Η μητρότητα και η ιστορία
Γυναίκα 2

Η μητρότητα ήταν κλειδωμένη ανελεύθερη και φοβισμένη μέσα στους αιώνες. Η Μητέρα δεν είχε δικαιώματα, δεν όριζε τα παιδιά της και έπρεπε να είναι έτοιμη να τα στερηθεί ανά πάσα στιγμή. Άρα η σχέση αυτή, η μητρική σχέση ήταν μια σχέση καταπιεσμένη, μια σχέση ανελεύθερη από την ανδρική-πατρική παρουσία.
Στο δυτικό κόσμο η μητρότητα δεν έχει καμία αναγνώριση, αντιθέτως η ενασχόληση με τα μητρικά καθήκοντα δήλωνε σχεδόν την κοινωνική απαξίωση. Επίσης στο δυτικό κόσμο με την βοήθεια του Άγιου Αυγουστίνου η παρουσία του παιδιού αντιπροσωπεύει την δύναμη του κακού. Μια ατελής ύπαρξη εξαντλημένη από το βάρος της προπατορικού αμαρτήματος. Ο Ρίτσαρντ ‘Αλληστρη το 1676 έγραφε. «Το νεογέννητο μωρό είναι γεμάτο από τις κηλίδες και την λάσπη της αμαρτίας που την κληρονομήσαμε από τους πρώτους μας γεννήτορες, μέσα στα νεφρά μας»1 Σέρνεται σαν φίδι στο πάτωμα και θέλει να σαγηνεύσει τους πάντες. Κανείς δεν πρέπει να του δείξει εμπιστοσύνη κανείς δεν πρέπει να το πλησιάσει με τρυφερότητα, κανείς δεν πρέπει να του κάνει το χατίρι διότι «Διότι αν το αφήσουμε να κάνει αυτό που θέλει, δεν θα υπήρχε κακούργημα που να μην περιμέναμε να έρθει»2
. «Όχι μόνο η παιδική ηλικία δεν είχε καμία αξία και καμία ιδιαιτερότητα, αλλά αντιθέτως ήταν σημάδι της διαφθοράς των γονέων. Γίνονται αμαρτωλοί και το καλύτερο γι’ αυτούς θα ήταν να απελευθερωθούν από αυτό το βάρος, από τα παιδιά»3. Ο Άγιος Αυγουστίνος κηρύσσει τον πόλεμο στην παιδική ηλικία. Ο Άγιος Αυγουστίνος συνομιλεί με τον θεό και φέρνει αντιρρήσεις στο θέμα της αθωότητας του παιδιού. «Όχι!!!» Φωνάζει «το παιδί δεν είναι αθώο, η αξία του παιδιού είναι μια αρνητική αξία, είναι μια φιγούρα της ανθρώπινης αθλιότητας. Κουβαλάει μαζί του την αμαρτία. γι’ αυτό δεν πρέπει να δείξουμε κάποια αδυναμία. Προσοχή γονείς πρέπει να κρατάτε απόσταση από τα παιδιά και δεν χρειάζονται επαφές. Οι επαφές αυτές είναι αμαρτωλές επαφές που κάνουν το παιδί βιτσιόζικο και τον γονέα εγωιστή».4Η γυναίκα λοιπόν σαν μητέρα το μόνο που έκανε σύμφωνα μα τον Άγιο Αυγουστίνο, ήταν να φέρει στον κόσμο μικρά διαβολάκια που θα κατάλυαν το ευλογημένο σύμπαν του θεού. Αλλά και ο Καρτέσιος εμφανίζοντας εκείνη την εποχή την νέα του φιλοσοφία, ασκεί κριτική στην παιδική ηλικία λέγοντας πως δεν είναι ο χώρος της αμαρτίας όπως έλεγε ο Άγιος Αυγουστίνος, αλλά ότι η παιδική ηλικία είναι η τοποθεσία του λάθους. «Το παιδί», λέει ο Καρτέσιος, «δεν έχει άλλες σκέψεις παρά αυτές που γεννιόνται μέσω του σώματος……………… Σκέψεις απογυμνωμένες από κρίση και κριτική όπου η παιδική ψυχή αφήνεται να οδηγηθεί από την αίσθηση της ευχαρίστησης και του πόνου. Είναι καταδικασμένη σε ένα συνεχές λάθος»5 .Αυτές οι ιδέες είχαν ξεκινήσει από πολύ πιο πριν .
