Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

  Ο Πόνος, η θλίψη, το άγχος, η αγωνία είναι συναισθήματα που για νά μειώσουν την ένταση τους χρειάζεται να εκφραστούν και το καλύτερο να ακουστούν.  Στην περίπτωση των διαπροσωπικών σχέσεων, το "ακούω"  μπορεί να πάρει διαφορετικές εκφάνσεις. Υπάρχει το "ακούω" με την έννοια το καταλαβαίνω, όσον αφορά τη γνωστική πλευρά του λόγου. Ενός λόγου που περιγράφει και κάνει γνωστά τα πράγματα και τις καταστάσεις, του αντικειμενικού κόσμου. Καθώς υπάρχει το “ακούω” σαν "κατανοώ", "αφουγκράζομαι" δηλαδή ακούω συγχρόνως και το συναίσθημα πού πηγάζει από από τα λόγια του, τα οποία περιγράφουν τι αισθάνεται από την διαχείριση των καταστάσεων και τις ανησυχίες που γεννιούνται από τη σχέση του με τον κόσμο. Τότε το "ακούω" γίνεται συναισθηματικό.  Το  “ακούω” το συναίσθημα προϋποθέτει το να μπορώ να αντέξω την δυσαρέσκεια του. Να την αφήσω να εξελιχθεί χωρίς να φοβάμαι ότι μπορεί να με επηρεάσει, Απλά να την συνοδεύσω. Να συνοδεύσω την απογοήτευση, τ

  Κερεντζης Λάμπρος : Αν εμείς οι άντρες δεν  ξεριζώσουμε την πατριαρχική μας καθημερινότητα, δηλαδή αν δεν δεχτούμε και υπερασπιστούμε την ισότητα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι…  πάντα θα είμαστε εγκλωβισμένοι σε αρχέτυπα που δεν τα επιλέξαμε αλλά μας επέλεξαν που δεν μας υπηρετούν αλλά τα υπηρετούμε που δεν τα ελέγχουμε αλλά μας ελέγχουν…  Έτσι δεν θα αναπτυχθούν ποτέ ελεύθερη και ξέγνοιαστη και δεν θα αντιμετωπίσουμε καταλυτικά την ομοιομορφία και την κοινωνική ανισότητα διότι θα έχουνε γίνει συστατικό της ταυτότητας μας   Kely Kritikou  για να προσπαθήσουν οι άντρες να κάνουν κάτι τέτοιο πρέπει πρώτα να κατανοήσουν και να αποδεχτούν ότι έχουν τέτοια συμπεριφορά δυστυχώς είναι μεγαλωμένοι με το parta Πάντα πρίγκιπα μου και το δωσε είναι μία ανύπαρκτη λέξη στο λεξιλόγιό τους που ελάχιστοι θα αποδεχτούν ότι συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο και ακόμα λιγότεροι θα προσπαθήσουν να διορθώσουν δεν υπάρχει ισορροπία σε μία τέτοια συμπεριφορά και δυστυχώς οι γυναίκες είναι αυτές που μεγαλώνουν τ

  Η παρουσία του άλλου διαμορφώνει την ένταση και τη διάρκεια των συναισθημάτων μας. Έτσι η χαρά που μοιράζεται μαζί του την αισθανόμαστε πιο δυνατή και η διάρκεια της φαίνεται μεγαλύτερη. Όπως και μία στενάχωρη κατάσταση αποφορτίζεται πιο εύκολα και γρήγορα με την παρουσία του. Πίνακας Oskar Kokoschka

  Στην οικογένεια η έννοια της ιδιωτικότητας είναι ένα τοξικό θέμα, ένα θέμα ορίων. Υπάρχουν μια σειρά από συγχύσεις και παρεξηγήσεις που συμβαίνουν, όπου μπερδεύεται η ιδιωτικότητα με την “απόκρυψη της αλήθειας” ή την χειριστικότητα του “παιδιού”. Η ιδιωτικότητα έχει να κάνει με την αναγνώριση του δικαιώματος των “παιδιών” να δημιουργήσουν τον προσωπικό ψυχοκοινωνικό χωρόχρονο μέσα στα οικογενειακά πλαίσια και την αποδοχή της οριοθέτησης των γονέων έξω από αυτόν. Οι καταστάσεις αυτές παίρνουν διαστάσεις μεγαλύτερες σε περιόδους της προ εφηβεία, της εφηβείας, ακόμα και της νεότητας, κ.λ.π. Οι γονείς σε αυτές τις περιπτώσεις επικαλούνται την ύπαρξη του κρυφού, το οποίο χαρακτηρίζει την ιδιωτικότητα, σαν μια κατάσταση που δυσκολεύει και τις περισσότερες φορές αποκόβει την επικοινωνία και εμποδίζει την σχέση γονέα – παιδιού. Έτσι επικρατεί η τάση η ιδιωτικότητα των παιδιών να γίνεται κτήμα των γονέων. Χρειάζεται όμως να γνωρίζουμε ότι, όταν η παρουσία των γονέων παραβιάζει τ