Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2018

2… Η κακοποίηση

Εικόνα
Η κακοποίηση επιτυγχάνεται με την προσβολή της προσωπικότητας του υποκειμένου μέσω άσκησης λεκτικής, σωματικής,   ψυχολογικής, κοινωνικής   βίας με στόχο την κάμψη της βούλησης του και την υποταγή στην επιθυμία του άλλου. Σε κοινωνικό επίπεδο στοχεύει στην προσαρμογή σε ένα κοινωνικό σύστημα, όπου οποιαδήποτε άρνηση, ή η αντίθεση θεωρείται σαν ένδειξη ανάρμοστης συμπεριφοράς.   Η κακοποίηση πριν εμφανιστεί σαν όρος των κοινωνικών επιστημών αποτελούσε το βασικό τρόπο διαπαιδαγώγησης των κοινωνιών, εφόσον αντιπροσώπευε με την μορφή της τιμωρίας, την μόνη οδό για την ενηλικίωση.       Η κακοποίηση είναι διαταξική δηλαδή την συναντάμε τόσο στην «υψηλές» όσο και στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Αποτελεί το βασικό περιεχόμενο αλληλεπίδρασης ανάμεσα στους πολίτες μιας κοινωνίας, συνιστώντας και το βασικό περιεχόμενο των θεσμών της, όπως η οικογένεια, η εκπαίδευση, η εργασία. Έχει επίσης καταλάβει το χώρο της «διασκέδασης» σαν το βασικό διδακτικό περιεχόμενο της βιομη

1… Η Ταπείνωση

Εικόνα
Αφημένοι στις εισόδους της ζωής, αναζητάμε την σιγουριά αποδεχόμενοι να αναπαραγάγουμε το σταθερό δοκιμασμένο πλαίσιο της κοινωνικής αδιαφορίας. Αυτό θα μας επιτρέψει, καθώς ταξιδεύουμε στην χαλαρότητα της παγκόσμιας καταστροφικότητας και του ανεξέλεγκτου άγχους της, να υιοθετήσουμε την πεπατημένη οδό της ταπείνωσης. Να υιοθετήσουμε την θλίψη που γεννάται από την προσπάθεια να απαλλαγούμε από το βάρος της παρουσίας και να αποδεχτούμε τον αναγκαίο πλέον ευνουχισμό της επιθυμίας. Έτσι ώστε να αποποιηθούμε την ευθύνη και να πορευτούμε αγκαλιά με την απουσία της ελευθερίας μας. Τυφλοί από το φως που   πηγάζει μέσα μας, προσπαθούμε να ντυθούμε το σκοτάδι που μας προσφέρουν απ’ έξω μας, και δεχόμαστε την αρχή της ζωής σαν να είναι το τέλος της. Καταπίνουμε φαρμακευτικές δόσεις υποταγής σε ταμπλέτες καθημερινής βίας και σκυμμένοι πάνω από την οθόνη ενός μέλλοντος που δεν μας ανήκει. Εκλιπαρούμε την προσοχή ενός κόσμου χωρίς ανθρωπισμό. Ενός κόσμου που χρωματίζει, κα

Η «τρέλα» της βαθμολογικής Αριστείας

Εικόνα
¨Όσο περνά ο καιρός γινόμαστε μάρτυρες ενός ανομολόγητου ανταγωνισμού που θεριεύει με θύματα τα «παιδιά». Μιας αγχωτικής κατάστασης των γονέων στο κέντρο της οποίας τα «παιδιά» μαζεύουν τους πικρούς καρπούς της. Μιλάμε για την εκπαίδευση και για το πως το κυνήγι της βαθμολογίας έχει γίνει ο μοναδικός στόχος της. Μιλάμε για την όλο και μεγαλύτερη επιδίωξη της, η οποία αν κάποτε ήταν το ζητούμενο στις τελευταίες τάξεις του λυκείου τώρα, έχει καταλάβει όλο το γυμνάσιο και γλιστρά λίγο, λίγο και στο δημοτικό. Έτσι αν κάποτε τα «παιδιά» ξεκίναγαν το φροντιστήριο στις τελευταίες τάξεις του λυκείου τώρα ξεκινάνε από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου! Και δεν τα ξεκινάνε μόνο αυτά που παρουσιάζουν ελλείψεις, αλλά και αυτά που έχουν καλές επιδώσεις με στόχο να διατηρήσουν την πρωτιά τους και την αριστεία τους. Βέβαια η «αριστεία» σαν κοινωνική αξία παρακινεί τους νέους να γίνουν πάντα καλύτεροι από τους άλλους. Δηλαδή εισάγει τον ανταγωνισμό σαν βασικό κριτήριο σύγκρισης στι

Η θλίψη της χαράς μου...

Εικόνα
Ένα δίλημμα ορθώνεται πάντα ανάμεσα στο δικαίωμα στην προσωπική χαρά ή στην αποδοχή της κληρονομημένης θλίψης του κόσμου. Της κληρονομημένης θλίψης των άλλων που και αυτοί την κληρονόμησαν από τούς δικούς τους και μου την δώρισαν μέσα από κλάματα και αγωνίες για την επιτυχή μου ανάπτυξη με φόντο την διαγενεολογικής ιστορία του πόνου και της ματαιότητας. Την ανηδονικής πλευράς της ζωής οπού διαφεντεύει ο φόβος και η αγωνία που οδηγούν στη τραγωδία της παρεξηγημένης ευτυχίας.  Η χαρά μου, μια απαγορευμένη διάσταση της πραγματικότητας σκεπασμένη από τα υφαντά του μυαλού των άλλων, μαζεύει το άγχος της καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας η οποία ορίζει την τραγικότητα της ύπαρξης μου την ώρα που απομακρύνεται από τον εαυτό της. Την ώρα που μακιγιάρεται με την χαρά των κοινωνικών επιταγών, με την χαρά των προϊόντων που με τυλίγουν σαν πακέτο με χρωματιστό περίβλημα, αλλά με περιεχόμενο που σαπίζει. Το περιεχόμενο αποτελείται από την θλίψη των προσωπικών δικαιωμάτων την στ

Πόσα πολλά έχεις να πεις για εσένα...

Εικόνα
Πολλές φορές είναι συγκλονιστικό να αφουγκράζεσαι πόσα πολλά έχεις να πεις για εσένα. 'Όσο μακρύτερα προχωρήσεις σε αυτή την αφήγηση, και όσο περισσότερο τολμάς να εκθέσεις τον εαυτό σου, τόσο ρέει ο πλούτος της παρουσίας σου, της ύπαρξής σου. Η αφήγηση κινείται στα μονοπάτια τους συναισθήματος, στα αδιέξοδα του εαυτού, στα εμπόδια των ανθρώπινων διασυνδέσεων, σε προβληματισμούς της καθημερινότητας που συναντάνε την αιωνιότητα των σχέσεων με τους άλλους, των σχέσεων με τον εαυτό. Η αφήγηση δεν εμποδίζεται από την υφή του κάθε “προβλήματος”, αλλά από την ιδέα της μη φυσιολογικότητας του, και την ψευδή αίσθηση ότι μόνο εσύ έχεις αυτό το “πρόβλημα”. Η μη φυσιολογικότητα γεννά την παραλογικότητα της ενοχής, η οποία φυτρώνει και αναπτύσσεται στην αρχή μέσα από τα μάτια των άλλων και μετά μέσα στο δικό σου βλέμμα. Αναπτύσσεται μέσα από τα εξεταστικά μάτια ή τα επικριτικά λόγια ανθρώπων οι οποίοι έχουν εξίσου ή και μεγαλύτερα “προβλήματα” από εσένα, για τα οποί

Ήμουν ένα σπίτι επιπλωμένο από άλλους.

Εικόνα
Ήμουν ένα σπίτι επιπλωμένο από άλλους! Από αυτούς που δικαιωματικά ασκούσαν τη γνώμης τους επάνω μου και καθόρισαν την επίπλωση του. Ήμουν ένας χώρος που προσμετρούσαν την ικανότητα της παρουσίας τους, τα όρια της επιβολής τους. Ένας χώρος που πρόβαραν την αθανασία τους έχοντας λόγο για το καθετί που σκεπτόμουν, αποφάσιζα και έκανα. Όσες φορές επιχείρησα να τους ξεφορτωθώ, να εγκαταλείψω την γεροντική σάρκα που τύλιγε τις νύχτες και τις μέρες μου, γέμιζα με πόνο και φόβο. Όσες φορές επιχείρησα για να την ξεκολλήσω από επάνω μου, ένιωθα να μένω ακάλυπτος απέναντι στην μεγάλη απειλή του απογυμνωμένου μου εαυτού. Αυτού του κατοικημένου εαυτού που δεν βρέθηκε ποτέ μόνος, όσο και αν αισθανόταν μόνος μέσα στο σπίτι του. Ατέλειωτες προσπάθειες που κράτησαν μια ολόκληρη ζωή. Μια ολόκληρη ζωή οι άλλοι στρίγκλιζαν από την αγωνία του αποχωρισμού και από το φόβο της απάρνησης τους και στρίγκλιζα και εγώ μαζί τους. Μια ολόκληρη ζωή αιμορραγούσα στην προσπάθεια να ξεκολλήσ

Η εξουσία είναι εθιστική...

Εικόνα
Μία ενδιαφέρουσα συζήτηση στο Facebook στην οποία συμμετείχαν Evdoksia Pefkianaki , Ιωάννης Παπαπανάγου , Κερεντζής Λάμπρος , Vicky Deli , Kalliopi Esma Adali , Konstandina Trimmi , Rahel Hailu Κερεντζής Λάμπρος   Η εξουσία δεν είναι εθιστική μόνο γι' αυτούς που την ασκούν, αλλά και για αυτούς που... την υπομένουν. Evdoksia Pefkianaki   ΚΑΛΑ Ο ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ , ΑΛΛΑ Ο ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟΣ ???? ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΑΣ . Κερεντζής Λάμπρος     Καλό μήνα Ευδοξία, βέβαια από την στιγμή που ζεις μέσα από την παρουσία της... δηλαδή συγκροτείσαι σαν ταυτότητα κάτω από την "επίβλεψή" της... τότε η απουσία της... Evdoksia Pefkianaki   ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΝΤΑΞΗ ΤΑ ΒΑΖΩ ΕΓΩ . Ιωάννης Παπαπανάγου    Σωστό. Για αυτό άλλωστε, όσοι έχουν ελεύθερο και κριτικό πνεύμα, διώκονται. Ακόμη και στις δημοκρατίες. Κι εκεί η εξουσία δεν ανέχεται αμφισβήτηση πέραν ενός ορίου, εκείνου που δεν απειλεί την σταθερότητα της... Vicky Deli   Υπάρχει μια αρχή στην άγρια φύση να μην εξημερώνονται