Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2018

Μελαγχολία και κατάθλιψη: κοινά και αποκλίσεις

Εικόνα
Μελαγχολία και κατάθλιψη: κοινά και αποκλίσεις14 Η σχέση ανάµεσα στη σηµερινή µορφή της κατάθλιψης και στην παλιότερη µορφή της µελαγχολίας είναι αλληλένδετη, αλλά και προβληµατική. Οι περιγραφές ανάµεσα στην κατάθλιψη, όπως εµφανίστηκε στον εικοστό αιώνα, και στη µελαγχολία που ίσχυε µέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα, δείχνουν οµοιότητες, αλλά και σηµαντικές διαφορές. Και όµως, µία εξίσωση ανάµεσα στους δύο όρους ήταν πάντα δεδοµένη. Στο παρόν κεφάλαιο θα εξεταστεί η µελαγχολία, και η κατάθλιψη ως µέρος της µελαγχολίας, που σήµερα θεωρείται πιο γενικός όρος.   Μία σύγκριση ανάµεσα στη µελαγχολία και τη σηµερινή κατάθλιψη δείχνει τουλάχιστον τέσσερις σηµαντικές οµοιότητες. Πρώτον, το σύµπλεγµα των συµπτωµάτων λύπης, αθυµίας και απελπισίας ταυτίζεται µε αυτό των συµπτωµάτων άγχους και φόβου. Από τους Έλληνες φυσικούς και φιλοσόφους και από εκεί στην Αναγέννηση µέχρι και τον πρώιµο µοντερνισµό, η συστάδα των χαρακτηριστικών που κινούνται γύρω από τους πόλους της λύπης και του

Facebook: Πολικές συζητήσεις και η ισοπέδωση της ταυτότητας των συνομιλητών.

Εικόνα
Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες πολλών αντεγκλήσεων και συγκρούσεων στο Facebook . Λες και ο άλλος υπάρχει μόνο για να εκφράσουμε την «ανωτερότητα» μας απέναντί του. Για να μας βοηθήσει να προβάλουμε την ανάγκη διάκρισης που μας διακατέχει και στην κανονική μας ζωή δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Συνήθως οι κόντρες   έχουν σαν αφορμή την πολιτική τοποθέτηση του καθένα, αλλά τα αίτια αυτής της λεκτικής βίας θα πρέπει να την ψάξουμε αλλού. Αυτό λοιπόν που παρατηρείται είναι ότι η πολιτικής φύσεως συζήτηση δεν μένει στα πολιτικά θέματα που διαπραγματεύεται. Πολύ γρήγορα, στην πρώτη διαφωνία, περνάει στην προσωπική επίθεση προς τον άλλον καυτηριάζοντας χαρακτηριστικά που δεν έχουν σχέση με την συζήτηση, αλλά με την προσωπικότητα του. Η πολιτική αντιπαράθεση λοιπόν γίνεται ο χώρος όπου ο καθένας μπορεί να αφεθεί ελεύθερος, καλυμμένος από την δήθεν ιδεολογική του ταυτότητα - η οποία μεταφράζεται σε δήθεν πολιτική γνώση - και να μιλήσει με τον πιο άσκημο τρόπο για τον άλλον, όχι τόσο γι

Gay pride και η ελληνική κοινωνία.

Εικόνα
Η αλήθεια είναι ότι αυτό που βιώνει από το gay pride σαν γεγονός περισσότερος πληθυσμός της χώρας είναι αυτό που τα ΜΜΕ προβάλουν εφόσον κάποιος δεν έχει ουσιαστική πρόσβαση στα γεγονότα. Πρέπει να λάβουμε   υπόψη μας ότι η κοινωνία του θεάματος και ένα κομμάτι τους που είναι τα ΜΜΕ, αντιπροσωπεύουν και υποστηρίζουν την συντηρητικότητα η οποία τα καθιστά απαραίτητους διαμεσολαβητές ανάμεσα στους πολίτες. Παραμονεύουν πάντα την επικαιρότητα και την διαμορφώνουν με τον τρόπο που τα συμφέρει είτε οικονομικά, είτε πολιτικά.  Οτιδήποτε πουλάει το προβάλλουν, το διαφημίζουν σαν το μόνο ουσιαστικό στοιχείο ενός εγχειρήματος, αφαιρώντας την ουσία του. Έχουν την ικανότητα να απομονώνουν ένα μέρος, ένα κομμάτι, μια λεπτομέρεια ενός   γεγονότος. Κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να το δούμε σαν εξαίρεση σε ένα συμβάν αποκτά μεγαλύτερη σημασία από το ίδιο το συμβάν.  Άρα προβάλλοντας την εξαίρεση σαν γενικότητα διαστρέφουν την σημασία του, και επικεντρώνουν την προσοχή του κοινού στην εξαίρ

Τι κάνει και:

Εικόνα
Τι κάνει και: Όταν οι γονείς τροφοδοτούν τα παιδιά τους,  όταν τους προσφέρουν το πλαίσιο όπου θα απλώσουν την ζωή τους, όταν τους προσφέρουν την αναγκαία ασφάλεια που χρειάζονται για την συγκρότηση τους, για την διαμόρφωση του εαυτού τους,  τι κάνει και δεν αντιλαμβάνονται ότι κάποτε θα έρθει η στιγμή που θα βγουν από το κάδρο που πολύ όμορφα έφτιαξαν για αυτά; Τι κάνει και: Δεν σκέφτονταν ότι η πορεία τους θα τα απομακρύνει από εκείνους. Ότι θα ανοίξουν καινούργιους δρόμους που δεν είχαν φανταστεί, που δεν έχουν γνωρίσει και δεν θα γνωρίσουν οι ίδιοι. Ότι οι αναζήτηση της ζωής τους θα γίνει σε άλλους τόπους από αυτούς που εκείνοι έψαξαν να την βρουν. Τι κάνει και.... Δεν χαίρονται με τις προτιμήσεις τους, δεν ικανοποιούνται με τις πρωτοβουλίες τους, δεν γεμίζουν από την προσωπικότητα τους, από την χαρά τους, από την ενεργητικότητα τους. Τι κάνει και.... Δεν τα ακολουθούν στους δικούς τους δρόμους, στις δικές τους χαρές, τις αποκαλύψεις που ζούνε,