Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2017

Χαρούμενο το 2018

Εικόνα
Το θέμα της “θεραπείας της ψυχής” είχε τεθεί από την εποχή του Ιπποκράτη και δεν θα διακινδυνεύαμε να υποστηρίξουμε ότι ο ρόλος της μυθολογίας καθώς και της αρχαίας τραγωδίας δεν ήταν παρά “ψυχοθεραπευτικός”. Ήταν και είναι ψυχοθεραπευτικός στο βαθμό που στόχευε και στοχεύει την κατανόηση, την γνώση και την βελτίωση της παρουσίας του πολίτη, σαν μέλος της “Πόλης”, δηλαδή του συνόλου, η οποία βοηθούσε στην διαφοροποίηση και διαμόρφωση του σαν υποκείμενο. Εύχομαι χρόνια πολλά και χαρούμενο το νέο έτος σε όλους τους αναγνώστες και αναγνώστριες... με ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρουσία τους, η οποία είναι πολύ σημαντική για την συνέχεια αυτού του μπλόγκ Ευχαριστώ πολύ. Λάμπρος Κερεντζής 

Ο Αρχάγγελος του σκότους ήταν… της ασφαλείας

Εικόνα
Ένα φανταστικό σενάριο του τι μπορεί να έχει διαδραματιστεί… Ο Αρχάγγελος του σκότους τριγυρίζει αποφασίζοντας το ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει. Οπλισμένος από την πολιτεία στην υπηρεσία υψηλών προσώπων αποτελεί την αντιπροσώπευση του νόμου που γίνεται προσωπική διαδικασία, και δικαίωμα. Κατασκευασμένος από οικογένειας που σμίλευσαν την βία μέσα του, που έκτισαν την αρρώστια της αμφιβολίας, της ανισορροπίας, του φόβου και την προσπάθεια αποφυγής του, οικογένειες τις οποίες και εκείνος θα αναλάβει την κατασκευή τους, με τα ίδια κατασκευαστικά υλικά τα οποία βρίσκει πλέον μέσα του. Απολαμβάνει την θέση του σαν υπερασπιστής του νόμου και της τάξης, νιώθοντας ότι εδώ που έχει φθάσει κρατά την δικαιοσύνη στην φούχτα του. Το ψυχρό της μέταλλο είναι ότι χρειάζεται για να απαλύνει τον βιασμό της ψυχής του. Ένα βιασμό που τον κουβαλάει ακόμα μέσα του και τον χαρακτηρίζει, κρυμμένος πίσω από τον θεσμικό του ρόλο.  Ντυμένος ο ίδιος την δικαιοσύνη νομίζει ότι θα καταφέρει να ελέγξ

Η «κοινωνίας της αφθονίας»… βασίζεται στην στέρηση της αυτονομίας!!!

Εικόνα
« Μονάχα με τον εκτοπισμό, την εκβολή του αυτόνομου  ανθρώπου », λέει ο Skinner « θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε τις πραγματικές αιτίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς ώστε από απρόσιτες που είναι να καταστούν επιδεκτικές χειρισμού». « Η διευρυμένη οικονομία της  κοινωνίας της αφθονίας » , παρατηρεί από την δική του μεριά ο L u ndwing von Bertalanffy,   « δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί χωρίς ένα τέτοιο χειρισμό.  Μόνο με τον χειρισμό των ανθρώπων και την μετατροπή τους σε ποντίκια του Skinner, σε ρομπότ, σε αυτόματες μηχανές αγοράς, σε ομοιοστατικά προσαρμοσμένους κομφορμιστές και οπορτουνιστές, μπορεί αυτή η μεγάλη κοινωνία να συνεχίσει την πρόοδό της, αποβλέποντας σε ένα συνεχώς αυξανόμενο εθνικό προϊόν. Η έννοια του ανθρώπου ως ρομπότ αποτελούσε μια έκφραση και ταυτόχρονα μια πανίσχυρη κινητήρια δύναμη στην εκβιομηχανοποιημένη μαζική κοινωνία. Ήταν η βάση για την μηχανική της συμπεριφορά στο εμπόριο, την οικονομία, την πολιτική στην διαφήμιση και στην προπαγάνδα » .

Ο κύριος Αυτιάς...

Εικόνα
Γιώργος Αυτιάς : " Έτοιμος ήμουν να πάω στο προεδρικό μέγαρο , αλλά με συγκράτησε η γυναίκα μου . Θα έτρωγε ένα ξεγυρισμένο  χαστούκι ο Ερντογάν που θα με θυμόταν μέχρι τα βαθιά γεράματα του. Ύστερα θα του έλεγα . Ποιος είσαι ρε που έρχεσαι και μας αναστατώνεις ;;; Αϊ πήγαινε στο καλό καλέ μου άνθρωπε , έχουμε τα βάσανα μας έχουμε και εσένα...Με αντρική βαρειά φωνή θα του τα έλεγα να νιώσει το φόβο μου.! Σε αυτή την δήλωση έχουμε την ολοφάνερη ανωριμότητα ενός τύπου που δίνει την εντύπωση ότι οι διεθνείς σχέσεις είναι καταστάσεις που κανονίζουμε σαν παλικάρια στην αλάνα της γειτονιάς. Που θεωρεί τον εαυτό του ικανό να προβεί σε μια πράξη χωρίς να υπολογίζει τα επακόλουθα. Και πιστεύει ότι αυτή η πράξη του θα στιγματίσει τον αντίπαλό του σ’ όλη του την ζωή. Ο κύριος Αυτιάς λοιπόν κάθε πρωί πιπιλάει τα μυαλά των πελατών του με φαντασιώσεις αυτού του είδους και τους προσφέρει απλόχερα την εντύπωση ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα υπακούοντας στο βασικό τους ένστικτο, χ

Δεν αντέχω άλλο!

Εικόνα
Τ ο κείμενο που ακολουθεί εκφράζει στον υπέρτατο βαθμό την έννοια της πίστης και της αφοσίωσης, που τις περισσότερες φορές ζητούν οι γονείς από τα παιδιά τους.      Εκφράζει την  αστείρευτη   ανάγκη τους να είναι η βασικοί συντελεστές της καθημερινότητας τους και η ικανότητα τους να το πετυχαίνουν αυτό ,   στηρίζεται στην διαχρονική  ενοχή που σταλάζουν σταγόνα, σταγόνα στην ζωή τους.   Η έννοια της υποχρέωσης στους γονείς διαπερνά ψυχικά και κοινωνικά τα «παιδιά» οδηγώντας τα να ξεχάσουν αυτό που θέλουν, αυτό που σκοπεύουν, αυτό που είναι. Να βρεθούν εγκλωβισμένα σε μια σχέση την οποία δεν ελέγχουν καθόλου, ακόμα και αν προσπαθούν να την συντηρήσουν με αντίτιμο την ψυχική τους υγεία. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Νίκη Βίκου που μου επέτρεψε να αναδημοσιεύσω αυτό το αυθόρμητο και αποκαλυπτικό κείμενο της.   "Δεν αντέχω άλλο! Δεν έχω ούτε λεπτό προσωπικό χρόνο, ούτε καν χώρο. Ενώ είναι ήρεμη με παρακολουθεί κατά πόδας, δεν ακούει κι υποχρεώνομαι

Οι αποφάσεις των «παιδιών»

Εικόνα
 «Δεν μπορώ να πάρω καμιά απόφαση αν δεν συμβουλευτώ την μητέρα μου», έλεγε μια πελάτισσά μου, η  Γεωργία στα 23 χρόνια της. Αυτή η δήλωση κατά την γνώμη μου εκφράζει την δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικογένεια και τα μέλη της, την οποία αδυνατεί να συνειδητοποιήσει.  Δείχνει την εξάρτηση και την στασιμότητα που δημιουργεί σαν στοιχείο που εξελίσσει, αναπτύσσει και τελικά κατασκευάζει υποκείμενα που δεν μπορούν να σταθούν αυτόνομα στο κοινωνικό στίβο. Επίσης αναπαράγει την παρουσία των γονέων σαν απαραίτητη συνθήκη της επιβίωσής τους.    Έτσι η έκφραση «Δεν μπορώ να πάρω καμιά απόφαση αν δεν συμβουλευτώ την μητέρα μου», παρουσιάζει  την Γεωργία σαν ένα εξαρτώμενο υποκείμενο. Η σχέση με την μητέρας της διαμορφώνεται σύμφωνα με την παλιά συνταγή της εξάρτησης των παιδιών από τους γονείς τους. Δηλαδή η  Γεωργία θα παραμένει παιδί, όσο υπάρχει η μητέρα ανεξαρτήτως της ηλικίας της. Έτσι ακόμα και μετά την ενηλικίωση η παρουσία του γονέα κρατά την επικα