Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Όπως διατυπώθηκε από τον Ιταλό πολιτικό, οικονομολόγο και ακτιβιστή Antonio Gramsci (1978 ), ο όρος ηγεμονία περιγράφει την διεργασία κατά την οποία ιδέες, δομές και πράξεις που γίνονται αντιληπτές από την πλειοψηφία των ανθρώπων ως εντελώς φυσιολογικές και ικανές να λειτουργήσουν υπέρ αυτών είναι στην πραγματικότητα κατασκευασμένες και διαδεδομένες από ισχυρές μειοψηφίες συμφερόντων με σκοπό να προστατευτεί με το καλύτερο τρόπο το status quo που προωθεί αυτά τα συμφέροντα. Η ειδοποιός διαφορά της ηγεμονίας είναι ότι με το χρόνο υιοθετείτε σε βάρος και γίνεται μέρος του πολιτισμικού αέρα που αναπνέουμε.  Κανείς δεν μπορεί να αποκαλύψει τα πέπλα της καταπίεσης και να καταδείξει μια αναγνωρίσιμη ομάδα ή ομάδες ανθρώπων τους οποίου θα κατηγορήσουμε ως υποκινητές μιας συνειδητής συνωμοσίας με στόχο να φιμώσει τους ανθρώπους και να τους στερήσει τα πολιτικά δικαιώματα.  Αντίθετα, οι ιδέες και οι πρακτικές της ηγεμονίας γίνεται τμήμα και μέρος της καθημ...

Η παρουσία του παιδιού Η δύναμη του παιδιού, σαν έκφραση, αποτελεί για μένα μια πρόκληση, διότι με την γέννηση του το παιδί θεωρείται, και πολύ σωστά, ένα αδύναμο πλάσμα που χρειάζεται την βοήθεια του οικογενειακού περιβάλλοντος για να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί. Το αδύναμο αυτό πλάσμα όμως, θεωρώ ότι απελευθερώνει με την παρουσία του, μια τεράστια ψυχοκοινωνική δυναμική διαμορφώνοντας το περιβάλλον του, αλλά και τα πρόσωπα που το περιστοιχίζουν. Ξέχωρα από το ποιες συνθήκες επικρατούν κατά την έλευση του, η παρουσία του θα τις τροποποιήσει θετικά ή αρνητικά. Η τροποποίηση αυτή αποτελεί την δύναμη του παιδιού. Με αυτό το σκεπτικό, η έννοια της ισχύος του έχει να κάνει με την θέση που καταλαμβάνει στο ήδη υπάρχον οικογενειακό σύστημα και τις αλλαγές που επιφέρει σε αυτό. Την νέα αυτή κατάσταση, την θεωρώ σαν δύναμη του παιδιού στο βαθμό που η παρουσία του μετατρέπει την λειτουργία της οικογένειας και την επηρεάζει στην ανάπτυξή της. Δηλαδή την ισχύ του, θα μπο...

Η κατανόηση στην επικοινωνιακή μάθηση απαιτεί να αξιολογήσουμε τα νοήματα πίσω από τις λέξεις, την συνοχή, την αλήθεια και την καταλληλότητα των στοιχείων που συνιστούν την επικοινωνία, την ειλικρίνεια και τα προσόντα του ομιλούντος αλλά και την αυθεντικότητα στην έκφραση των συναισθημάτων. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνουμε κριτικά στοχαστικοί σχετικά με τις παραδοχές του ατόμου που επικοινωνεί μαζί μας [...]  Στην επικοινωνιακή μάθηση καθορίζουμε την αιτιολόγηση των προβληματικών πεποιθήσεων ή κατανοήσεων διαμέσου του ορθολογικού διαλόγου έτσι ώστε να καταλήξουμε στην καλύτερη δυνατή κρίση.  Οι εναλλακτικές διεργασίες, πέρα από τον ορθολογικό διάλογο, για την αιτιολόγηση των πεποιθήσεων είναι η επίκληση στην παράδοση, την αυθεντία ή την ισχύ.   Jack Mezirow   πίνακας: Equipo Crónica, A Maïakovski , 1976   600 × 598 - mediation.centrepompidou.fr

