Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

Η προσαρμογή στους κοινωνικούς θεσμούς
κοινωνικοποίηση 2

Η κοινωνικοποίηση έχει σαν έργο να “υποτάξει” την πρωτόγονη φύση του νέου ανθρώπου καθορίζοντας την σύμφωνα με τα κοινωνικά πλαίσια μέσα στα οποία αναπτύσσεται.
Οι κοινωνικές καταστάσεις εμποτίζουν το παιδί από διαφορετικές οδούς:
α) Με ασυνείδητους μηχανισμούς συστολής.
β) Με απαγορεύσεις που μπορούν να επισύρουν την τιμωρία.
γ) Με την επικοινωνία της ιδεολογικής αιτιολόγησης της κοινωνικής αναγκαιότητας.
δ) Με την εμφύτευση της υπευθυνότητας.

Η ατομική συνείδηση δημιουργείται, κτίζεται από την προσκόλληση του ατόμου στα πιστεύω της κοινωνίας που ανήκει και στο συλλογικό συναίσθημα που την διέπει.

Η κοινωνία περιβάλλει και προστατεύει το παιδί με δύο τρόπους, βιολογικά, ψυχολογικά.
α) Βιολογικά,
προσφέροντας τροφή ενάντια στην πείνα, ασφαλίζοντας την οργανική του ανάπτυξη, προστατεύοντας το από εξωτερικές απειλές
β) Ψυχολογικά,
προσφέροντας εκείνα τα ερεθίσματα, μέσω της εκπαίδευσης, της αγωγής, της θρησκεία, της κοινωνικής ιδεολογίας, για την σωστότερη ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.

Η κοινωνικοποίηση συγκροτείται μέσω της προοδευτικής συμμετοχής του παιδιού στο κοινωνικό παιχνίδι των ανταλλαγών, στο κέντρο της κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκει. Παιχνίδι το οποίο δεν είναι εξαρχής καθορισμένο. Παιχνίδι το οποίο εμπεριέχει συγκρούσεις, αντιπαλότητες στις οποίες πρωταγωνιστεί το παιδί και οι οποίες το προσελκύουν και το“παθιάζουν”. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί καλείται να πάρει μέρος, να αφοσιωθεί, να αγωνιστεί και να εξυψώσει αυτόν τον αγώνα με σκοπό την αναγνώριση και την αποδοχή του.
Η προσαρμογή λοιπόν, δεν εκφράζει μια παθητική αποδοχή των κοινωνικών κανόνων από το παιδί αλλά μια ενεργητική και αγωνιστική διάθεση, απέναντι σε αυτούς, με σκοπό την κατάκτησή τους, σύμφωνα με την προσωπική του αντίληψη και στάση.