Αλκοόλ - Αλκοολισμός - Νεολαία




α)Το αλκοόλ


Το αλκοόλ είναι μια ουσία νόμιμη η οποία κυκλοφορεί ευρύτατα χωρίς προβλήματα και ανησυχίες. Το αλκοόλ διαφημίζεται καθημερινά από τα μέσα ενημέρωσης. Ο τρόπος με τον οποίο διαφημίζεται δεν αναφέρεται στα προβλήματα υγείας τα οποία μπορεί να προξενήσει, αλλά στην εφορεία και τον δυναμισμό τον οποίο μπορεί να προσφέρει.  Σε αυτή την προσπάθεια βλέπουμε το αλκοόλ να ιδιοποιείται τον χώρο των σπορ, δηλαδή τον χώρο της νεότητας.
Το αλκοόλ είναι το απαραίτητο συστατικό της διασκέδασης κάθε νέου και νέας, όπως επίσης και κάθε πατέρα και μάνας. Απευθύνεται σε όλα τα μέλη της οικογένεια και αποτελεί το διάμεσο της αποφυγής του στρες της πραγματικότητας και της δημιουργίας χαλάρωσης σώματος και σκέψης.
Σε μικρές δόσεις το αλκοόλ προσφέρει αυτή την χαλάρωση και την εφορεία αλλά σε μεγαλύτερες δόσεις μπορεί να επιφέρει μια ενστικτώδη απελευθέρωση στο άτομο με συνέπεια την αναστολή κόσμιων συμπεριφορών του, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε σαν ανισόρροπο, προβληματικό, βίαιο, το οποίο προκαλεί « ιστορίες» από όπου περάσει. Δηλαδή η χωρίς μέτρο χρήση του αλκοόλ δημιουργεί αντικοινωνική συμπεριφορά.

β) Ο αλκοολισμός

Έχουμε δύο είδη αλκοολισμού, 
«Τον υπέρμετρο αλκοολισμό» ο οποίος ξεκινά με τον εμποτισμό του οργανισμού μέχρι το μεθύσι, όπου όπως σε όλες τις άλλες μορφές δηλητηρίασης τα συμπτώματα που δημιουργεί χάνονται μετά την μύωση της τοξικής ουσίας στον οργανισμό και τις περισσότερες φορές δεν αφήνει αποτυπώματα.

«Το χρόνιο αλκοολισμό», ο οποίος εμφανίζεται μετά από αρκετό χρονικό διάστημα χρήσης του αλκοόλ. Σ’ αυτή την περίπτωση η χρήση μπορεί να επιφέρει με το πέρασμα του χρόνου, σημαντικές διαταραχές στο μεταβολισμό του οργανισμού, οι οποίες αποτελούν την πηγή σοβαρών προβλημάτων εκ των οποίων τα πιο συχνά έχουν να κάνουν με το νευρικό σύστημα, ξεκινώντας από την πολυνευρίτιδα και φθάνοντας σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, όπως επίσης με προβλήματα στο σύστημα χώνευσις που μπορούν να οδηγήσουν στην κύρωση του ήπατος..

Όπως έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικούς τρόπους χρήσης του αλκοόλ, έτσι έχουμε και με δύο διαφορετικούς χρήστες.Έχουμε τον «υπέρμετρο χρήστη», ο οποίος δεν πίνει συχνά, καθημερινά αλλά όταν πιει θα πιει.Και τον «χρόνιο χρήστη», ο οποίος πίνει καθημερινά και μεγάλες ποσότητες
Η διαφορά μεταξύ τους είναι ότι στον πρώτο, δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα η εξάρτηση, ενώ στον δεύτερο η εξάρτηση αποτελεί το βασικό παράγοντα χρήσης.


