Γονιμότητα και Οικογένεια στην Ελλάδα

1998-2001
Περίληψη αποτελεσμάτων

Στην Ελλάδα, η σχετικά έντονη οικονομική ανάπτυξη που σημειώθηκε μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, δε συνοδεύτηκε από ανάλογη σημαντική ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας, παρόμοια με αυτή που παρατηρήθηκε σε όλες σχεδόν τις δυτικές κοινωνίες.

Το κράτος πρόνοιας παραμένει ισχνό και ελλειμματικό. Ο υποστηρικτικός ρόλος της οικογένειας αντισταθμίζει, σε ένα βαθμό, την ανικανότητα του κράτους να καλύψει κοινωνικές ανάγκες και ο ρόλος των γυναικών είναι σημαντικότατος για την φροντίδα των νεότερων και γηραιότερων μελών της. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη η μειωμένη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό και τα χαμηλά ποσοστά γονιμότητας.

Παρά το γεγονός ότι η οικογένεια στην Ελλάδα, εξακολουθεί να αξιολογείται ως πολύ σημαντικός θεσμός, (χαμηλά ποσοστά διαζυγίων, χαμηλά ποσοστά συμβιώσεων, μικρός αριθμός παιδιών εκτός γάμου και θετικές απόψεις των ερωτώμενων για την οικογένεια), τα ζευγάρια τείνουν να αποκτούν μικρότερο αριθμό παιδιών από αυτόν που επιθυμούν λόγω σοβαρών κοινωνικο-οικονομικών δυσχερειών.
Ωστόσο, το γεγονός ότι ο γάμος εξακολουθεί να είναι ισχυρός θεσμός στην Ελλάδα, δεν πρέπει απαραίτητα να ερμηνευθεί με βάση τις πιο παραδοσιακές οικογενειακές αξίες ή προσανατολισμούς της κοινωνίας σε σχέση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.

Η ασθενής θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας και το γεγονός ότι επιβαρύνονται στο να υποκαθιστούν, σε μεγάλο βαθμό, το κράτος πρόνοιας, τις οδηγεί στο να μη αποφασίζουν το διαζύγιο και να συντηρούν συχνά αποτυχημένους γάμους.

Η συμβίωση λειτουργεί μόνο ως μια προγαμιαία δοκιμή αφού δεν εντάσσεται σε κάποιο νομικό πλαίσιο. Ωστόσο, οι νεότερες γενεές συμβιώνουν περισσότερο και παντρεύονται λιγότερο. Αν οι οικογενειακοί δεσμοί, μακροπρόθεσμα, εξασθενίσουν οι συνέπειες που θα προκύψουν για ολόκληρη την κοινωνία θα είναι εξαιρετικά σοβαρές.

Πολλά εξαρτημένα άτομα που τώρα προστατεύονται από την οικογένεια, των ίδιων των γυναικών συμπεριλαμβανομένων, θα βρεθούν πιθανά σε καταστάσεις φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Επομένως, είναι σημαντικό αυτές οι κοινωνικές αλλαγές και πιθανότητες να τεθούν σοβαρά υπόψη όταν ανιχνεύονται νέες κοινωνικές πολιτικές και εισάγεται νέα νομοθεσία σχετικά με τη σύσταση ή τη διάλυση σχέσεων, αλλά και σχετικά με τα εξαρτημένα μέλη της οικογένειας. Όσον αφορά τη μείωση της γονιμότητας, μέτρα για την συμφιλίωση της εργασιακής και οικογενειακής ζωής και διάφορα κοινωνικο-οικονομικά μέτρα που υποστηρίζουν την οικογένεια θα μπορούσαν να συμβάλλουν στο να αποκτήσουν τα ζευγάρια τον επιθυμητό αριθμό παιδιών

Πηγή:Διεθνής έρευνα
“Γονιμότητα και Οικογένεια στην Ελλάδα»
“Fertility and Family Survey in Greece – FFS

Υπεύθυνη της έρευνας
Χάρις Σημεωνίδου
Ερευνητική Ομάδα
Χ, Σημεωνίδου, Μ. Καβουράκης, Μ. Μαγδαλινός, Γ. Μητσόπουλος, Τ. Τασόπουλος, Κ. Βεζυργίαννη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα