Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

  Τα "πρέπει" εκφράζουν τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα προσφέροντάς μας την ευκαιρία να αποδείξουμε την ικανότητα  μετασχηματισμού της από εξωτερική - κοινωνική σε εσωτερική - ατομική.  Η προσαρμογή στα κοινωνικά "πρέπει", δηλαδή στα "πρέπει" των άλλων, δεν συνιστά  μία παθητική λειτουργία, υπακοής, ή τυφλής προσαρμογής σε μία εξωτερική πραγματικότητα, αλλά αποτελεί μία δημιουργική κατάσταση αλλαγής της, σύμφωνα με τις προσωπικές μας ανάγκες. Η κοινωνική πραγματικότητα διαμορφώνεται σαν ατομική,  μόνο μέσα από την την αποδοχή των "πρέπει" που εσωκλείει η παρουσία της και τον μετασχηματισμό τους στα μέτρα μας.  Όταν τα "πρέπει" τον άλλων γίνονται δικά μας, τότε μόνο αποκτούν τη σημαντικότητά τους για μας. Διότι... όταν τα "πρέπει" των άλλων γίνονται δικά μας ο χρόνος και τον τρόπος εφαρμογής τους εξαρτάται μόνο από την δική μας επιθυμία. Ελευθερία λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση, δεν σημαίνει ...

  Η ρήξη εκφράζει αποχωρισμό, απομάκρυνση, αποκοπή, από ένα πρόσωπο, από μια ομάδα, από μια παλιά κοινωνική κατάσταση. Από αυτό που κάποτε αγαπήσαμε, αλλά τώρα….δεν αγαπάμε . Η ρήξη από αυτό που ήδη γνωρίζουμε, εμπεριέχει αγωνία για το άγνωστο που ανοίγεται μπροστά μας και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε.  Ο φόβος της ρήξης μας κάνει  μπερδεμένους μετέωρους, αναποφάσιστους. Έτοιμους να τα παρατήσουμε. Έτοιμους να κάνουμε πίσω. Στην ουσία δεν φοβόμαστε αυτό που θα συναντήσουμε, αλλά αυτό που αφήνουμε πίσω. Δεν μας φοβίζει τόσο το άγνωστο, όσο η εξάρτησή μας από το γνωστό, από το καθημερινό.  Έτσι κοιτάνε να  αποφύγουμε την μετάβαση σαν κάτι νέο, το οποίο υπάρχει μέσα μας, και το οποίο όταν θα εκφραστεί θα δώσει μορφή, θα δώσει υπόσταση και ένα καινούργιο νόημα στην ζωή μας. Στη μετάβαση λοιπόν για αλλαγή, για να ευχαριστηθούμε την αγωνία, να χαρούμε το φόβο, να αισθανθούμε την πληρότητα της ανεπάρκεια μας ένα πράγμα χρειάζεται… Η ΡΗΞΗ Κερεντζής...

Η ανεπάρκεια, αν αποτελεί μια δυσάρεστη αίσθηση για τον καθένα μας εντούτοις είναι κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης μας.  Διαμορφώνεται στη σχέση μας με τους άλλους, αλλά βιώνεται ατομικά. Εκφράζεται από το ποσοστό ασφάλειας, εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης, που νιώθουμε στη σχέση μαζί τους. Πάντα οι σχέσεις αποτελούσαν και αποτελούν το διάμεσο μέσω του οποίου  κατασκευάζεται ο επαρκής, ή μη επαρκής εαυτός μας. Έτσι η ανεπάρκεια αποτελεί μια φυσική κατάσταση των σχέσεων της παιδικής και εφηβικής ηλικίας την οποία προσπαθούμε να τη διαμορφώσουμε και να τη μετατρέψουμε σε επάρκεια  στα επόμενα στάδια ανάπτυξης και ενηλικίωσης μας. Η οικογένεια αποτελεί τον πρώτο σχεσιακό χώρο και χρόνο όπου  η κατασκευή της επάρκειας ή της ανεπάρκειας μας έχει ξεκινήσει. Οι  πρώτοι "άλλοι" είναι οι γονείς και η πρώτη σχέση που συνάπτουμε... είναι η γονική.   Όλοι μας λοιπόν, έχουμε νιώσει αυτή την ατομική αίσθηση και έχουμε αναρωτηθεί για το πόσο επαρκείς ή ανεπαρκείς είμαστε γ...

  Η ερωτική πράξη δεν ήταν και δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή.  Πάντα λάμβανε χώρα σε κλειστούς χώρους, σκοτεινούς και ύποπτους.  Πάντα αντιμετωπίζονταν σαν μία ενέργεια αντικοινωνική προκλητική. Σαν μια πράξη η οποία αντίκειται στην ηθική. Στην ψυχική και πνευματική ανάταση του ανθρώπου. Πρώτη μίλησαν για την ψυχή ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Αργότερα η θρησκεία και η φιλοσοφία της υιοθετώντας, θεσμοθέτησε αυτή την θέση και κατασκεύασε μια μορφή ηθικής η οποία φρόντιζε και φροντίζει όχι τόσο την προστασία του ατόμου από την κοινωνία, όσο του ατόμου από τον ίδιο του τον εαυτό. Δηλαδή θεσμοθέτησε τον τεμαχισμό του ανθρώπου σε δύο διαφορετικά μέρη, όπου το ένα θεωρείται ανώτερο από το άλλο, δημιουργώντας μέσα του μία αντιπαλότητα και μία μορφή ανταγωνισμού, δυισμού και περαιτέρω προβλημάτων. Έχουμε Λοιπόν το Ψυχικό ή και πνευματικό μέρος και το οργανικό, ή σωματικό - ενστικτικό μέρος της ύπαρξης.  Έτσι η σεξουαλικότητα αποτέλεσε και αποτελεί μία οργανική φυσική λειτουργία...