Επίσης και ο θηλασμός είχε μπει στο στόχαστρο των πατέρων της δυτικής εκκλησίας Η αλήθεια είναι ότι ο θηλασμός μπορεί να είναι μια φυσική ευχαρίστηση της σχέσης μητέρας - παιδιού, αλλά για την δυτική εκκλησία. ήταν μια αμαρτία. Σύμφωνα με αυτή η γυναίκα δεν ήταν σωστό να βυζαίνει το παιδί της, διότι του πρόσφερε και έπαιρνε ευχαρίστηση , πράγμα ένοχο και για τους δύο. Σύμφωνα με την δυτική εκκλησία με τον θηλασμό, το παιδί καθώς και η μητέρα του μπορούσαν να χάσουν την ηθικότητα τους. Έτσι για αιώνες μετά, μανάδες δεν θήλαζαν τα παιδιά τους. Και αυτή η θρησκευτική ιδέα έγινε κοινωνική και πολιτική στάση απέναντι στην μητρότητα ¨Έτσι ώστε η τρυφερότητα, η αγάπη ανάμεσα στην μάνα και το παιδί η οποία εκφραζόταν δια μέσου αυτής της πράξης, ήταν κάτι το απαγορευμένο, όχι μόνο από την θρησκεία αλλά και από την κοινωνία , ευ’ όσον «Το να ταΐζει μια μητέρα μόνη της το παιδί της, φανέρωνε ότι δεν ανήκε στην καλή κοινωνία»6. Βέβαια κάτω από τους παραπάνω παράγοντες η σημαντικότητα της σχέσης μητέρας-παιδιού δεν στηριζόταν στην μοναδικότητα της αλλά στην χρησιμότητα της.
Στην ορθόδοξη εκκλησία πολλοί πατέρες εκδήλωσαν την υποστήριξή τους αναγνωρίζοντας στην γυναίκα ότι, η μητρική αγάπη είναι πάνω από όλες τις λειτουργίες και αποτελεί κάτι ξεχωριστό για πολλούς λόγους.
α) Διότι το παιδί είναι πράγματι « σαρξ εκ της σαρκός της», Επί εννέα μήνες το σώμα της δεν ξεχωρίζει από το δικό της κουβαλάει μέσα της και δεν το ξεχωρίζει από το δικό της.
β) Διότι κοπιάζει, πονά και την ζωή της θέτει σε κίνδυνο κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού.
Σχετικά με αυτό και ο Σωκράτης είχε πει «η γυναίκα αφού μείνει έγκυος, φέρει το φορτίο (του εμβρύου), βαραίνει και κινδυνεύει την ζωή της και δίνει τροφή από αυτή που τρέφεται κι αφού με πολύ πόνο το φέρει σε πλήρη ανάπτυξη, το γεννά, το τρέφει και το φροντίζει»
γ) Διότι με το γάλα της τρέφει το παιδί για μικρό, ή, μακρό χρονικό διάστημα και διότι οι φροντίδες και περιποίηση της πρώτης περιόδου του νεογνού είναι συνήθως δικό της μέλημα επειδή «υπάρχει έμφυτος στις μητέρες ο πόθος να εκτραφούν τα τέκνα του
πίνακας:Georgia O Keeffe
1 επιμέλεια Λουντ Ντεμόζ «Η ιστορία της παιδικής ηλικίας»
2 Elisabeth Badinter «L amour en plus»
3 επιμέλεια Λουντ Ντεμόζ «Η ιστορία της παιδικής ηλικίας»
4 Το ίδιο
5 το ίδιο
6 το ίδιο

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα