Σεξουαλικότητα και Απαγόρευση

 

Η ερωτική πράξη δεν ήταν και δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή.  Πάντα λάμβανε χώρα σε κλειστούς χώρους, σκοτεινούς και ύποπτους.  Πάντα αντιμετωπίζονταν σαν μία ενέργεια αντικοινωνική προκλητική. Σαν μια πράξη η οποία αντίκειται στην ηθική. Στην ψυχική και πνευματική ανάταση του ανθρώπου.

Πρώτη μίλησαν για την ψυχή ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Αργότερα η θρησκεία και η φιλοσοφία της υιοθετώντας, θεσμοθέτησε αυτή την θέση και κατασκεύασε μια μορφή ηθικής η οποία φρόντιζε και φροντίζει όχι τόσο την προστασία του ατόμου από την κοινωνία, όσο του ατόμου από τον ίδιο του τον εαυτό. Δηλαδή θεσμοθέτησε τον τεμαχισμό του ανθρώπου σε δύο διαφορετικά μέρη, όπου το ένα θεωρείται ανώτερο από το άλλο, δημιουργώντας μέσα του μία αντιπαλότητα και μία μορφή ανταγωνισμού, δυισμού και περαιτέρω προβλημάτων. Έχουμε Λοιπόν το Ψυχικό ή και πνευματικό μέρος και το οργανικό, ή σωματικό - ενστικτικό μέρος της ύπαρξης. 

Έτσι η σεξουαλικότητα αποτέλεσε και αποτελεί μία οργανική φυσική λειτουργία, η οποία ανήκει στο κατώτερο τμήμα του ανθρώπου, το σωματικό και δεν αποτελεί μέρος του υψηλού και ιδεώδους μέρους του που είναι το Ψυχικό και το πνευματικό. Άρα η ενασχόληση με τη σεξουαλικότητα, στο πέρασμα των αιώνων ήταν μία  βρώμικη και αμαρτωλή πράξη η οποία κυνηγήθηκε από τη θρησκεία και καταπιέστηκε από την κοινωνία και την πολιτική. Στα πλαίσια της κοινωνικής ηθικής λοιπόν η σεξουαλικότητα είχε να αντιμετωπίσει ένα σύστημα περιορισμού. 

Έτσι αποτέλεσε τη βάση κοινωνικών απαγορεύσεων, διότι το φιλτράρισμα της μέσα από το συντηρητικό πολιτιστικό-θρησκευτικό εννοιολογικό περιεχόμενο κάθε χώρας δεν της επιτρέπει να σταθεί με όλο της το εύρος και να εκφραστεί ως φυσική ανάγκη. Περισσότερο θεωρείται σαν παρά φύση ενέργεια, άποψη η οποία στην ουσία έρχεται να παραποιήσει την ίδια τη φύση και όχι αυτή καθαυτή τη σεξουαλικότητα, διότι η φύση και σεξουαλικότητα είναι αλληλένδετες.

Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σεξουαλικότητά έχει να κάνει με την ερωτική σχέση και την ικανοποίηση του ατόμου. Σχέση η οποία το βοηθάει τόσο στη γνώση του εαυτού του όσο και στην κατανόηση του άλλου

Στο βαθμό που η σεξουαλικότητα και η ερωτική πράξη προσφέρουν την ικανοποίηση και τη γνώση του εαυτού, αποτελούν μία ανατρεπτική λειτουργία για οποιοδήποτε αυταρχικό  σύστημα το οποίο στόχο έχει την  καθυπόταξη του ατόμου και τον αποπροσανατολισμό από τα ενδιαφέροντα και τις επιθυμίες του.

Για αυτό το λόγο ή ερωτική πράξη από τη στιγμή που θεωρείται αντικοινωνική την απαγορεύουμε. Η πραγμάτωση όμως, επειδή αποτελεί μια φυσική ανάγκη, γίνεται κρυφά και παίρνει τη μορφή μιας βρώμικης πράξης, η οποία δεν οδηγεί στην ικανοποίησης αλλά περισσότερο ενοχοποίηση του ατόμου.

Η απαγόρευση μετατρέπει την σεξουαλικότητα από μέσο απελευθέρωσης σε μέσο δέσμευσης και υποταγής…

πίνακας: Ferdinand Georg Walduller