Σχεσιακός Αναστοχασμός

 

• 
  
  

  
  

• Η προσπάθεια απόδειξης της σημαντικότητα  του ατομικού ή του συλλογικού  και η προσπάθεια της πολιτικής σκέψης για την ιδεολογική επικράτηση του ενός ενάντια στο άλλο… είναι άκρως λανθασμένη

• 
  

•  Στο βαθμό που η σχέση με τον πραγματικό κόσμο καθορίζεται από τη γλώσσα και τη δυνατότητα λεκτικής περιγραφή του, το υποκείμενο σαν οντότητα είναι  αναγκασμένο να βρίσκεται πάντα στην διαπραγμάτευση με τους άλλους, δηλαδή να αποτελεί μέρος μιας συλλογικότητας .

• 
  

•  Η διαπραγμάτευση αποτελεί  το βασικό λεκτικό περιεχόμενο υπό μορφή αναστοχασμού ο οποίος ορίζεται  σαν ατομικός και έχει την μορφή του  εσωτερικού  διάλογου και  σαν σχεσιακος με την μορφή του διάλογου με τους άλλους.

• 
  

• Η  ανάστοχαστικότητα είναι η διανοητική διαδικασία με την οποία οι άνθρωποι προσπαθούν να διαμορφώσουν την δική τους ζωή… μέσα από την σκέψη του άλλου.

• 
  

• Μπορούμε λοιπόν, να ισχυριστούμε ότι, ότι είναι πραγματικό διαμορφώνεται από την σχέση με τον άλλον και την μορφή της επικοινωνίας  μαζί του. 

• 
  

• Δηλαδή το να γίνουν οι απαραίτητες επιλογές μας  και να διαμορφωθεί ο τρόπο ζωής μας δεν χρειάζονται μόνο ο ατομικός μας  αναστοχασμός πάνω σε αυτή , αλλά και  ο από κοινού με τους άλλους, δηλαδή ο σχεσιακος αναστοχασμός. 

• 
  

• Με αυτό τον τρόπο διαμορφώνεται η σχεσιακή αναστοχαστικότητα η οποία αποτελεί τη γέφυρα ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα υποκείμενα καλώντας τα  στην από κοινού αναστοχαστική σκέψη  για ένα αντικειμενικό γεγονός. 

• 
  

• Το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό της αναστοχαστικής σχέσης, όπως λένε οι φιλόσοφοι… είναι η διατήρηση μίας ορισμένης απόστασης ανάμεσα στα υποκείμενα, η οποία βοηθάει στην διατήρηση των διαφόρων τους, έτσι ώστε μπορεί να τα διαχωρίζει και ταυτοχρόνως να… τα συνδέει.

• Κάτω από αυτή την συνθήκη η σχέση που διαμορφώνεται είναι καθεαυτά πραγματική, αναλλοίωτη και φέρνει τις δικές της ξεχωριστές ιδιότητες και αιτίες ύπαρξης.

• 
  

• Πρόκειται λοιπόν για μία πραγματικότητα η οποία έχει το δικό της τρόπο ζωής, διαμορφώνοντας μία εσωτερική δομή και δυναμική όπου το κάθε μέλος της είναι υπεύθυνο για τις αναδυόμενες ιδιότητες της, δηλαδή τα αγαθά ή  τα δεινά  που κατασκευάζει .

• Άρα ύπαρξη του ατόμου  δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς την ύπαρξη της συλλογικότητας και ίδια η συλλογικότητα δεν μπορεί να συγκροτηθεί αν δεν υπάρξει το άτομο σαν ελεύθερο και αυτόνομο ον.