Ο χρόνιος αλκοολικός είναι κυριαρχημένος από την αίσθηση της εξάρτησης του από το αλκοόλ και του είναι αδύνατον να σταματήσει να πίνει από μόνος του, διότι η δηλητηρίαση έχει γίνει αναγκαία. Αυτή η εξάρτηση είναι ψυχολογική αλλά και οργανική, σωματική. Η Ψυχολογική εξάρτηση είναι αυτή που εμφανίζεται πρώτη και καθορίζεται από την παθολογική ανάγκη του αλκοόλ για να απαλύνει της νευρικές εντάσεις του ατόμου. Δυστυχώς όμως αυτός ο τρόπος για περιορισμό των νευρικών εντάσεων το μόνο που μπορεί να επιφέρει είναι την όξυνση παρά τον περιορισμό τους. Σε αυτή την περίπτωση η μεγαλύτερη χρήση επιφέρει και μεγαλύτερη εξάρτηση. Δηλαδή δεν λύνει κανένα πρόβλημα αλλά αντίθετα δημιουργεί προβλήματα που μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές ψυχοπαθολογικές καταστάσεις
Η σωματική εξάρτηση έρχεται πολύ αργότερα και εκφράζεται με το χαρακτηριστικό γνώρισμα των αλκοολικών, το πρωινό τρέμουλο το οποίο εξαφανίζεται όταν ο πότης πιει κάτι.



Η Εξάρτηση


Υπάρχουν περισσότερες κατηγορίες χρόνιου αλκοολισμού οποίες όλες βασίζονται πάνω σε δύο βασικά χαρακτηριστικά στη σωματική και στην ψυχολογική εξάρτηση του ατόμου. Η χρήση του αλκοόλ προκαλεί ψυχολογική και σωματική εξάρτηση
Η Ταξινόμηση η οποία χρησιμοποιείται περισσότερο είναι του Jellinek ( 1962) η οποία ξεχωρίζει τέσσερις μεγάλες κατηγορίες αλκοολισμού.
Τον αλκοολισμό Άλφα όπου δημιουργείται με την πρώτη, αμέσως σχεδόν μια ψυχολογική εξάρτηση.
Τον αλκοολισμό Βήτα, όπου δεν υπάρχει ψυχολογική εξάρτηση και περιλαμβάνει μόνο του υπέρμετρη χρήση.
Τον αλκοολισμός Γάμα, όπου έχουμε μια ψυχολογική και σωματική εξάρτηση μαζί με « χάσιμο του έλεγχου» της κατάστασης. Το άτομο δεν μπορεί να σταματήσει αλλά πίνει ποτήρι πίσω από ποτήρι μέχρι να μεθύσει και μετά μπορεί να μην ξαναπεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τον αλκοολισμό Δέλτα, όπου το «χάσιμο του έλεγχου» το διαδέχεται η «αδυναμία να απέχει», δηλαδή πίνει συνεχώς χωρίς να παρουσιάζει συμπτώματα εξάρτησης αλλά η δυνατότητα να περιορίσει την κατάποση του αλκοόλ είναι ανύπαρκτη. Τα συμπτώματα σωματικής εξάρτησης δεν εμφανίζονται λόγω της συνεχούς χρήσης αλλά η ψυχολογική εξάρτηση είναι εμφανής.



γ) Η νεολαία


Όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο, το αλκοόλ αποτελεί το βασικό παράγοντα διασκέδασης μικρών και μεγάλων. Το αλκοόλ διαφημίζεται και πωλείται παντού και κάθε νέος μπορεί να το αγοράσει ανεξάρτητα από την ηλικία του. Η χρήση του αλκοόλ ξεκινάει σε μικρότερη ηλικία από ότι παλιά. Περισσότεροι νέοι, παρά νέες από τα δεκαεφτά και μετά, λένε οι στατιστικές, κάνουν χρήση αλκοόλ, σε συχνότητα τρεις τέσσερις φορές την εβδομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί θα γίνουν αλκοολικοί, αλλά το ότι κάνουν χρήση από αυτή την ηλικία μεγαλώνει τις πιθανότητες για ένα μεγαλύτερο αριθμό νέων να εθιστούν και να περάσουν στην κατάχρηση.

