Ατομική Ψυχοθεραπεία.

Το άτομο υπάρχει μέσα από τους “άλλους” και οι “άλλοι” μέσα από αυτό. Οι σχέσεις λοιπόν αποτελούν ένα εργαστήρι κατασκευής του ατόμου.

Από την γέννηση μέχρι τον θάνατό μας, οι σχέσεις με τους “άλλους”είναι αυτές που μας ορίζουν, μας καθορίζουν και μας βοηθάνε να κατασκευάσουμε την ταυτότητα μας. Άτομο και σχέσεις αποτελούν ένα δίπολο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ολόκληρη η ζωή μας. Οι σχέσεις είναι η ίδια μας η ζωή.

Για πολλούς λόγους οι σχέσεις με τους “άλλους” μπορούν να πάρουν καταπιεστική μορφή. Μπορεί μέσα από τις σχέσεις το άτομο, να αποδεχτεί την απάρνηση πολλών επιθυμιών του, η οποία μπορεί να τον οδηγήσει στην απάρνηση του ίδιου του εαυτού. Σε αυτή την περίπτωση εμφανίζεται μια αίσθηση κενού. Νιώθει ότι δεν είναι ο εαυτός του, ότι δεν μπορεί να κάνει αυτά που σκεπτόταν και επιθυμούσε και ότι αναγκάζεται να συμμορφωθεί στις επιθυμίες των άλλων! Εμφανίζεται λοιπόν μια αποσταθεροποίηση, μια ανισορροπία, άγχος, συναισθήματα απαξίωσης, μελαγχολία, ή αντίθετα επιθετικότης εκνευρισμός, βία...

Σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά και σε πολλές άλλες χρειάζεται η ψυχοθεραπεία! Δηλαδή η ψυχοθεραπεία χρειάζεται τις στιγμές που το άτομο αντιλαμβάνεται την έλλειψη ελέγχου και ισορροπίας ανάμεσα σε αυτό και το περιβάλλον του.

Η ατομική ψυχοθεραπεία, δεν πρέπει να το κρύψουμε, είναι μια δύσκολη προσπάθεια όχι όμως μόνο συνένωσης, αλλά και διαχωρισμού. Συνένωση του εαυτού και διαχωρισμού από τους άλλους.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε πως η πραγματική ψυχοθεραπεία, για να είναι ο εαυτός της, πρέπει να στοχεύει πάντα στην αυτονόμηση του ατόμου.

Η αυτονόμηση του ατόμου απαιτεί την ενεργητική του στάση μέσω της οποίας η λειτουργία του μέσα στο σύνολο γίνεται πιο ξεκάθαρη για τον ίδιο, αλλά και για τους άλλους που τον περιβάλλουν.

Η ατομική ψυχοθεραπεία λοιπόν βασίζεται στο συναίσθημα που απορρέει από την σχέση του ατόμου με τον εαυτό του, η οποία εξαρτάται από τις σχέσεις του με τον κόσμο που το περιβάλλει.

Έτσι η ψυχοθεραπεία είναι μια επίπονη προσπάθεια η οποία απαιτεί από το άτομο να "σκάψει" μέσα του, να ψάξει, να καταλάβει, και να κατανοήσει την λειτουργία του μέσα στην οικογενειακή ομάδα στην οποία ανήκει για να συνειδητοποιήσει τον ίδιο του τον εαυτό.

Να μπορέσει να θέσει ένα νέο πλαίσιο αντίληψης της θέσης του μέσα σε αυτή όχι μόνο σαν δημιουργός, αλλά συνειδητοποιήσει ότι είναι συνκατασκεαστής της μέχρις τώρα πορείας του και πορείας της.

Αυτή η αίσθηση της συνκατασκευής θα λέγαμε καλύτερα, θα τον βοηθήσει:

α) Να αντιληφθεί πιο ξεκάθαρα την μορφή παρουσίας των άλλων στην ζωή του και του ίδιου στην ζωή τους.

β) Να συνειδητοποιήσει τον τρόπο λειτουργίας του και της λειτουργίας τους. 

 

γ) Να καταλάβει με ποιο τρόπο τον επηρεάζουν και τους επηρεάζει.

δ) Να απενοχοποιήσει τον εαυτό του από την ευθύνη που αποδίδει στον εαυτό του. ή του αποδίδουν οι άλλοι και αποδίδει με την σειρά του...και αυτός σε αυτούς.

ε) Να επανακαθορίσει και να επαναδιαπραγματευθεί τα όρια ανάμεσα τους.

Επίσης η θεραπεία θα τον βοηθήσει:

α) Να “κατανοήσει”, το τρόπο που μιλάει για τις καταστάσεις που βιώνει και σε ποια “θέση” βάζει τον εαυτό του.

β) Να συνειδητοποιήσει τα νοήματα με τα οποία ντύνει, δηλαδή δίνει μορφή στην πραγματικότητα του.

γ) Να εκφράσει τον “εσωτερικό διάλογο” με τον εαυτό του όχι σαν κάτι κρυφό, αλλά σαν σημαντικό παράγοντα διαμόρφωσης της γνώμης του και των αποφάσεων που μπορεί να πάρει για τις καταστάσεις που τον αφορούν.

Ο στόχος της ατομικής ψυχοθεραπείας είναι η αλλαγή. Η αλλαγή επέρχεται με τη υιοθέτηση μιας άλλης λειτουργίας που ταιριάζει περισσότερο με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του ατόμου, δηλαδή με την συνειδητοποίηση του δικαιώματος του να “υπάρχει” έτσι όπως αυτό, θέλει να “υπάρχει” και όχι, να “υπάρχει” όπως θέλουν οι “άλλοι”.

Και να μην ξεχνάμε ότι:

Η ψυχοθεραπεία, δεν απευθύνεται μόνο σε άτομα τα οποία θεωρούνται “ψυχικά ασθενείς”. Η Ψυχοθεραπεία, απευθύνεται σε κάθε άτομο το οποίο αναζητάει την ισορροπία ανάμεσα στον εαυτό του και τους άλλους.

Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας: Brigitte Wagner