Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

' Ναρκωτικά ' και εξουσία. Πολιτική της απαγόρευσης και αποδιοπόμπηση Κλεάνθης Γρίβας Ανήκω σ' εκείνους που αγωνίζονται εναντίον του παραλογισμού της καταστολής και ελπίζουν γιά το καλύτερο, περιμένοντας το χειρότερο. Κι αυτό γιατί απλούστατα, εξαιτίας του επαγγέλματός μου, ξέρω καλά πόσο ακατανίκητη είναι η δύναμη της βλακείας των επαγγελματιών πολιτικών που διαχειρίζονται την εξουσία ως αποικιακοί διοικητικοί υπάλληλοι των Ηνωμένων Πολιτειών. Ως ψυχίατρος έλκομαι από το διανοητικό παιχνίδι των πιθανών ερμηνειών που υπόσχεται η εφαρμογή της θεωρίας της αλλοτρίωσης ή της οικονομίας της ψυχικής ενέργειας. Ως νευρολογός είμαι πεπεισμένος ότι η εξαρτηση από τις ψυχοτρόπες ουσίες (και ιδιαίτερα από τα οπιούχα) είναι ζήτημα βιολογικό και ερμηνεύεται ικανοποιητικά μετά την ανακάλυψη των ειδικών υποδοχέων της μορφίνης στον εγκέφαλο (1973) και η απομόνωση των ενδορφινών και των εγκεφαλινών (1975 και 1976). Αλλά ως ενεργός πολίτης, είμαι πεπεισμένος ότι το ...

Η κατάθλιψη στην Τρίτη ηλικία Κατάθλιψη 3 Η γήρανση συνδέεται με μια σειρά μεταβολών στα άτομα, οι οποίες είναι συνάρτηση της παρέλευσης του χρόνου τόσο σε βιολογικό όσο και σε επίπεδο εμφάνισης, συμπεριφοράς, εμπειρίας και κοινωνικών ρόλων. Επειδή το γήρας εξαρτάται από το χρόνο, η χρονολογική ηλικία ενός οργανισμού θεωρείται ένας ισχυρός αλλά ταυτόχρονα και ένας μη επαρκής δείκτης προσδιορισμού του γήρατος. Το πρωτογενές γήρας περιλαμβάνει τις γενετικά προγραμματισμένες βιολογικές και φυσιολογικές μεταβολές, όπως είναι η έκπτωση γνωστικών και σωματικών λειτουργιών και σε συνδυασμό με το δευτερογενές γήρας, δηλαδή τις παθολογικές μεταβολές, οι οποίες απορρέουν από εξωτερικούς παράγοντες, όπως οι περιβαλλοντικές επιδράσεις, η ίδια η συμπεριφορά και η προσωπικότητα του ατόμου, η αυτό-εικόνα του και οι σωματικές ασθένειες αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδικασία του γήρατος. Μιλώντας για ένα θέμα όπως η κατάθλιψη στους ηλικιωμένους που τα τελευταία χρόνια λαμβάνει μεγάλες διαστά...

Η κατάθλιψη στις γυναίκες Κατάθλιψη 2 Μία στις οκτώ γυναίκες θα πάθει κατάθλιψη σε κάποια φάση της ζωής της. Οι γυναίκες εμφανίζουν κατάθλιψη σε διπλάσιο ποσοστό απ' ότι οι άνδρες. Οι απόπειρες αυτοκτονίας στις γυναίκες είναι διπλάσιες απ' ότι στους άνδρες. Η κατάθλιψη εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες ηλικίας 25-44 ετών. Το 20-49% των γυναικών εμφανίζουν το λεγόμενο προ έμμηνο σύνδρομο (χαρακτηρίζεται από εκνευρισμό, θλίψη και θυμό πριν την εμφάνιση της περιόδου). Μία στις πέντε εγκύους πάσχει από κατάθλιψη. Το 10-15% των νέων μητέρων παθαίνουν επιλόχεια κατάθλιψη, που συνήθως συμβαίνει μέσα στον πρώτο χρόνο από τη γέννηση του παιδιού. Υπάρχει μεγάλη σχέση ανάμεσα στις διατροφικές διαταραχές (ανορεξία και βουλιμία) και την κατάθλιψη στις γυναίκες. Το 90-95% των περιπτώσεων ανορεξίας συμβαίνουν σε νεαρές γυναίκες. Στο 30-50% των περιπτώσεων της γυναικείας κατάθλιψης δεν γίνεται σωστή διάγνωση. Η κατάθλιψη γενικά θεωρείται «γυναικείο πρόβλημα». Πράγματι, τα παρατηρούμενα ποσο...

Η κατάθλιψη σε παιδιά και εφήβους Κατάθλιψη 1 Η κατάθλιψη είναι ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των ηλικιών, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των εφήβων. Πρόκειται, λοιπόν, για μία ψυχική ασθένεια που επηρεάζει όλο το σώμα και έχει αντίκτυπο στον τρόπο που ένα άτομο αισθάνεται, σκέφτεται και συμπεριφέρεται. Έρευνες που έχουν γίνει στο γενικό πληθυσμό, έχοντας ως στόχο την ανίχνευση της προδιάθεσης στην κατάθλιψη σε άτομα υγιή, δείχνουν ότι το 2% έως 4% των παιδιών και 4 έως 8% των εφήβων πάσχουν από κατάθλιψη. Το ποσοστό αυτό αυξάνει όταν πρόκειται για κλινικούς πληθυσμούς. Για παράδειγμα, έχει υπολογιστεί ότι 1 στα 5 παιδιά που παραπέμπονται σε ψυχιατρικά τμήματα παρουσιάζουν καταθλιπτική συμπτωματολογία. Στην Ελλάδα σε μία έρευνα (Μαδιανός 1993) που συμπεριέλαβε 1316 εφήβους ηλικίας 12 – 17 ετών διαπιστώθηκαν ιδιαίτερα αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης ( 20,3 %). Σε πολλές χώρες η αυτοκτονία είναι μια από τις τρεις πιο κοινές αιτίες θανάτου σε άτομα ηλικίας...

Τοξικομανία και ο ρόλος του πατέρα Σε τι χρησιμεύει ο Πατέρας Εδώ και μισό αιώνα οι ερευνητές των κοινωνικών επιστημών έχουν σκύψει πάνω από το ρόλο του πατέρα και την θέση την οποία καταλαμβάνει μέσα στην οικογένεια. Εδώ και μισό αιώνα ερευνούν και μιλούν για την σπουδαιότητα αυτού του ρόλου και την σημαντικότητα της επίδρασης που έχει για το κτίσιμο του ψυχικού κόσμου του παιδιού. Τόσο για τα κορίτσια όσο και για τα αγόρια ο πατέρας αποτελεί με διαφορετικούς τρόπους ένα πρόσωπο απαραίτητο στην ομαλή ανάπτυξή τους Εάν η μητέρα αντιπροσωπεύει την φωλιά, την ασφάλεια, την προστασία, την ζεστασιά, το συναίσθημα, την συγχώνευση, την κατανόηση ο ρόλος του πατέρα έγκειται α) Στην προστασία του παιδιού. Ο πατέρας αντιπροσωπεύει, λόγω της φυσικής του κατάστασης, την προστασία της οικογένειας, προστασία για την μητέρα, προστασία για τα παιδιά. Προστασία κοινωνική αλλά ψυχολογική και συναισθηματική. Η παρουσία του πατέρα λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέ...

Η καλλιτεχνική εξύψωση του ψυχικού πόνου ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΧΑΛΕΠΑΣ Ψυχιατρική και τέχνη 3 Από τους κορυφαίους έλληνες γλύπτες, ο Γιαννούλης Χαλεπάς ήταν παράλληλα ένας ψυχικά ασθενής με ταραγμένο βίο, σε μια εποχή που δεν ήξερε πώς να τον βοηθήσει. Το προσωπικό του δράμα αποτυπώθηκε στην τέχνη του, αλλά και εξυψώθηκε μέσα από αυτήν Είναι σύνηθες οι ευγνώμονες πρώην ασθενείς να θέλουν να τιμήσουν τον γιατρό που τους θεράπευσε. Το αντίθετο, όμως, οι γιατροί να νιώθουν την ανάγκη να τιμήσουν έναν ασθενή, είναι μάλλον σπάνιο. Ενα τέτοιο σπάνιο γεγονός έζησαν όσοι βρέθηκαν στην Εθνική Γλυπτοθήκη το πρωινό του Σαββάτου 2 Ιουνίου 2007, όπου με μια ειδική εκδήλωση οι Ελληνες Ψυχίατροι τίμησαν το έργο του Γιαννούλη Χαλεπά. Αν σας αρέσει ο Χαλεπάς, μπορείτε ως το τέλος του μήνα να θαυμάσετε τη συντριπτική πλειονότητα των έργων του στην Εθνική Γλυπτοθήκη. Εμείς σήμερα θα σας μεταφέρουμε τις παρατηρήσεις του καθηγητή της Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Κώστα Σολδάτου, ο οποίος έδωσε διάλεξη με θέμ...

"Η ζωή μου εις το Δρομοκαίτειον " Ψυχιατρική και τέχνη 2 του ποητή Ρώμου Φιλύρα Αποσπάσματα Ο διπλανός μου είναι ένας άνθρωπος που ταξιδεύει. Προτού πλαγιάσουμε στο θάλαμο για να κοιμηθούμε, βγάνει από τις τσέπες του ένα σωρό παλιόχαρτα και ατελείωτα κουβάρια σπάγγους, πακετάρει μεθοδικά το κρεβάτι του, τα ρούχα, τα παπούτσια του και μας λέει αντί για καληνύχτα «καλή αντάμωση». Ταξιδεύει, πάει στη Λειψία, στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στην Αίγυπτο, Ινδίες, Μαρόκο... Επιτρέπεται ο πρώτος τυχών νοσοκομάκος με ένα σκούντημα να ξυπνάει και να ξαναφέρνει πάλι πίσω στο Δρομοκαΐτειο τον άνθρωπο που του δόθηκε με λίγα παλιόχορτα και κάτι σπάγγους να ταξιδεύει σαν το πουλί, να κάνει κάθε νύχτα κι από ένα θείο ταξίδι; Μια φορά που τον εξύπνησεν απότομα ο νοσοκόμος, του φώναξε απελπισμένα: -¶σε με, για το Θεό, χάνω το τρένο! Είναι σύστημα αυτό, είναι κούρα αυτή, να παίρνουν τη μόνη ευτυχία που απομένει στον τρελό; Τον γιατρεύουμε, μας λένε. Μπράβο! Κι όταν γίνει καλά, θα ξανακάνει ποτέ του...