Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2014

Η κονστρουκτιβιστή/εποικοδομητική παιδαγωγική

Εικόνα
Ο κονστρουκτιβισμός είναι μια γνωστική θεωρία (Erkenntnistheorie), η οποία θέτει ως βάση της ότι ο καθένας οικοδομεί τη δική του γνώση. Ο εγκέφαλος κατά τους ακραίους κονστρουκτιβιστές (Ernst von Glasersfeld, Heinz von Foerster) είναι ένα κλειστό σύστημα -όχι ανοιχτό- στον κόσμο που μας περιβάλλει και που κάτω από ορισμένες ίδιοκατασκευασμένες (autopoetisch) προϋποθέσεις επεξεργάζεται και αξιολογεί με τους νευρώνες τα σήματα που δέχεται. Δεν επεξεργάζεται βέβαια οποιαδήποτε σήματα αλλά αυτά που κατά περίπτωση έχουν την αρμόζουσα γνωστική δομή (Siebert, 1999• Gumin, H. & Meier, H., 1998). Η αντίληψή μας για τον κόσμο σύμφωνα με τον κονστρουκτιβισμό εξαρτάται από τον καθένα μας. Σε αντίθεση με τον εμπειρισμό ο κονστρουκτιβισμός είναι της άποψης ότι το κάθε Υποκείμενο δημιουργεί τη δική του κοσμοαντίληψη. Η καθημερινή μας επαφή με τον κόσμο αλλάζουν διαρκώς το περιεχόμενο και την ίδια τη δομή αυτής της κοσμοαντίληψης. Έτσι όμως δεν υπάρχει καμιά αντικειμενική πραγματικότη

Μέρες μοναξιάς, μέρες αναστοχασμού, μέρες ανασύνθεσης της ταυτότητας.

Εικόνα
Το γραφείο της Νικόλ ......Την Νικόλ μου την είχε συστήσει ο Μισέλ ο καθηγητής μου στο μεταπτυχιακό. Την είχα συνάντησει σε ένα σεμινάριο ομαδικής ψυχοθεραπείας και μου άρεσε σαν παρουσία. Αυτό που μου άρεσε από τότε σε αυτήν, ήταν η γαλήνη και η ετοιμότητα των επεμβάσεων της στην ομάδα. Την πήρα λοιπόν μετά από πολύ σκέψη, διότι πίστευα πως δεν χρειαζόμουν θεραπεία, αλλά το έκανα διότι ήταν απαράβατος όρος για να ασκήσω αυτό το επάγγελμα. Το σκέπτομαι τώρα και γελάω με την στάση που κρατούσα τότε. Θεωρούσα ότι είχα ζήσει σε μια οικογένεια η οποία ήταν ισορροπημένη. Αυτή η οικογενειακή κατάσταση όμως πίστευα ότι, με είχε βοηθήσει να αυτονομηθώ πιο γρήγορα μέσα από την εργασία και ότι δεν είχα προβλήματα, αλλά και αν είχα πίστευα ότι μπορούσα να τα λύσω μόνος μου, θεωρώντας ότι ο θεραπευτής δεν θα μου έλυνε το πρόβλημα Ένα ακόμα λάθος παρανόησης για την δουλειά του θεραπευτή ήταν ακριβώς αυτό, ότι ο θεραπευτής θα μου έλυνε τα προβλήματα. Λάθος, τεράστιο λάθ

Περί ευθύνης [μελέτη]

