Η χαρά του θανάτου.







Συνεχώς γινόμαστε μάρτυρες σε ανάλγητες πράξεις ενάντια σε ζώα που έχουν την κακιά τύχη να μένουν κοντά στο χειρότερο ζώο, τον άνθρωπο.

Τα κατοικίδια προσφέρουν στον άνθρωπο την αφοσίωσή, την αγάπη, και την ευγνωμοσύνη τους για κάθε πράξη αγάπης προς αυτά.

Βοηθάνε τον άνθρωπο να αισθάνεται άνθρωπος, τον ενώνουν με το παρελθόν του, με την φύση του.

Τα  κατοικίδια  κουβαλάνε την φύση μέσα στις απρόσωπες πολιτείες του μέσα και έξω από το σπίτι του.

Κουβαλάνε την χαρά της ζωής μέσα στο κορμί τους και την προσφέρουν απλόχερα, εύκολα, δοτικά.

Η σχέση με τα κατοκίδια  εμπεριέχει αυτό που ψάχνει ο άνθρωπος μέσω των διαπροσωπικών σχέσεων, την εμπιστοσύνη.

Δείχνουν εμπιστοσύνη, σε πλησιάζουν πάντα με καλές προθέσεις κάτι που δεν συμβαίνει από την μεριά του ανθρώπου.

Τα κατοικίδια   είναι περισσότερο εξημερωμένα από το ζώο των πόλεων τον άνθρωπο.

 Εμείς οι άνθρωποι, φαίνεται ότι είμαστε το χειρότερο ζώο.

Δεν σκοτώνουμε για να επιβιώσουμε όπως κάνουν τα άλλα ζώα, αλλά σκοτώνουμε για να διασκεδάσουμε.

Ο Θάνατος δίνει χαρά, δίνει ικανοποίηση, ηδονή δηλώνοντας ότι η πόλη είναι χειρότερη και από την ζούγκλα.

Αυτό δεν το ξέρουν τα κατοικίδια και δεν παίρνουν τα μέτρα τους.

Δεν γνωρίζουν ότι στην ανθρώπινη κοινωνία η έχθρα, η αντιπαλότητα, η επικράτησης της αναλγησίας του δυνατού, αποτελούν το βασικό περιεχόμενο των ανθρώπινων σχέσεων.

Δεν γνωρίζουν ότι στις ανθρώπινες κοινωνίες έχει επικρατήσει ο θάνατος σε όλες τις μορφές του.

 Ότι μόνο από αυτόν οι άνθρωποι αντλούν χαρά και διασκέδαση. Διότι αυτό φαίνεται ότι εισπράττουν σαν συναίσθημα αυτοί που κάνουν αυτές τις πράξεις, την χαρά του θανάτου.

Κερεντζής Λάμπρος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα