Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Αφημένοι στις εισόδους της ζωής, αναζητάμε την σιγουριά αποδεχόμενοι να αναπαραγάγουμε το σταθερό δοκιμασμένο πλαίσιο της κοινωνικής αδιαφορίας. Αυτό θα μας επιτρέψει, καθώς ταξιδεύουμε στην χαλαρότητα της παγκόσμιας καταστροφικότητας και του ανεξέλεγκτου άγχους της, να υιοθετήσουμε την πεπατημένη οδό της ταπείνωσης. Να υιοθετήσουμε την θλίψη που γεννάται από την προσπάθεια να απαλλαγούμε από το βάρος της παρουσίας και να αποδεχτούμε τον αναγκαίο πλέον ευνουχισμό της επιθυμίας. Έτσι ώστε να αποποιηθούμε την ευθύνη και να πορευτούμε αγκαλιά με την απουσία της ελευθερίας μας. Τυφλοί από το φως που   πηγάζει μέσα μας, προσπαθούμε να ντυθούμε το σκοτάδι που μας προσφέρουν απ’ έξω μας, και δεχόμαστε την αρχή της ζωής σαν να είναι το τέλος της. Καταπίνουμε φαρμακευτικές δόσεις υποταγής σε ταμπλέτες καθημερινής βίας και σκυμμένοι πάνω από την οθόνη ενός μέλλοντος που δεν μας ανήκει. Εκλιπαρούμε την προσοχή ενός κόσμου χωρίς ανθρωπισμό. Ενός κόσμου που χρωματίζει, κα

¨Όσο περνά ο καιρός γινόμαστε μάρτυρες ενός ανομολόγητου ανταγωνισμού που θεριεύει με θύματα τα «παιδιά». Μιας αγχωτικής κατάστασης των γονέων στο κέντρο της οποίας τα «παιδιά» μαζεύουν τους πικρούς καρπούς της. Μιλάμε για την εκπαίδευση και για το πως το κυνήγι της βαθμολογίας έχει γίνει ο μοναδικός στόχος της. Μιλάμε για την όλο και μεγαλύτερη επιδίωξη της, η οποία αν κάποτε ήταν το ζητούμενο στις τελευταίες τάξεις του λυκείου τώρα, έχει καταλάβει όλο το γυμνάσιο και γλιστρά λίγο, λίγο και στο δημοτικό. Έτσι αν κάποτε τα «παιδιά» ξεκίναγαν το φροντιστήριο στις τελευταίες τάξεις του λυκείου τώρα ξεκινάνε από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου! Και δεν τα ξεκινάνε μόνο αυτά που παρουσιάζουν ελλείψεις, αλλά και αυτά που έχουν καλές επιδώσεις με στόχο να διατηρήσουν την πρωτιά τους και την αριστεία τους. Βέβαια η «αριστεία» σαν κοινωνική αξία παρακινεί τους νέους να γίνουν πάντα καλύτεροι από τους άλλους. Δηλαδή εισάγει τον ανταγωνισμό σαν βασικό κριτήριο σύγκρισης στι