Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Ταοϊστές, ανεξαρτήτου θρησκείας όλοι είμαστε άνθρωποι και σαν άνθρωποι είμαστε πλασμένοι να νοιαζόμαστε τους συνανθρώπους μας, ανεξάρτητα με το επίπεδο υγείας και τις κινητικές και νοητικές ικανότητες του καθενός. Ανταυτού, οι περισσότεροι από εμάς κρατάμε αρνητική στάση απέναντι στα άτομα με αναπτυξιακές δυσλειτουργίες βάζοντάς τα στο περιθώριο. Ακόμη και στο πλαίσιο της μικρότερης κοινωνίας, της οικογένειας, τα άτομα αυτά περιθωριοποιούνται από τους ίδιους τους γονείς. Αυτή είναι μία νοοτροπία που επιβάλλεται να αλλάξει. Η οποιαδήποτε δυσλειτουργία, είτε κινητική είτε νοητική, δεν αποτελεί ατομικό ή οικογενειακό πρόβλημα, αλλά καθαρά κοινωνικό και με αυτή τη θεώρηση πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ιδιαίτερα όταν αυτή η δυσλειτουργία αφορά ένα παιδί έχουμε μία από τις πιο οδυνηρές καταστάσεις που μπορεί να αποδεχθεί κανείς ξεκινώντας πάντα από την ίδια την οικογένεια του παιδιού. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι αρκετοί από τους γον...

Η ΤΙΘΑΣΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΦΟΥΚΩ. Το πολυσχιδές έργο του Foucault, του οποίου ο αδόκητος θάνατος κατά τη διάρκεια της πέμπτης δεκαετίας της ζωής του σίγουρα μας στέρησε από σημαντικές πνευματικές κατακτήσεις, εξετάζει τους διάφορους τρόπους μέσα από τους οποίους οι άνθρωποι καθίστανται υποκείμενα επιστημονικής μελέτης, μια βασική εκδήλωση των οποίων ήταν η ιστορική εγχάραξη των σχέσεων εξουσίας – γνώσης πάνω στο σώμα. Κατά την ανάλυση του επέμεινε στη διαπλοκή των σχέσεων εξουσίας και γνώσης, οι οποίες συνέστησαν τους πραγματολογικούς όρους μέσα από τους οποίους οι άνθρωποι συγκροτήθηκαν ως υποκείμενα. Ο Foucault έδωσε έμφαση στην κοινωνική, ιστορική σημασία της εμφάνισης των ανθρωπιστικών επιστημών και επικεντρώθηκε στην αμοιβαία σχέσης τους με την ανάδυση, ανάπτυξη και σταθεροποίηση των νέων αντικειμενοποιητικών και υποκειμενοποιητικών τεχνολογιών της εξουσίας. Η θέση που υιοθετήθηκε από τον Foucault, δηλαδή ότι η γνώση δεν είναι ανεξάρτητη από την εξουσία, εκφράζεται σ...

Η ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ 1.1 Η έννοια της επαγγελματικής ικανοποίησης Η επαγγελματική ικανοποίηση αποτελεί ένα από τα σημαντικά ζητήματα της οργανωτικής ψυχολογίας, κυρίως γιατί θεωρείται ότι συνδέεται άρρηκτα τόσο με την ψυχική υγεία των εργαζομένων, όσο και με το ενδιαφέρον των οργανισμών να έχουν υψηλή αποδοτικότητα και σε πολλές περιπτώσεις ικανοποιημένο προσωπικό. Άλλωστε, η επαγγελματική ικανοποίηση είναι πολύ βασική για το αυτοσυναίσθημα του ατόμου, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε το χρόνο που αναλώνει στην εργασία κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μάλιστα, ο Haldane (1981) υποστηρίζει ότι «για έναν πολύ μεγάλο αριθμό ατόμων, η εργασία είναι ένας τρόπος για να δηλώσουν την ύπαρξή τους». Παρόλο που οι έρευνες προσέγγισαν το φαινόμενο της επαγγελματικής ικανοποίησης με διαφορετικό τρόπο, οι ερευνητές συμφωνούν ως προς το ότι η επαγγελματική ικανοποίηση είναι μια πολυδιάστατη εννοιολογική κατασκευή και συνίσταται από πολλά επιμέρους στοιχεία (Κουστέλιος, 2001, Ματσαγγούρας και Μακρή- Μπ...

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Η τηλεόραση αποτελεί το πιο ισχυρό από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας καθώς συνδυάζει δύο διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας με το κοινό του – τον λόγο και την εικόνα. Η τηλεόραση θα εξετασθεί ως μέρος των ΜΜΕ και ως τέτοιο θα ερευνήσουμε με ποιον τρόπο κατασκευάζει την πραγματικότητα και δημιουργεί στο κοινό συνείδηση γύρω από τα θέματα που προβάλλει. Μεταπολεμικά, η χρήση του όρου «μέσα μαζικής ενημέρωσης» αντικαταστάθηκε από τον όρο «μαζικές επικοινωνίες». Η καινούργια αυτή ορολογία δεν στέκεται αποκλειστικά στην ικανότητα των μέσων να μεταδίδουν πληροφορίες ή να λειτουργούν ως κέντρα πολιτικού ελέγχου ή επιρροής. Αντίθετα προχωρά τονίζοντας την ιδιότητά τους ως θεσμοί μέσω των οποίων πραγματοποιείται η επικοινωνίαΑυτό που συμβαίνει σύμφωνα με τον Williams R. είναι ότι «μοναδικές εμπειρίες μετατρέπονται σε κοινές εμπειρίες». Με την επικοινωνία τα άτομα διαντιδρούν μεταξύ τους. Υποστηρίζουν κοινούς στόχους, αντιλήψ...

Σχολικός εκφοβισμός 2 Oρισμός του σχολικού εκφοβισμού Η συστηματική μελέτη ενός φαινομένου προϋποθέτει τον ακριβή προσδιορισμό του εννοιολογικού του πεδίου. Ο εκφοβισμός όμως αναφέρεται σε μία τόσο ευρεία ποικιλία επιθετικών πράξεων, που δεν είναι δυνατό να ορισθεί επακριβώς με συντομία. Τόσο μεταξύ τω ερευνητών όσο και μεταξύ των απλών παρατηρητών-μαθητών και ενηλίκων- υπάρχουν ελαφρώς αποκλίνουσες απόψεις (Espelage & Swearer, 2003). Ο σχολικός εκφοβισμός οριοθετείται εννοιολογικά από το «πείραγμα» ως την ηπιότερη μορφή του και από την παρενόχληση -με τη νομική του όρου έννοια- ως την εντονότερη μορφή του (Macklem, 2004). Αλλά υπάρχει διχογνωμία όσον αφορά στη σημασιολογική υπαγωγή των δύο ακραίων αυτών συμπεριφορών στην έννοια του εκφοβισμού. Στη λογοτεχνία το θέμα απαντάται από το 1857, που εκδόθηκε στη Νέα Υόρκη το βιβλίο του Hughes Tom Brown’s school days (Οι σχολικές ημέρες του Τομ Μπράουν), βιβλίο που ήγειρε πλήθος σχετικών συζητήσεων και προτάσεων για τηναντιμετώπιση του σ...