Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Πολλοί γονείς, στην περίοδο της εφηβείας, παραπονιούνται για την έλλειψη επικοινωνίας με τα παιδιά τους . Ο ι γονείς συνήθως παραπονούνται, ότι ο/η έφηβος/η παίρνει μεγάλη απόσταση από αυτούς, δεν μιλάει, μένει απομονωμένος, κάνει πολύ ώρα χρήση του ίντερνετ. Τον περιορισμό αυτόν τον αποδίδουν στην κρίση της εφηβείας, αλλά δεν παύει να είναι ένα στοιχείο που μαρτυρά την αλλαγή στην σχέση γονέα-εφήβου/ης, μια αλλαγή στα πλαίσια της φυσιολογική τους ανάπτυξης. Φανερώνει ότι ο/η έφηβος/η χρησιμοποιεί τον χρόνο του διαφορετικά από πριν. Ο περιορισμός της επικοινωνίας, με την οικογένεια δεν σημαίνει πάντα την αναζήτησης μεγαλύτερης αυτονομίας. Μπορεί η απομόνωση να μαρτυρά μια έλλειψη επικοινωνίας, ή μια “άλλη” επικοινωνία στην οικογένεια. Η εφηβεία είναι ένα οικογενειακό γεγονός. Η εφηβεία είναι μια οικογενειακή κατασκευή που όλοι συμμετέχουν ο καθένας από την δική του θέση και ρόλο. Η περίοδος της εφηβεία δεν έχει να κάνει μόνο με τον/ην έφηβο/η αλλά με ολόκ...

Το προφίλ του έφηβου και η σχέση του με το κάπνισμα Πολλές ελληνικές και ξένες έρευνες της τελευταίας 20ετίας με θέμα τον έφηβο και τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη της συνήθειας του καπνίσματος καταλήγουν στο κοινό συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ενήλικων καπνιστών αρχίζει το κάπνισμα κατά την εφηβεία.Αυτή είναι μια περίοδο που ο νέος άνθρωπος περνάει έντονες και σημαντικές αλλαγές: βιολογικές, συναισθηματικές, κοινωνικές, ενώ παράλληλα δοκιμάζει τον εαυτόν του σε προκλήσεις που αισθάνεται ότι δέχεται από τους σημαντικούς γι αυτόν ενήλικες –γονείς, αδέλφια, δασκάλους- και όσο μεγαλώνει και από την «παρέα», την ομάδα των συνομιλήκων η οποία γίνεται όλο και πιο σημαντική. Ο/η έφηβος ενδιαφέρεται σε αυτήν την περίοδο της ανάπτυξής του/της να αναπτύξει και να καθιερώσει την προσωπική του/της ταυτότητα και να γίνει αποδεκτός/ή γι αυτό που θέλει να προβάλλει ότι είναι. Εχει ανάγκη να διακριθεί για τις επιδόσεις και τις δεξιότητες που έχει, για την ...

Η εφηβεία είναι μια εποχή μοναδική για κάθε άνθρωπο. Είναι μια παραγωγική περίοδο, ένα πέρασμα από την παιδικότητα στην ενηλικίωση. Την περίοδο αυτή η εφηβεία δημιουργεί τον εαυτό της, την προσωπικότητα της. Η προσπάθεια όλη, παρουσιάζει τη ρευστότητα μιας ταυτότητας υπό κατασκευή. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Τη μεταβατική αυτή περίοδο η εφηβεία δεν τη περνάει μόνη της. Το περιβάλλον και μάλιστα το οικογενειακό την ακολουθεί, επηρεάζεται και επηρεάζει την εξέλιξη του εφήβου. Στην εφηβεία, η οικογένεια εγκαταλείπει, μαζί με τον έφηβο, την παιδική ατμόσφαιρα του σπιτιού, όπου ο λόγος του γονέα λειτουργούσε με περισσότερη άνεση. Όπου το παιδί υπάκουε, αλλά και αν πρόβαλε αντίσταση η αντίστασή του ήταν εύκολο να καμφθεί. Στην εφηβεία αυτά έχουν τελειώσει. Η σωματική του διάπλαση, καθώς και η διανοητική του κατάσταση, τον καθιστούν ένα σημαντικό παίχτη   στην οικογένειας, και αποτελεί βασικό παράγοντα διαμόρφωσης της ατμόσφαιρας της, Η εφηβεία εκδηλώνετ...

Η θεωρία της μετασχηματίζουσας μάθησης ασχολείται με τον τρόπο που τα άτομα είναι δυνατό να ενδυναμωθούν έτσι ώστε να μάθουν να αποδεσμεύουν τους εαυτούς τους από τους άκριτους τρόπους σκέψης που εμποδίζουν την αποτελεσματική κρίση και τη δράση.  Η θεωρία της μετασχηματίζουσας μάθησης, οραματίζεται μια ιδανική κοινωνία που αποτελείται από κοινότητες μορφωμένων ατόμων που εμπλέκονται σε μια συνεχή συνεργατική διερεύνηση για την αναζήτηση της αλήθειας ή την άφιξη στην καλύτερη δυνατή κρίση για εναλλακτικές θέσεις και πεποιθήσεις.  Μια τέτοια κοινωνία είναι δομημένη με ενσυναισθητική αλληλεγγύη, είναι δεσμευμένη στην κοινωνική και πολιτική πρακτική της συμμετοχικής δημοκρατίας, που ενημερώνεται από τον κριτικό στοχασμό, και οδηγεί στη συλλογική στοχαστική δράση, όταν είναι απαραίτητο, για να διασφαλίσει ότι τα κοινωνικά συστήματα και οι τοπικοί θεσμοί και οργανισμού καθώς και οι πρακτικές τους ανταποκρίνονται στις ανθρώπινες ανάγκες αυτών που υπηρετούν» ...

