Η εξουσία των οικογενειακών σχέσεων









   Η αίσθηση του ιμπεριαλισμού των γονεϊκών φιγούρων μας κυνηγά ακόμα. Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που απλώνουν την εξουσία τους κατά μήκος και κατά πλάτος πάνω στο κορμί μας, μέσα στο μυαλό μας, κουλουριασμένες στην ψυχή μας. Είναι παντού γύρω, όπου ο εξουσιαζόμενος εαυτός μας προσπαθεί να επιζήσει μακριά τους. Είναι πάντα εδώ, εσωτερικά και εξωτερικά για να μας θυμίσουν την μικρότητα μας, την ανεπάρκεια μας, την μιζέρια της υποταγής μας. 

     Οι στόχοι τους, οι βλέψεις τους για μας, λειτουργούν και μας τυραννάν ακόμα, ακόμα και τώρα που σαν ενήλικες προσπαθούμε να δούμε την ζωή μας αποκομμένη από αυτές. Όχι η εξουσία τους είναι εδώ ανά πάσα στιγμή έτοιμη να μας συγκρίνει, να μας αξιολογήσει, να μας κατηγορήσει, να αποδείξει ότι το δίκιο είναι δικό τους. Δεν παραιτούνται, δεν χάνονται.

Οι γονεϊκές σκιές

     Σκιές που κατοικούν στις φωλιές που έσκαψαν τόσα χρόνια μέσα μας. Σκιές που έχουν διαμορφώσει την λογική τους, την λογική των σχέσεων εξουσίας. Γονεϊκές φιγούρες εξουσίας που ύφαναν το πέπλο τους σκεπάζοντας μας σε οικογενειακά “πρέπει” που ποτέ δεν γίνανε δικά μας και αν τα αισθανόμαστε σαν δικά μας δεν είναι πραγματικά δικά μας.
     Αλλά δεν ήταν και πραγματικά δικιά τους. Απλά υποτάχθηκαν, ακολούθησαν, γίνανε λογικές,φυσιολογικές θυσιάστηκαν στο βωμό της αποδοχής στο αιώνιο θέατρο της διαχεόμενης εξουσίας μέσα και έξω από αυτές. Γίνανε και αυτές εξουσία και γίνανε μέσα από εμάς και εμείς γινόμαστε μέσα από τα παιδιά μας Ήμαστε μπροστά σε μια δια-γενεαλογική εξουσία των οικογενειακών σχέσεων που διαπερνά τις γενεές και φθάνει μέχρι σε εμάς και θα φθάσει και στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας
    Στην λογική των οικογενειακών σχέσεων εξουσίας, το παιδί που ήμασταν κάποτε, καλείται να αποδεχτεί, να υποταγεί στην εικόνα που οι γονεϊκές σκιές έχουν φτιάξει για το καλό του. Το πορτρέτο του αιώνια αδύναμου, ανόητου και ανεπαρκή έχει φωλιάσει πλέον μέσα μας. Σκιές που κρεμάν αυτό το πορτρέτο στο τοίχο της συνείδησης αναρτώντας την ενοχή που έσπειραν στην παιδική μας ηλικία
   Σκιές κομματιασμένες πια, που προσπαθούν να συγκολληθούν ανάμεσα στο μελλοντικό παρελθόν του τώρα.. Σκιές που βογκώντας, ψάχνουν το παιδάκι που φόρτωσαν με όλα τα αρνητικά τους προτερήματα, να τους σώσει από την άβυσσο της προσωπικής τους αποτυχίας. 
 
   Το ταυτοποιούν με το κακό που κουβάλησαν αυτές στην ζωή τους σαν να το κουβάλησε αυτό. Το ταυτοποιούν με το παιδάκι που ήταν αυτές κάποτε. Όταν μας δίνουν αυτό το βάρος, αυτές ξελαφρώνουν, δικαιολογούν την ανημποριά τους να αντισταθούν, και δεν τους αρέσει καθόλου να αντιστεκόμαστε εμείς. Η άρνησή μας αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται σαν παραλογικότητα απέναντι στην λογική των οικογενειακών σχέσεων εξουσίας που υπηρέτησαν μέχρι τώρα. Άρνηση που τις απειλεί, που τις εξορίζει στην αποξένωσης των συζυγικών σχέσεων που δεν βρήκαν παρά μόνο τα κακοτράχαλα βουνά του εγωισμού τους για να αφήσουν το σταφιδιασμένο δέρμα της αποτυχίας και της υποταγής τους .

Οι καινούργιες σχέσεις

    Ας τις αφήσουμε να ρημάξουν χωρίς την τροφή τους, χωρίς την ενοχή που θα τις κάνει να ξαναπατήσουν στα πόδια τους, που θα τις κάνει ικανές να κλείσουν την ψυχή μας από την αρχή στα κάτεργα που ετοίμασαν τόσο καιρό μέσα μας Ας τις αφήσουμε μόνες ξεριζώνοντας τες από μέσα μας. Και ο μόνος τρόπος ξεριζώματος είναι το ρίζωμά μας σε καινούργιες σχέσεις. Στις σχέσεις με τον σύντροφός μας, στην σχέση με τα παιδιά μας.   Ας σκύψουμε σε αυτές. 
 
   Ας σκύψουμε στην σχέση με τον σύντροφό μας.
Εκεί θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε, να κατανοήσουμε τις εξουσιαστικές δομές του εαυτού μας να σηκώνουν κεφάλι. Όμως δεν ήμαστε εμείς που σηκώνουμε κεφάλι, όχι δεν ήμαστε εμείς. Είναι οι γονεϊκές σκιές που βρίσκουν τροφή από την σχέση. Έρχονται τις περισσότερες φορές σαν σύμμαχοι στην μοναξιά μας απέναντι στον άλλον, στο φόβο μας. Έρχονται να μας βοηθήσουν αλλά στην ουσία αυτή η συμμαχία μας αφήνει πιο μόνους, πιο παιδιά μπροστά τους, χαμένα στα λαγούμια της ενοχής που έχουν σκάψει μέσα μας. 
 
    Ας σκύψουμε στα παιδιά μας.
Μια άλλη σχέση που θα μας κάνει να τις καταλάβουμε, να καταλάβουμε με ποιο ύπουλο τρόπο ζούνε και ανασαίνουν μέσα μας . Με ποιο τρόπο ενυπάρχουν και λειτουργούν χωρίς να τις συνειδητοποιούμε τόσα χρόνια.
Μόνο τα παιδιά μας μπορούν να μας βοηθήσουν, χωρίς να ξέρουν τίποτα. 
 
   Μόνο μέσα από αυτά!!
   Μόνο από μια νέα σχέση γονέα-παιδιού μπορούμε να δούμε τις κομματιασμένες σκιές του παρελθόντος να κινούνται μέσα μας. Να μας κάνουν να σπέρνουμε την ενοχή στα παιδιά μας με τον τρόπο που την έσπερναν εκείνες σε εμάς. Να θέλουν να κερδίσουν την αθανασία κάνοντας το μέλλον μας δικό τους. 
 
  Μόνο μέσα από τα παιδιά μας μπορούμε να ελευθερωθούμε από τις σκιές του παρελθόντος, από την λογική των οικογενειακών σχέσεων εξουσίας που επιβάλουν και επιβάλουμε. 
 
  Μόνο μέσα από τα παιδιά μας μπορούμε να ελευθερωθούμε aπό την δια - γενεαλογική εξουσία των οικογενειακών σχέσεων, διότι η σχέση με τα παιδιά μπορεί να γίνει για τους γονείς μια θεραπευτική σχέση.

φωτο: Arielle Grasser

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα