Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Μια ελληνική παράδοση   Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι αποδίδουν την παντοειδώς διαπόμπευση των κατηγορουμένων στην ανθρωποβόρα διάθεση των σύγχρονων μέσων ενημέρωσης. Η συνήθεια είναι πολύ παλιά και επιβάλλεται ως ένα είδος πρόσθετης ποινής. Η τηλεόραση και οι εφημερίδες δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μεταφέρουν στην εποχή μας ένα πανάρχαιο θεσμό. Ο Κυριάκος Σιμόπουλος, που μελέτησε την ιστορία των βασανιστηρίων από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα, κατέληξε στο σαφές συμπέρασμα: "Η διαπόμπευση, η ατιμωτική δηλαδή περιαγωγή καταδίκου στους δρόμους και η παράδοσή του στη χλεύη, τους ονειδισμούς αλλά και τις βάναυσες επιθέσεις του όχλου, ήταν το κατ' εξοχήν βυζαντινό βασανιστήριο. .. Δεν ήταν "ιδία ποινή", αποκλειστικά δηλαδή η διαπόμπευση, αλλά προσθετική, συμπληρωματική και εφαρμοζόταν πριν από την τελική τιμωρία - πριν από τη φυλάκιση, τον ακρωτηριασμό, την εκτύφλωση ή τη θανάτωση.  Αποτελούσε μια κοινωνικοποιημένη ποινή που την

Η διαφήμιση της ημέρας In Vino Veritas  ( Αλκοολισμός) Η Διαφήμιση της ημέρας εκφράζει με επιτυχία την έκφραση In Vino Veritas Η αλήθεια μέσα στο κρασί.. Ακόμα και αν αυτή δημιουργεί φόβο...Στην ουσία αυτή η διαφήμιση μετατρέπει μια καθημερινή εικόνα σε ένα υπονοούμενο το οποίο θα μας κάνει να σκεφτούμε.... Πηγή: http://www.conseilsmarketing.com/communication/la-pub-du-jour-in-vino-veritas-alcoolisme

ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ  Ως «διαφήμιση» θα μπορούσε να οριστεί το αποτέλεσμα καθώς και η διαδικασία γνωστοποίησης σ’ ένα ευρύτερο κοινό των ιδιοτήτων ενός προϊόντος ή μιας ιδέας, με έμφαση στα θετικά τους στοιχεία, η οποία ως σκοπό έχει τη δημιουργία της ανάγκης και της επιθυμίας στους αποδέκτες (κοινό –στόχο) να καταναλώσουν το διαφημιζόμενο προϊόν ή ιδέα. Με εξαίρεση την κοινωνική διαφήμιση, ο κύριος όγκος των διαφημιστικών  μηνυμάτων αποσκοπεί στην αποκόμιση κέρδους, γι’ αυτό και αποτελεί έναν από τους σημαιοφόρους του καπιταλιστικού συστήματος έχοντας αναρίθμητους πολέμιους, που της καταλογίζουν τη δημιουργία ψευδαισθητικών κόσμων, επίπλαστων αναγκών και τη διάπλαση υπερκαταναλωτικών συμπεριφορών. Δε λείπει, βέβαια, και η θετική άποψη, που έμφαση δίνει στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της διαφημιστικής δράσης, αφού, πράγματι, ορισμένα μηνύματα, τόσο έντυπα όσο και τηλεοπτικά έχουνθεωρηθεί μοναδικά δείγματα καλαισθησίας κι έργα τέχνης της σύγχρονηςμαζικής κουλτούρας. Η κάθε διαφήμιση δ

1.1 Ορισμός ΜΜΕ Σύμφωνα με τον ΜακΚουέϊλ, ο όρος «Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας» είναι «μια συντομογραφία που αποσκοπεί να περιγράψει τα μέσα επικοινωνίας τα οποία λειτουργούν σε μεγάλη κλίμακα και παράλληλα προσεγγίζουν και εμπλέκουν σχεδόν όλους τους ανθρώπους μιας κοινωνίας». (ΜακΚουέϊλ, 2003).  Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, αναπόσπαστό κομμάτι της καθημερινής ζωής πια, διαμορφώνονται και εξελίσσονται παράλληλα με την κοινωνική και οικονομική ζωή και συγχρόνως διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας.  «Αποτελούν, δηλαδή, την κύρια πηγή από την οποία ορίζεται και απεικονίζεται η κοινωνική πραγματικότητα, ενώ παράλληλα αποτελούν την απανταχού παρούσα έκφραση της κοινής ταυτότητας. Επιπρόσθετα, αποτελούν το πεδίο όπου καταναλώνεται το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου, προσφέροντας ένα κοινό «πολιτισμικό περιβάλλον» στους περισσότερους ανθρώπους, πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο θεσμό της κοινωνίας». (ΜακΚουέϊλ, 2003) Ο μετασχηματισ

Κοινωνική κατηγοριοποίηση, στερεότυπα και ουσιοκρατισμός Οι κοινωνικές αναπαραστάσεις εμφανίζονται με διάφορες μορφές, είναι οι εικόνες που συμπυκνώνουν ένα σύνολο σημασιών και επιτρέπουν στο άτομο να ερμηνεύσει αυτά που συμβαίνουν, είναι οι κατηγορίες που χρησιμοποιούνται στην ταξινόμηση των περιστάσεων, των φαινόμενων, των ατόμων με τα οποία συνδιαλέγεται, είναι οι θεωρίες που του επιτρέπουν να αποφασίσει για αυτούς και ανάγουν τη σκέψη του σε οικεία γνωστικά σχήματα. Σύμφωνα με τον W.Doise(1990), οι κοινωνικές αναπαραστάσεις συνιστούν κοινωνικές γνώσεις για πολλούς λόγους· παίζουν σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση των ανθρώπινων σχέσεων, μορφοποιούνται από αυτές τις σχέσεις και διαχέουν ορισμένες φορές άμεσα αλλά πιο συχνά έμμεσα μια γνώση πάνω σε αυτές τις σχέσεις(W.Doise,1990).  Στον ορισμό που δίνει η D.Jodolet(1984), η έννοια της κοινωνικής αναπαράστασης σημαίνει μια ιδιαίτερη μορφή γνώσης, τη γνώση της κοινής γνώμης και επιπλέον σημαίνει μια μορφή κοινωνικής σκέψης. "Ο

Ο άνθρωπος έχει κάνει χρήση και κατάχρηση πολλών ουσιών με τοξικές ιδιότητες κατά τη διάρκεια της πολιτισμικής του πορείας. Σήμερα, διεξάγονται έρευνες σε παγκόσμιο επίπεδο, που έχουν ως αντικείμενο τον εντοπισμό της αιτιολογίας και τη θεραπευτική αντιμετώπιση ατόμων που κάνουν χρήση διαφόρων ουσιών. Επιστημονικοί κλάδοι, όπως η Επιδημιολογία, η Ιατρική Επιστήμη, η Ψυχολογία και η Κοινωνιολογία, προσεγγίζουν το παραπάνω κοινωνικό φαινόμενο από διάφορες κατευθύνσεις (Ποταμιάνος, 2005). Τα πορίσματα των ερευνών αξιοποιούνται από τους ειδικούς στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν κατάλληλα και αποτελεσματικά προληπτικά προγράμματα αγωγής υγείας. Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν συχνά τους όρους «αλκοολικός» και «ναρκομανής», αναφερόμενοι στο άτομο που κάνει κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών αντίστοιχα. Το κοινό τους σημείο είναι ότι χρησιμοποιούν ουσίες, ικανές να οδηγήσουν σε σωματική και ψυχολογική εξάρτηση, οργανικές βλάβες ή ακόμη και το θάνατο σε ακραίες περιπτώσεις. Το κύ

Η κυβέρνηση από μόνη της διαστρεβλώνει την ίδια μας την ιστορία και την γλώσσα με το να ονομάζει την επιχείρηση ενάντια στους αλλοδαπούς “ Ξένιος Δίας” Αποτελεί προσβολή και ύβρις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας μια τέτοια ονομασία για μια τέτοια επιχείρηση. Θα μπορούσε να την ονομάσει διαφορετικά, όχι όμως '”Ξένιος Δίας” Για να δούμε τι σήμαινε για τους αρχαίους Έλληνες ο “Ξένιος Δίας” Ξένιος Ζεύς: Η φιλοξενία στην Αρχαία Ελλάδα Στην Αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία εθεωρείτο πράξη αρετής. Τους ξένους προστάτευαν ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία, όπως και οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης. Υπήρχε θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους. Η φιλοξενία ακολουθούσε μία ιεροτελεστία και παρέχονταν σε κάθε ξένο, ο οποίος ανεξάρτητα από την τάξη που ανήκε, μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο στον «ξενώνα». Η φιλοξενία είχε σημαντική κοινωνική δύναμη, διότι μπορούσε να συνδέσει άτομ

   Η αίσθηση του ιμπεριαλισμού των γονεϊκών φιγούρων μας κυνηγά ακόμα. Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που απλώνουν την εξουσία τους κατά μήκος και κατά πλάτος πάνω στο κορμί μας, μέσα στο μυαλό μας, κουλουριασμένες στην ψυχή μας. Είναι παντού γύρω, όπου ο εξουσιαζόμενος εαυτός μας προσπαθεί να επιζήσει μακριά τους. Είναι πάντα εδώ, εσωτερικά και εξωτερικά για να μας θυμίσουν την μικρότητα μας, την ανεπάρκεια μας, την μιζέρια της υποταγής μας.       Οι στόχοι τους, οι βλέψεις τους για μας, λειτουργούν και μας τυραννάν ακόμα, ακόμα και τώρα που σαν ενήλικες προσπαθούμε να δούμε την ζωή μας αποκομμένη από αυτές. Όχι η εξουσία τους είναι εδώ ανά πάσα στιγμή έτοιμη να μας συγκρίνει, να μας αξιολογήσει, να μας κατηγορήσει, να αποδείξει ότι το δίκιο είναι δικό τους. Δεν παραιτούνται, δεν χάνονται. Οι γονεϊκές σκιές      Σκιές που κατοικούν στις φωλιές που έσκαψαν τόσα χρόνια μέσα μας. Σκιές που έχουν διαμορφώσει την λογική τους, την λογική των σχέσεων εξουσίας. Γονεϊκέ