Ο... Λίγος...

Φίλε,Φίλης εδώ. Εκ του Θεόφιλος. Τον αγάπησα τον θεό. Εκείνος δεν ξέρω τι έκανε. Και δεν με αγάπησε εμένα, όταν έπρεπε. Μετά ήταν αργά. Είχε γίνει το κακό. Το είχα δει μπροστά μου να γίνεται. Και με σέρνει αυτό από την μύτη, χροοόνια τώρα. Δεν άντεξα. Και έφυγα. Δεν μου φταίγανε τίποτα τα παιδάκια μου και η γυναίκα μου. Οι τρεί γυναίκες που μ' αγαπήσανε κι ίσως με μισήσανε γι αυτό που τους έκανα. Έφυγα. Δεν την άντεξα. Την κατάρα της μάνας μου. Μαύρη ζωή πέρασα. Με δαύτην. Μαύρη ζωή. Τι μοιροκαταριέμαι, θα πεις. Εμ, να μην πεις; Πες ότι θες. Δεν έζησα. Την ζωή μου. Την σαλαμούριασα με το κακό της μάνας μου και την κατέστρεψα. Μπορεί να κατάσρεψα και άλλους μαζί μου. Δεν το 'θελα όμως. Δεν το μπόραγα να το σηκώσω το κακό. Δεν το μπόραγα. Καταλαβαίνεις; Μακάρι να μην καταλάβεις ποτέ Μην σ' αξιώσει η ζωή να καταλάβεις. Τ' ακούς; Μην σ' αξιώσει. “ Για όλα της φαινόμουνα λίγος. Από κοντά και ο πατέρας μου. Να την σιγοντάρει. Μη στεναχωρηθεί εκείνη και ξανακυλήσει....