Ανάμεσα στην δολοφονία του Κίροφ και την αποπομπή του Γιαγκόντα ο Στάλιν ενεργούσε σαν μανιακός και με υπολογιστική ψυχρότητα. Όλα όσα έκανε έδωσαν στο σοβιετικό κράτος αυτό που οι παρατηρητές πίστεψαν ότι ήταν η μαγική πηγή της δύναμής του: τη μονολιθική εξουσία.  Ο Στάλιν εξόντωνε, πολιτικά και στην συνέχεια σωματικά, όλους τους πολιτικούς που είχαν δείξει να δρουν ή ακόμα και να σκέπτονται ανεξάρτητα. Έθεσε τα θεμέλια μια εξουσίας με πυραμοειδή δομή: ο ίδιος το Πολιτμπιρό, η ΝΚ VD, η γραφειοκρατία του κόμματος.  Ασκούσε απόλυτο έλεγχο σε κάθε κυβερνητικό κομισάριο, από την εξωτερική πολιτική έως τις πολιτιστικές δραστηριότητες. Έδωσε τέτοια δομή στο πληθυσμό, ώστε να μην υπάρχει κοινωνική βάση για οποιαδήποτε εξέγερση ή διαφωνία' οι αγρότες καθυποτάχτηκαν, η διανόηση υπέκυψε στην διαφθορά ή την τρομοκρατία, οι εργάτες περιορίστηκαν στους τόπους εργασίας τους. Μόνο ο στρατός παρέμεινε αυτοδιοικούμενος αλλά όχι για πολύ.    Ο Στάλιν απο...

“ Ο άλλος” για εμάς αποτελεί το βασικό στοιχείο ύπαρξής μας από την γέννηση μέχρι τον θάνατο, όπως και εμείς για αυτόν. Η σημαντικότητα του ενυπάρχει σε κάθε ενέργεια μας, σε κάθε πράξη και καθορίζεται από την θέση που μας δίνει στην ζωή του και αντίστοιχα από την θέση που του δίνουμε εμείς στην δική μας. Τόσο σε προσωπικό, οικογενειακό, αλλά και κοινωνικό επίπεδο ο “άλλος” είναι εδώ για να μας τονίσει ότι εμείς υπάρχουμε μέσα από αυτόν, καθώς και αυτός μέσα από εμάς. Με αυτό το τρόπο ότι κάνουμε, σκεπτόμαστε, γίνεται πάντα μέσα από την ύπαρξη του “άλλου” για τον “άλλον” που στοιχειοθετεί εμάς. Με ότι συναίσθημα και αν ασχοληθούμε ο “άλλος” είναι παρόν. Χαρά, λύπη, φόβος, αγάπη, μίσος, βεβαιότητα, ή αβεβαιότητα, ασφάλεια και ανασφάλεια, κάθε συναίσθημα εμπεριέχει τον “άλλον” σαν βασικό του συστατικό, σαν πηγή του, αλλά και σαν αποδεχτή. Ποτέ, λοιπόν, ποτέ δεν ήμαστε μόνοι, εφόσον και η μοναξιά καθορίζεται από την παρουσία, ή μη του “άλλου”....

Η φύση του Σαδισμού Πυρήνας του σαδισμού, κοινός σ' όλες του τίς εκφράσεις, είναι τό πάθος νά έχει κανείς απόλυτο καί απεριόριστο έλεγχο πάνω σ' ενα ζωντανό πλάσμα, είτε ζώο είτε παιδί, είτε άντρα είτε γυναίκα. Τό ν' αναγκάσουμε κάποιον νά δοκιμάσει πόνο ή εξευτελισμό χωρίς νά μπορεί νά προστατέψει τόν εαυτό του είναι μιά εκδήλωση απόλυτου έλέγχου άλλα όχι καί η μοναδική. Τό άτομο πού ασκεί απόλυτο έλεγχο πάνω σ' ένα άλλο ζωντανό πλάσμα κάνει αυτό τό πλάσμα αντικείμενο του, ιδιοκτησία του, ενώ ταυτόχρονα γίνεται θεός γι' αυτό τό πλάσμα.   Κάποιες φορές ό έλεγχος μπορεί νά βοηθήσει, καί σ' αύτη τήν περίπτωση μπορούμε νά μιλάμε γιά καλοήθη σαδισμό, όπως στίς περιπτώσεις πού ένα άτομο εξουσιάζει απόλυτα ένα άλλο αλλά γιά τό καλό του, καί ουσιαστικά τό προωθεί με πολλούς τρόπους — αν παραβλέψουμε τό γεγονός ότι τό κρατάει δέσμιο. Ομως στις περισσότερες περιπτώσεις ό σαδισμός είναι κακοήθης. Ό α...