Εικόνα
___________________________ Περί Ευθύνης             Α ν μπορούσε κάποιος να σταθεί ως απλός παρατηρητής των τεκταινομένων της συλλο-γικής ή και προσωπικής καθημερινής ζωής, θα επισήμαινε μια συνεχή ροή χρήσης λέξεων των οποίων έχει μάλλον παραφθαρεί η κατ’ αρχήν έννοια και η σημασία ή έχουν απογυμνωθεί ή και απομακρυνθεί από το βάρος της φιλοσοφικής ή και συνειδησιακής αντιστοιχίας τους, δηλαδή της Ηθικής. Αυτές οι λέξεις χρησιμοποιούνται βασισμένες στην κατ’ ίδιον συμφέρον ερμηνεία τους, που εν τέλει καταλήγει σε ιδιοποίησή τους και από μικρές ή και μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες, έτσι που το ιδιοτελές ιδιωτικό, το οποίο στην ουσία του είναι διαχωριστικό, καταφέρνει, αναλόγως των συγκυριών, να ενώνει πληθυσμιακές μάζες. Ορισμένες από αυτές τις λέξεις μάλιστα κατά καιρούς γίνονται ιδιαιτέρως επίκαιρες και είναι συχνότατα αναμασώμενες από χείλη επίσημα: πνευματικών ταγών, εκπροσώπων της πο-λιτικής ή και της θρησκευτικής εξουσίας, καλλιτεχνών, αλλά και από χείλη

Η Εφηβεία είναι μια “Συν-κατασκευή” εφηβεία13

Εικόνα
Μιλώντας για την εφηβεία διαπιστώνουμε ότι η προσοχή μας στρέφεται στο πρόσωπο της και μιλάμε για αυτήν σαν να μιλάμε για ένα παράξενο ζώο, αναλύοντας την οργανική, ψυχική και κοινωνική αλλαγή του, προσπαθώντας να κατανοήσουμε αυτές τις αλλαγές χωρίς να στεκόμαστε στις σχέσεις, αλλά και σ΄ αυτό που θέλει να φαίνεται ότι είναι. Κατ ΄αρχάς αρχίζουμε να την ταυτίζουμε με κάποιον άλλον “. Μοιάζει με τον παππού του/ης” “μοιάζει με τον θείο του/ης”, “έχει πάρει από τον πατέρα του/ης”. Μετά του/ης αποδίδουμε διάφορα χαρακτηριστικά, είναι “τεμπέλης/α”, “βολεμένος/η”, αδιάφορος/η” “έξυπνος/η”, “πονηρός/η” κ.λ.π. Έπειτα του/ης αποδίδουμε κάποιες σκοπιμότητες, “θέλει να μας “κοροϊδέψει”, “αδιαφορεί”, “κοιτά την πάρτη του/ης” Όλες αυτές οι συναισθηματικές και διανοητικές διαδικασίες των γονέων είναι μια προσπάθεια γνωριμίας μαζί του/ης, ανακαλώντας στην μνήμη ανθρώπους που έχουνε γνωρίσει ήδη, προσδίδοντας του/ης χαρακτηριστικά και σκοπιμότητες που στην ουσία δεν του/ης α

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Εικόνα
Η απάντηση στην ερώτηση «Τι είναι ο κονστρουκτιβισμός» δεν είναι εύκολο να διατυπωθεί, όπως επίσης μπορεί να αμφισβητηθεί ακόμα και η δυνατότητα να τεθεί μια τέτοια ερώτηση (Βλάχος 1998). Η προβληματική για το αν επιτρέπεται να τεθεί η ερώτηση, σχετίζεται με τη φιλοσοφική της καταγωγή και ακόμα περισσότερο με την πολυπλοκότητα των φιλοσοφικών θέσεων και των μεταξύ τους διασυνδέσεων και αντιθέσεων που δεν επιτρέπει τη μονοσήμαντη απάντηση, κάτι που ακυρώνει τη σκοπιμότητα της ερώτησης. Η δυσκολία να απαντηθεί η παραπάνω ερώτηση οφείλεται στο ότι οι διαφορές μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν τον κονστρουκτιβισμό και εκείνων που τον αρνούνται, παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία, όπως επίσης παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία οι διαφορετικές αφετηρίες και τα πλαίσια με τα οποία προσεγγίζουν το θέμα. Η θεωρία του κονστρουκτιβισμού στηρίζεται στη γενετική θεωρία του Piaget, ο οποίος θεωρεί πώς το παιδί μετέχει ενεργά στη δημιουργία της γνώσης του για τη πραγματικότητα. Τυπικά όμως η αρχή τ