Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2020

“Δίνω το καλύτερό μου εαυτό”

Εικόνα
  “ Δίνω το καλύτερό μου εαυτό” είναι η νέα καμπάνια της ΕΡΤ που μου πήρε χρόνο να καταλάβω σε τι αποσκοπεί. Κάθε βράδυ λοιπόν που ανοίγω την τηλεόραση, “φτασμένα” της αναγνωρισιμότητας πρόσωπα, σαν προβληματισμένες υπάρξεις μου στέλνουν νοητικά ένα μικρό κατεβατό που υποτίθεται ότι έχει σχέση με το βίωμα τους και τον τρόπο που ανταπεξέρχονται στις αναποδιές της ζωής. Μου εξιστορούν πόσο δίνουν το καλύτερό τους εαυτό σε ότι και αν τους συμβεί. Πχ. ένας συμπαθέστατος διασκεδαστής μας, μου μεταδίδει την σκέψη του, χωρίς να μιλάει. "Χαμογελάω στα δύσκολα κι αν πέσω, ξανασηκώνομαι και χαμογελάω ξανά στους γύρω μου, στη ζωή. Έτσι δίνω τον καλύτερό μου εαυτό." Ένας γνωστός τραγουδοποιός σε εσωτερικό διάλογο μπλέκεται ανάμεσα στο κακό και καλό του εαυτό και στο τέλος καταφέρνει να επικρατήσει ο καλός, τον οποίο προσφέρει απλόχερα. Επίσης μια συμπαθέστατη ηθοποιός κοιτώντας με στα μάτια....ακούω την σκέψη της να λέει, “ Δίνω τον καλύτερό μου εαυτό σημαίνει να παραμένω, εγ

Η αυταρχικότητα

Εικόνα
  Χρειάζεται να γνωρίζουμε ότι η αυταρχικότητα δηλώνει πάντα μια απαίτηση, μια επιβολή στην σχέση με τον άλλον. Μπορεί να ασκήσει βία με διαφορετικές μορφές για να πετύχει τον σκοπό της.  Συγχρόνως όμως προκαλεί αντίδραση σε αυτόν που την δέχεται, διότι αφαιρεί τον απαιτούμενο σεβασμό προς το πρόσωπό του και τον υποβιβάζει σαν άτομο.  Εάν δεν υπάρξει αντίδραση τότε ο δέκτης νιώθει ότι η αξιοπρέπεια του έχει χαθεί και μένει ψυχολογικά γυμνός στην επιβολή του άλλου.  Η αντίσταση, η άρνηση, η αντιδραστικότητα εξαρτάται από την αυταρχικότητα και έχει σχέση πρωτίστως με την υπεράσπιση της αξιοπρέπεια του ατόμου, η οποία πηγάζει από την ικανότητα διατήρησης του ελέγχου της ζωής του. Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας:Louis Soutter,

Επαγγελματικός προσανατολισμός

Εικόνα
  Γνωρίζουμε ότι το παιδί από πολύ νωρίς ανησυχεί για την μελλοντική του θέση στην κοινωνία και ενδιαφέρεται για τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά του. Οι προτιμήσεις του όμως είναι αρκετά επηρεασμένες από την αξία που έχουν στα μάτια των γονέων. Δηλαδή η αποδοχή των προτιμήσεών του και ο τρόπος αξιολόγησης από τους γονείς, ορίζουν τις περισσότερες φορές την τελική επιλογή του. Η συνεργασία του γονέα σε αυτό το τομέα χρειάζεται να προβάλλει το πόσο σημαντική είναι για αυτόν η επιλογή του παιδιού, η οποία πολλές φορές τον οδηγεί να ξεπεράσει τα εμπόδια που μπορεί να υπάρχουν λόγω της οικονομικής κατάστασης της οικογένειας. Μόνο η ενθαρρυντική παρουσία των γονέων προσφέρει στα παιδιά την αυτοπεποίθηση να δοκιμάσουν, δηλαδή να αναλάβουν το ρίσκο της επιλογής τους νιώθοντας ότι έχουν την βοήθειά και την αποδοχή τους. Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας:Σπύρος Λύτρας

