνική ανισότητα διότι θα έχουνε γίνει συστατικό της ταυτότητας μας   Kely Kritikou  για να προσπαθήσουν οι άντρες να κάνουν κάτι τέτοιο πρέπει πρώτα να κατανοήσουν και να αποδεχτούν ότι έχουν τέτοια συμπεριφορά δυστυχώς είναι μεγαλωμένοι με το parta Πάντα πρίγκιπα μου και το δωσε είναι μία ανύπαρκτη λέξη στο λεξιλόγιό τους που ελάχιστοι θα αποδεχτούν ότι συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο και ακόμα λιγότεροι θα προσπαθήσουν να διορθώσουν δεν υπάρχει ισορροπία σε μία τέτοια συμπεριφορά και δυστυχώς οι γυναίκες είναι αυτές που μεγαλώνουν τ

  Η παρουσία του άλλου διαμορφώνει την ένταση και τη διάρκεια των συναισθημάτων μας. Έτσι η χαρά που μοιράζεται μαζί του την αισθανόμαστε πιο δυνατή και η διάρκεια της φαίνεται μεγαλύτερη. Όπως και μία στενάχωρη κατάσταση αποφορτίζεται πιο εύκολα και γρήγορα με την παρουσία του. Πίνακας Oskar Kokoschka