Ο Paulo Freire γεννήθηκε στο Recife, του Pernambuco της Βραζιλίας, στις 19 Σεπτεμβρίου του 1921 και πέθανε στο São Paulo στις 2 Μαΐου του 1997. Η Παγκόσμια Οικονομική Ύφεση (του 1929) δημιούργησε και στη Βραζιλία συνθήκες πείνας και ανέχειας, που, όπως φαίνεται, καθόρισαν την μετέπειτα πορεία του. Έτσι, αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των φτωχών. «Δεν καταλάβαινα τίποτα εξαιτίας της πείνας μου. Δεν ήμουν χαζός. Δεν ήταν ότι δεν ενδιαφερόμουν. Η κοινωνική μου κατάσταση δεν μου επέτρεπε να έχω όποια εκπαίδευση. Η εμπειρία μου κατέδειξε για άλλη μία φορά τη σχέση μεταξύ γνώσης και κοινωνικής τάξης» (όπ. αναφ. στο Moacir Gadoti, Reading Paulo Freire: his life and work, 1994), μία φράση του ίδιου, που αποδίδει τον τρόπο που προσέγγιζε σε όλη του τη ζωή την εκπαιδευτική πραγματικότητα. Κατά την ενήλικη ζωή του, δούλεψε σε διάφορες κομβικές για την εκπαίδευση θέσεις, όπως εκείνη του διευθυντή του Υπουργείου Παιδείας του Pernambuco της Βρα...

      Κείμενο της Αφροδίτης Ζιάννη*            Η διαφορετικότητα είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής. Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους που φέρουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία τους διαφοροποιούν από τον λεγόμενο «φυσιολογικό μέσο όρο». Στα πλαίσια της κοινωνικής ζωής η ιδιαιτερότητα και η διαφορετικότητα είναι στενά δεμένες με την έννοια του «κοινωνικού στίγματος» που οδηγεί τελικά στον κοινωνικό αποκλεισμό των ατόμων. Υπάρχουν διάφορα είδη κοινωνικού στίγματος:           Το στίγμα που αναφέρεται σε σωματικά γνωρίσματα (όπως αναπηρία, σωματική δυσπλασία, γήρας), το στίγμα που αναφέρεται σε ψυχικά γνωρίσματα (όπως ψυχική ασθένεια, εθισμός σε ουσίες) ή σε κοινωνικοοικονομική κατάσταση (όπως μετανάστευση, φτώχεια, ανεργία) κ.ά.        ...

  Μια από τις πιο βασικές έννοιες στο θεωρητικό σχήμα του Bourdieu είναι αυτή του habitus. Ο Bourdieu περιγράφει τo habitus (το οποίο μεταφράζεται από μερικούς συγγραφείς ως έξις και από άλλους ως διάθεση ή προδιάθεση) ως ένα σύστημα σχημάτων αντίληψης, σκέψης και δράσης τα οποία αποτελούν προϊόντα της ενεργής παρουσίας των εμπειριών του παρελθόντος, και παράγουν ατομικές και συλλογικές πρακτικές. (Bourdieu, 2006, σελ. 90-91) Ο Bourdieu υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος από την πρώτη παιδική του ηλικία «μαθαίνει» τον κόσμο, είτε σκόπιμα και στοχευμένα, είτε άτυπα, μέσω της καθημερινότητάς του, ανατρεφόμενος –μέσω ενός οσμωτικού τρόπου- στο πλαίσιο της οικογένειάς του. Τα βασικά στοιχεία και ο τρόπος δόμησης και έκφρασης του εξωτερικού κόσμου, εισάγονται μέσω της κοινωνικοποίησης και ενσωματώνονται στο παιδί, παράγοντας και εγκαθιστώντας διαθέσεις (dispositions). Αυτές τις διαθέσεις ο Bourdieu τις ονόμασε habitus και «δεν νοούνται ως ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις… αλλά ως προδι...

Η ιθαγένεια είναι ο δεσμός του ατόμου με το κράτος του οποίου την ιθαγένεια φέρει. Συνεπώς η έννοια της ιθαγένειας εμφανίστηκε για πρώτη φορά όταν ο κόσμος διαιρέθηκε σε διάφορα κράτη. Όμως η ιθαγένεια με τη σημερινή έννοια διαμορφώθηκε όταν δημιουργήθηκαν τα μεγάλα κράτη τον 16ο αιώνα και πήρε την τελική της μορφή στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου.  Όλα αυτά βέβαια μπορούν να εξηγηθούν αν λάβουμε υπόψη μας τα εξής: • Κατά την περίοδο αυτή συμβαίνουν σημαντικά πολιτικά γεγονότα με αποκορύφωμα τη Γαλλική Επανάσταση , που είχαν σαν συνέπεια την απόκτηση πολιτικών και δικαιωμάτων και από τους πιο απλούς πολίτες. Με αυτή την εξέλιξη κατέστη αναγκαίο να διατυπωθούν με ακρίβεια όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για να θεωρηθεί κάποιος, πολίτης ενός κράτους. Έτσι η αρχή των εθνοτήτων άσκησε σημαντική επίδραση στην έννοια της ιθαγένειας.  • Η καθιέρωση της υποχρεωτικής στράτευσης απαιτούσε και τον ακριβή καθορισμό του υπηκόου του κάθε κράτους ώ...