Ο στοχασμός

Εικόνα
  Η στοχαστική σκέψη είναι μια μορφή διερεύνησης του τι πραγματικά μας ικανοποιεί. Αρχικά έχει σαν επίκεντρο το ξεκαθάρισμα αυτού που πραγματικά επιθυμούμε. Δηλαδή την γνώση των στόχων που θέτουμε. Η γνώση μας βοηθά να σταθμίσουμε τη σημαντικότητα τους και την ικανοποίηση που προσδοκούμε από αυτούς. Μας βοηθά επίσης να σκεφτούμε αν θα είμαστε πραγματικά ευτυχείς όταν τους πραγματοποιήσουμε. Σ' ένα δεύτερο χρόνο, για να πετύχ ουμε τον στόχο μας, χρειάζεται να γνωρίζουμε ποια μέσα θα θέσουμε σε ενέργεια και τι θα αλλάξει στην σχέση μας με τους άλλους. Δηλαδή θα πρέπει να σκεφτούμε ποιες επιπτώσεις θα έχει η πράξη μας σε αυτούς. Εάν θα βρίσκεται σε αρμονία μαζί τους, ή θα δημιουργήσει αντιθέσεις και συγκρούσεις που θα περιορίσουν την ικανοποίηση μας. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να σκεφτούμε ποιες ενοχές μπορεί να δημιουργηθούν και αν θα χρειαστεί κάποια μετάνοια για αυτή μας την πράξη . Για την ικανοποίηση λοιπόν χρειάζεται η στοχαστική σκέψη. Χρειάζεται διότι βο

Η ζωή μας, η ζωή του...

Εικόνα
  Πολλές φορές σαν γονείς, επιβάλουμε την παρουσίας μας αγνοώντας την έκταση που αυτή καταλαμβάνει στην ζωή του παιδιού μας. Πολλές φορές αναλαμβάνουμε κεντρικό ρόλο στην οικοδόμηση της ζωής του την οποία θεωρούμε ότι μας ανήκει, ξεχνώντας ότι δεν είναι δικιά μας. Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είμαστε ικανοποιημένοι από την τροπή που πήρε η δική μας ζωή. Την θεωρούμε μια κακοτεχνία και προσπαθούμε να αποτρέψουν την ζωή του παιδιού μας από μια τέτοια έκβαση. Δυστυχώς όμως στο βαθμό που τη ζωή του την θεωρούμε δικής μας, φαίνεται ότι συνεχίζουμε την κακοτεχνία της δικής μας ζωής, μέσα από την δική του... προσπαθώντας να διορθώσουμε και τις δύο!! Πίνακας:Tetsuya Ishida

Η αγκαλιά

Εικόνα
  Οι έρευνες λένε ότι τα μωρά που αφήνονται στην κούνια τους χωρίς να τους προσφέρεται η επαφή με το σώμα της μητέρας κλαίνε 10 φορές περισσότερο από τα άλλα. Η αγκαλιά της μητέρας περιβάλλει το βρέφος με την ζεστασιά που χρειάζεται για να αισθανθεί ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Το ίδιο παρατηρείται και για την αγκαλιά του πατέρα. Φαίνεται λοιπόν ότι η επαφή με το σώμα του άλλου χαλαρώνει, μειώνει το άγχος και το φόβο της στέρησης. Επίσης, στο βαθμό που οι συνεχής ανάπτυξη των ζωτικών οργάνων του παιδιού προκαλούν ενοχλήσεις, η επαφή με το σώμα του άλλου τις μειώνει!! Η αγκαλιά πάντα καλμάρει τον οποιονδήποτε πόνο, τον κάνει υποφερτό!! Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας: natalia tejera

Η μνήμη

Εικόνα
  Η μνήμη δροσίζει το βήμα της στην σκόνη περασμένων διαδρομών. Ντύνεται με το χαμόγελο της φυγής που πάντα την ακολουθεί σαν το προσωπικό της κρησφύγετο. Ο αέρας στο τέλος του καλοκαιριού την μετακινεί σαν λευκό σύννεφο που αλλάζει σχήμα. Περνάει το χρυσογάλαζο τούνελ των σκιρτημάτων, των ερωτικών εντάσεων που οι ίσκιοι κουβαλάνε κρυφά το απομεσήμερο στην άκρη του ουράνιου κρεβατιού της. Σώματα γλιστράνε στην υγρή ζεστασιά της χαμογελώντας. Τυλίγουν τα ελκυστικά μέλη τους, χαϊδεύοντας με την τρυφερότητα του δέρματος τους οποιαδήποτε ανησυχία της για το πέρασμα του χρόνου. Το άγγιγμα τους τον κάνει άυλο, ανύπαρκτο, μηδαμινό. Η μνήμη μεθυσμένη από το φως κραυγάζει χαρούμενη στην μέση της απεραντοσύνης της. Έχει τόσα να θυμηθεί και τόσα να ξεχάσει. Ποτέ τέτοιος πλούτος δεν σκόρπισε την ηδονή της λήθης τόσο απλόχερα. Κερεντζής Λάμπρος πίνακας: Christophe Blanc

...θα πρέπει να μιλάμε!!

Εικόνα
  Όσο οι κάθε λογής λογοκριτές της συνείδησης επιβάλουν την σιωπή, όσο εμποδίζουν το λόγο μας θεωρώντας ότι δεν είναι σωστός, ότι δεν είναι φορέας πείρας και γνώσης τόσο εμείς θα πρέπει να μιλάμε!! Θα πρέπει να μιλάμε ελεύθερα για τους φόβους, τις αγωνίες, τις προκαταλήψεις, τις στερήσεις, να μιλάμε για την συγκίνηση, για τον πόνο για την χαρά μας. Θα πρέπει να μιλάμε χωρίς ντροπή για τον εαυτό μας, για τις αντοχές των ενοχών μας, για τα πληγωμένα ή χαρούμενα τοπία των σχέσεων μας. Θα πρέπει να εκφράζουμε τα πάντα με το δικό μας λόγο, διότι μόνο μέσα από αυτόν μπορούμε να σχεδιάσουμε τα όνειρα μας, μόνο μέσα από αυτόν μπορούμε να κατασκευάσουμε την πραγματικότητα μας. Θα πρέπει να μιλάμε διότι... η σιωπή περιορίζει πάντα το νόημα της ζωής. Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας: André Desjardins

Η ενοχή

Εικόνα
  Το συναίσθημα της ενοχής έχει σχέση με την ευχαρίστηση. Έχει σχέση με την την σεξουαλικότητα, την ηδονή. Πυγή της ηδονής είναι το σώμα. Η ενοχή αποτρέπει με πολλούς τρόπους την επαφή μαζί του, με τον φόβο της απόρριψης από τους άλλους. Σαν στοιχείο της συνείδησης του ανθρώπου, υιοθετείται από την οποιαδήποτε εξουσία, αποτελώντας την βάση οικοδόμησης κοινωνικών συστημάτων στέρησης και υποταγής. Δηλαδή αποτελώντας μια φυσική λειτουργία με στόχο την προστασία της ακεραιότητας του ατόμου και της επιθυμίας του από τον εξωτερικό κόσμο, μέσω της εκπαίδευσης γίνεται μέσο προστασίας του από τον ίδιο του τον εαυτό!! Ενοχή είναι η μορφή που παίρνει το κοινωνικό “απαγορεύεται” μέσα μας. Μετατρέπεται σε εσωτερική δύναμη αποτροπής και τιμωρίας που δεν επιτρέπει την ικανοποίηση. Την θεωρεί προδοσία. Όταν η επιθυμία μας ζητά να υπερκεράσει τα εμπόδια για την επίτευξη της ηδονής, η ενοχή αποτελεί μια εσωτερικευμένη φωνή των άλλων για να αντισταθούμε στην παραλογικότητα της. Έτσι η παραλογ

Η επιβολή... ερμηνειών

Εικόνα
Όταν δεν επιτρέπουμε σε ένα άτομο να αποδώσει την δική του ερμηνεία στις καταστάσεις που βιώνει και να αξιολογήσει σύμφωνα με την εμπειρία του την σημασία τους για τον εαυτό του, αλλά του επιβάλουμε ερμηνείες και εκδοχές της πραγματικότητας οι οποίες εξαρτώνται από πηγές που δεν επηρεάζονται από το ίδιο, επικαλούμενοι την αυθεντικότητα τους, τότε του αφαιρούμε την δυνατότητα να δίνει νόημα στην παρουσία του και να αισθάνεται υπεύθυνος για την ζωή του. Τότε τον οδηγούμε να αποδεχτεί ότι αποτελεί μέρος ενός κόσμου που... δεν του ανήκει. Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας: Pablo Picasso

... η σχέση με τον “άλλον”...

Εικόνα
Αν στο στο ξεκίνημα της ζωής μας η σχέση με τον “άλλον” (μητέρα, γονείς) ήταν η πηγή ικανοποίησης των αναγκών μας, αυτό συνεχίζεται μέχρι το τέλος της.  Ο “άλλος”  σαν φίλος , σύντροφος, σύζυγος, συνάδελφος, κ. λ.π συνεχίζει από διαφορετικές θέσεις και μορφές να τροφοδοτεί τη παρουσίας μας, όπως  και εμείς τη δικής του.  Η απουσία του, ή, η απουσία μας αποτελεί μια μορφής στέρησης που συνήθως παίρνει τραγικές διαστάσεις και για τους δυο μας. Σε προχωρημένες καταστάσεις  σαν απουσία του ίδιου του εαυτού!! Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας: Nicolas Odinet

Ναρκωτικά και Κοινωνία

Εικόνα
Η κοινωνία σήμερα εκφράζει τους ευσεβείς πόθους ενάντια στην εξάρτηση από τα ναρκωτικά, αλλά σε άλλους τομείς την αναπαράγει χωρίς μέτρο καθημερινά.   Έτσι δεν ενισχύει την ανεξαρτησία του ατόμου, αλλά περισσότερο την εξάρτηση του με την μορφή της υποταγής και την πρόσδεση του σε κέντρα αποφάσεων έξω από τον εαυτό του. Σε αυτή την περίπτωση οι κοινωνικοί θεσμοί όπως η οικογένεια, η θρησκεία, η εργασία κ.λ.π. δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό από αυτό που κάνει μια ναρκωτική ουσία.   Προσπαθούν να διατηρήσουν την εξάρτηση του ατόμου από την παρουσία τους, προτείνοντάς του διάφορες μορφές “ευημερίας”, ενώ συγχρόνως προβάλλουν τον φόβο της στέρησης, ο οποίος θα έρθει με την δική τους απουσία. Κερεντζής Λάμπρος εικόνα :Γραφιτι από την Αϊτή

Ο γονέας “μαιευτήρας”

Εικόνα
Ο γονέας σαν παιδαγωγός χρειάζεται να γίνει “μαιευτήρας” της ζωής του παιδιού του. Δηλαδή να το βοηθήσει να “γεννήσει” τον εαυτό του και όχι να επιβάλει ένα εαυτό που εκείνος έχει φανταστεί και επιθυμήσει. Για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να έχει την ικανότητα της σύνθεσης των προσωπικών ιδεών, και αντιλήψεων για την ζωή, έτσι ώστε να μπορεί να σκέφτεται “συνολικά” αλλά να ενεργεί “τοπικά”. Δηλαδή να έχει μια γενική γνώση των ρόλου του γονέα, αλλά να μπορεί να διακρίνει τις διαφορετικές πλευρές του οι οποίες χρειάζονται να προσαρμοστούν στην διαφορετικότητα του κάθε παιδιού. Αυτή η ικανότητά του για διαφοροποίηση θα επιτρέψει την γέννηση της ιδιαίτερης έκφρασης και επιθυμίας για ζωή του παιδιού του. Τότε λοιπόν θα γίνει ένας καλός “μαιευτήρας” όταν θα προσέχει να μην πληγώνει αλλά να επιτρέπει και να προστατεύει την ανάδυση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του παιδιού του... Κερεντζής Λάμπρος

Η λήξη της κατάστασης παγκόσμιου συναγερμού.

Εικόνα
Οι κοινωνίες για να αναπτυχθούν χρειάζονται την θυσία. Η θυσία αποτελεί μια κοινωνική λειτουργία από αρχαιοτάτων χρόνων. Η Ιστορία είναι σπαρμένη από θυσίες. Συνήθως το θύμα είναι ο εχθρός. Αυτός χρειάζεται να θυσιαστεί. Σήμερα όμως οι κοινωνίες χρειάζεται να θυσιάσουν τον πληθυσμό τους. Η λήξη της κατάστασης παγκόσμιου συναγερμού, βάζει σε κίνδυνο τους πληθυσμούς. Αυτό είναι το δίλημμα. Ποιον πρέπει να προστατεύσουν, την οικονομία τους, ή τον πληθυσμό τους; Οι κοινωνίες έχουν φθάσει μπροστά στη θυσία και όχι οποιαδήποτε θυσία. Επίσης συμβαίνει και το άλλο παράδοξο.  Οι περιορισμένοι πληθυσμοί έχουν συσσωρεύσει την δυσαρέσκεια, τον φόβο και την αγωνία σε τέτοιο τέτοιο βαθμό, ώστε με την άρση του μέτρου, θα θεωρήσουν ότι ο κίνδυνος πέρασε. Η άρση θα βιωθεί σαν απελευθέρωση. Όχι μόνο δεν θα καταλάβουν ότι είναι μια απόφαση που τους οδηγεί στην θυσία, αλλά ότι τους ανοίγει τις πόρτες της ελευθερίας.  Φαίνεται ότι οι κοινωνίες έχουν φθάσει σε τέτοιο επίπεδο παρα

Μένουμε σπίτι...

Εικόνα
Η παρουσία του Κορονοϊού αλλάζει τις συνθήκες της ζωής μας. Όταν ο ένας μπορεί να μολύνει τους άλλους, ο φόβος εκφράζεται κοινωνικά και ατομικά. Εισβάλει και αλλάζει βίαια τις κοινωνικές μας σχέσεις. Ο κίνδυνος της μόλυνσης χρωματίζει κάθε μορφή αλληλεπίδρασης μας. Περιοριστικά μέτρα θέτουν καινούργιους κανόνες στην καθημερινότητα μας. Η ελευθερία περιορίζεται. Το σλόγκαν “Μένουμε σπίτι” είναι εμποτισμένο κοινωνικά από τον φόβο, και ατομικά από την ευθύνη. Δηλώνει ότι οι μόνες κοινωνικές σχέσεις που μας απέμειναν, μετά τον περιορισμό των μετακινήσεων και των διαδραστικών επαφών μας, είναι οι οικογενειακές. Ο περιορισμός κατ' οίκον, που αποτελεί μια λύση για την αποφυγή της διασποράς του ιού, επιδρά δραματικά επάνω μας. Μας γεμίζει ανησυχία. Η συμβίωση αλλάζει μορφή. Ο ιδιωτικός μας χώρος περιορίζεται.   Η σχέση μας με τον άλλον στην οικογένεια γίνεται πλέον κάτω από στρεσογόνες συνθήκες. Η παρουσία του φόβου δυναμώνει την εξάρτηση μας μαζί

παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας

Εικόνα
Γυναίκα και κοινωνία Γνωρίζουμε ότι η απόλαυση της θηλυκότητας απειλούσε την λειτουργία της κοινωνίας από παλαιότατων χρόνων. Πάντα το γυναικείο κορμί ήταν εκείνο το οποίο προκαλούσε με την σαγήνη του και έπρεπε να υποταχθεί. Στις δυτικές χριστιανικές κοινωνίες η υποταγή του επιτυγχάνεται με την όλο περισσότερο προβολή του σαν αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης, Στις ανατολικές και ισλαμικές, με την απαγόρευση της θέασης του. Οι μεν την προβάλουν σαν ηδονικό σύμβολο, ή δε σαν ενοχικό και ντροπιαστικό. Και στις δύο περιπτώσεις... η Γυναίκα είναι χαμένη. Κερεντζής Λάμπρος Φωτο: Nadine Shaabana

Η στέρηση της αγάπης...

Εικόνα
Η στέρηση της αγάπης είναι μια πράξη βίας. Το άτομο νιώθει ανίσχυρο και ανεπαρκές. Νιώθει ότι απειλείται συνεχώς η ακεραιότητα του. Από την στέρηση της αγάπης πηγάζει ο φόβος, η ανασφάλεια, και δημιουργείται μια αρνητική εξάρτηση από αυτόν που την επιβάλει. Ο στερημένος    αυτό που γνωρίζει να μεταδίδει είναι η στέρηση. Για την αναπαραγωγή της υιοθετεί την βία που έχει μάθει και υποστεί. Έτσι γίνεται απειλητικός και βίαιος, προσπαθώντας να αποφύγει την απειλή στέρησης. Αυτό που τον απενοχοποιεί και του επιτρέπει να ασκήσει βία, είναι η απόδοση αυτής της απειλής που νιώθει στη παρουσία του “άλλου”, του ξένου , του διαφορετικού, του μακρινού... Δυστυχώς όμως η στέρηση της αγάπης για το καθένα μας δεν προήλθε από τον ξένο, τον άγνωστο, τον μακρινό, αλλά από τον γνωστό, τον οικείο, τον συγγενή. Κερεντζής Λάμπρος Πίνακας:   oswaldo guayasamín

Η ανοχή... δεν είναι πάντα ένδειξη αδυναμίας.

Εικόνα
Η ικανότητα της περιφρόνησης… Όταν η περιφρόνηση του «διαφορετικού» γίνεται πυγή ικανοποίησης, τότε το μίσος υπερτερεί σαν συστατικό της κοινωνίας και η ανοχή γίνεται ένδειξη αδυναμίας. Η περιφρόνηση του «άλλου» δεν μας διέπει μόνο σαν άτομα, ή   ομάδες, αλλά αποτελεί μια ιστορικά συλλογική στάση. Εκπροσώπηση της γίνεται   δημόσια. Η ισχύς με την μορφή της μισαλλοδοξίας εκφράζεται πολλές φορές από το κράτος, τις πολιτικές δυνάμεις που το διοικούν και τις αντίπαλες κοινωνικές ομάδες. Αποτελεί στοιχείο της εξουσίας, για αυτό και η ανεξέλεγκτη εξουσία μπορεί να μας καταστρέψει. Η μισαλλοδοξία στρέφεται συνήθως σε ότι διαφέρει, ή νομίζουμε ότι διαφέρει. Ότι είναι διαφορετικό η κοινωνία το πολεμά, διότι δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί και εύκολα προκαλεί φόβο. Το «διαφορετικό» επιζητά μια άλλη προσέγγιση της πραγματικότητας η οποία φαίνεται ότι αποσταθεροποιεί την συνηθισμένη, την γνωστή. Το μίσος εκφραζόμενο σαν μισαλλοδοξία στρέφεται ενάντια στις δοξασίες και τις πεποιθήσε