Χρήση
και κατάχρηση



Οι νέοι μπορούν να κάνουν χρήση για πολλούς λόγους, οι βασικότεροι είναι « για να διασκεδάσω, να κάνω κέφι», « για να ξεχάσω», « για να το ξεπεράσω», « για να πάρω δύναμη»,. Εδώ το αλκοόλ παίρνει ένα υποστηρικτικό ρόλο. Είναι ένα μέσο για να περάσουμε σε κάτι άλλο, σε μια άλλη αίσθηση, τόσο του εαυτού , όσο και του περιβάλλοντος. Αυτή η αίσθηση έχει σχέση με την δυναμικότητα, την αποφασιστικότητα, την σεξουαλικότητα, την συντροφικότητα, το ρίσκο. Αυτή η αίσθηση η οποία προβάλλεται και από τις διαφημίσεις του αλκοόλ αποτελεί συμβολικά την προσδοκία του φτασίματος για κάθε νέο, σε ένα επίπεδο ζωής απαλλαγμένο από κάθε άγχος. Όλος ο κόσμος το θέλει αυτό
Το αλκοόλ βοηθάει με τρόπο ώστε η έκθεση στο άγχος να περνάει απαρατήρητη τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Σε αυτή την περίπτωση το αλκοόλ έρχεται να μειώσει το άγχος της ζωής. Όμως έχουμε την χρήση και την κατάχρηση. Η απλή χρήση του αλκοόλ δεν μπορεί να προκαλέσει ανησυχία, όσο η κατάχρηση η οποία οδηγεί στην έλλειψή της εμπιστοσύνης και όχι στην απόκτησή της.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε το γεγονός ότι ο αλκοολισμός έχει ορισμένες φάσεις στην περίπτωση όπου περνάμε στην κατάχρηση.
Έτσι έχουμε την πρώτη περίοδο την «Θετική περίοδο»
Διαρκεί τρία χρόνια περίπου. Σε αυτή την περίοδο φαίνεται ότι το αλκοόλ προσφέρει μόνο καταστάσεις εφορίας, όπου ο χρήστης δεν σκέφτεται να το κόψει, αντίθετα κάνει χρήση, το αναζητά αποδίδοντας του την ικανότητα να διαμορφώνει την διάθεση του προσφέροντας του επίσης την ψευδαίσθηση του έλεγχου αυτής της διάθεσης.
Μετά την δεύτερη περίοδο την « Ουδέτερη περίοδο».
Σε αυτή την περίοδο τα προβλήματα δεν έχουν φανερωθεί ακόμα, αλλά ο χρήστης διατηρεί την εντύπωση του έλεγχου και του αυτοκαθορισμού των διαθέσεων, αλλά αρχίζει να αντιλαμβάνεται την εγκατάσταση της εξάρτησης.
Για να περάσουμε στην τρίτη περίοδο την« Αρνητική περίοδο»
όπου ο χρήστης μπαίνει στην διαδικασία του να το κόψει. Δηλαδή αντιλαμβάνεται την εγκατάσταση της εξάρτησης. Έτσι αρχίζει η προσπάθεια να περιορίσει την κατανάλωσή του. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι μπορεί.
Βέβαια είναι δύσκολο να καταλάβουμε τα αθέατα σύνορα μεταξύ αυτών των περιόδων, αλλά αυτό γίνεται κατανοητό από την στιγμή που ο χρήστης πίνει καθημερινά μεγάλες ποσότητες. Η εξάρτηση σε αυτή την περίπτωση έχει γίνει από ψυχολογική και οργανική.

Διαφοροποίηση

Η Τάση του νέου για ανεξαρτησία τον οδηγεί σε αναζήτηση τρόπων διαφοροποίησης από το οικογενειακό περιβάλλον και τα πρότυπα τα οποία επικρατούσαν. Η διαφοροποίηση αυτή μπορεί να πάρει μορφές αποδεχτές η μη. Στην ουσία η διαφοροποίηση αυτή δηλώνει την ανάγκη απόκτησης ταυτότητας. Αυτή η κατάσταση εμπεριέχει και το ανάλογο άγχος, όχι μόνο του ατόμου αλλά και του περιβάλλοντος του. Σε αυτή την περίοδο παρατηρούμε μεγαλύτερη ρήξη με την οικογένεια. Περισσότερες κρίσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με τρόπους συμπεριφοράς και θέματα ορίων. Από την μια παρατηρούμε μια απομάκρυνση από την οικογένεια και μια προσκόλληση, ενσωμάτωση μοντέλων αποδεχτών από τον κόσμο των νέων, όπως κοινωνικά μοντέλα που προβάλλονται από την τηλεόραση και γενικά το θέαμα,( μουσική, κινηματογράφος) και μοντέλα από την παρέα.

Η Παρέα
Για τους γονείς, η παρέα , τις περισσότερες φορές παίζει το ρόλο του βασικού αιτίου του προβλήματος που παρουσιάζει το παιδί τους. Φαίνεται ότι η παρέα από μια ηλικία και μετά έρχεται να αντικαταστήσει τους γονείς, έτσι τουλάχιστον νομίζουν οι ίδιοι και μπορεί να μην τους αρέσει αλλά αυτό θεωρείται ένα φυσιολογικό στάδιο στην ωρίμανση του ατόμου. Η παρέα είναι ο χρόνος και ο χώρος της διαφοροποίησης από την οικογένεια εκεί γίνεται περισσότερο αποδεχτός, και αυτό θέλει. Αυτό δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί, διότι το αλκοόλ
μπορεί να ξεκινάει με την παρέα, αλλά δεν οφείλεται σε αυτή.

Η οικογένεια


Η επίδραση της οικογένειας στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου είναι καταλυτική και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτό το οποίο έχει παρατηρηθεί είναι ότι η αναζήτηση του αλκοόλ είναι πιο φανερή σε νέους που διακρίνονται για την συναισθηματική τους ανεπάρκεια, όπου οι λόγοι αυτής της συναισθηματικής ανεπάρκειας μπορεί να είναι διαφορετικοί κάθε φορά. Παραδείγματος χάριν, γονείς απομακρυσμένοι λόγο εργασίας, ασυμφωνίες και συγκρούσεις μεταξύ τους, έλλειψη επικοινωνίας και φροντίδας και άσκηση βίας.
Σε αυτή την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με οικογένειες σε κρίση όπου οι γονείς δεν διαθέτουν την απαιτούμενη ωριμότητα για να ασκήσουν με επιτυχία τον ρόλο τους. Μια τέτοια κατάσταση θα επιδράσει στην ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού, Θα διαμορφώσει συμπεριφορές βασισμένες στον φόβο και την ανασφάλεια. Εάν έχουμε και χρήση αλκοόλ από τους γονείς σημαίνει ότι, οι ίδιοι μέσα από τον αλκοολισμό τους προβάλουν μοντέλα με τα οποία μπορεί εύκολα να ταυτιστεί το παιδί η ο νέος , μοντέλα τα οποία εμπεριέχουν την αντικοινωνικότητα την οποία τόσο ανάγκη έχει η εφηβεία. Σ αυτά τα παιδιά, η αναζήτηση της ταυτότητας περνάει από το αλκοόλ, η τα ναρκωτικά στην προσπάθεια να δημιουργήσουν μια σταθερή ταυτότητα.

Αυτοί λοιπόν που πίνουν, είναι αυτοί που δεν βρίσκουν την θέση τους.

Αυτοί που εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένοι να αποδεχτούν καταστάσεις, στις οποίες δεν συμφώνησαν, δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ θα λέγαμε. Έτσι το παθολογικό μεθύσι, είναι λιγότερο αποτέλεσμα του αλκοόλ και περισσότερο αποτέλεσμα των δυσκολιών προσαρμογής του ατόμου στο κοινωνικό περιβάλλον.
Το αλκοόλ είναι αυτό που αποκαλύπτει και ενισχύει το πρόβλημα και όχι η αιτία του προβλήματος. Οπότε το αλκοόλ είναι η λύση ενός προβλήματος και όχι το πρόβλημα αυτό καθ’ εαυτό.



Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Σωστά τα όσα επισήμανθηκαν σε αυτό το άρθρο αλλά θα ήθελα να διατυπώσω και μια σκέψη μου. Πως θα αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του αλκοολισμού σε κοινωνικό επίπεδο όταν η κοινωνία η ίδια παραμεθοροποιεί τα άτομα που εξαρτώνται από ουσίες? Μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου αντιμετωπίζει άτομα εξαρτημένα με προκατάληψη και πάνω από όλα φοβία απέναντί τους.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
yparxoun kai kapoioi pou pinoun giati apla toys aresei to poto... opos kapoioi xontroi trwne epeidi toys aresei poly to faghto... mhn ta kollame ola sthn psixologikh diastash toys... "psaxnoun thn 8esh toys kai paparies...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα