Η λήξη της κατάστασης παγκόσμιου συναγερμού.




Οι κοινωνίες για να αναπτυχθούν χρειάζονται την θυσία. Η θυσία αποτελεί μια κοινωνική λειτουργία από αρχαιοτάτων χρόνων. Η Ιστορία είναι σπαρμένη από θυσίες. Συνήθως το θύμα είναι ο εχθρός. Αυτός χρειάζεται να θυσιαστεί. Σήμερα όμως οι κοινωνίες χρειάζεται να θυσιάσουν τον πληθυσμό τους.

Η λήξη της κατάστασης παγκόσμιου συναγερμού, βάζει σε κίνδυνο τους πληθυσμούς. Αυτό είναι το δίλημμα. Ποιον πρέπει να προστατεύσουν, την οικονομία τους, ή τον πληθυσμό τους; Οι κοινωνίες έχουν φθάσει μπροστά στη θυσία και όχι οποιαδήποτε θυσία.

Επίσης συμβαίνει και το άλλο παράδοξο. 
Οι περιορισμένοι πληθυσμοί έχουν συσσωρεύσει την δυσαρέσκεια, τον φόβο και την αγωνία σε τέτοιο τέτοιο βαθμό, ώστε με την άρση του μέτρου, θα θεωρήσουν ότι ο κίνδυνος πέρασε. Η άρση θα βιωθεί σαν απελευθέρωση. Όχι μόνο δεν θα καταλάβουν ότι είναι μια απόφαση που τους οδηγεί στην θυσία, αλλά ότι τους ανοίγει τις πόρτες της ελευθερίας. 

Φαίνεται ότι οι κοινωνίες έχουν φθάσει σε τέτοιο επίπεδο παραπλάνησης του πληθυσμού τους,  ώστε ο θάνατος να φαίνεται σαν σωτηρία.

Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας:  nathan chantob

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα