Μένουμε σπίτι...

Η παρουσία του Κορονοϊού αλλάζει τις συνθήκες της ζωής μας. Όταν ο ένας μπορεί να μολύνει τους άλλους, ο φόβος εκφράζεται κοινωνικά και ατομικά. Εισβάλει και αλλάζει βίαια τις κοινωνικές μας σχέσεις.

Ο κίνδυνος της μόλυνσης χρωματίζει κάθε μορφή αλληλεπίδρασης μας. Περιοριστικά μέτρα θέτουν καινούργιους κανόνες στην καθημερινότητα μας. Η ελευθερία περιορίζεται.

Το σλόγκαν “Μένουμε σπίτι” είναι εμποτισμένο κοινωνικά από τον φόβο, και ατομικά από την ευθύνη. Δηλώνει ότι οι μόνες κοινωνικές σχέσεις που μας απέμειναν, μετά τον περιορισμό των μετακινήσεων και των διαδραστικών επαφών μας, είναι οι οικογενειακές.

Ο περιορισμός κατ' οίκον, που αποτελεί μια λύση για την αποφυγή της διασποράς του ιού, επιδρά δραματικά επάνω μας. Μας γεμίζει ανησυχία. Η συμβίωση αλλάζει μορφή. Ο ιδιωτικός μας χώρος περιορίζεται. 

Η σχέση μας με τον άλλον στην οικογένεια γίνεται πλέον κάτω από στρεσογόνες συνθήκες. Η παρουσία του φόβου δυναμώνει την εξάρτηση μας μαζί του. 

Ο φόβος της μόλυνσης από τον Κορονοϊό αποσυντονίζει την οικογένεια. Ο βαθμός αποσυντονισμού εξαρτάται από την μορφή λειτουργίας της πριν από την εμφάνιση του ιού. 

Η λειτουργία της καθορίζεται από το ποσοστό της ατομικής ευθύνης του κάθε μέλους της. Η ατομική ευθύνη παρέχει πάντα στην οικογένεια την δυνατότητα συντονισμού για την αντιμετώπιση των δυσκολιών που συναντούσε. 

Η ατομική ευθύνη ήταν πάντα η απάντηση μας στο οποιοδήποτε φόβο και δυσκολία, και για τον φόβο της μόλυνσης... αυτή αποτελεί την μόνη “σωστή” λύση.

Κερεντζής Λάμπρος