Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Οι επιλογές μας σαν λαός δείχνουν ότι πολλές φορές βρισκόμαστε σκορπισμένοι, διεσπαρμένοι. Είμαστε εδώ, αλλά και εκεί, μας αρέσει αυτό, αλλά και το άλλο. Κάνουμε αυτό, αλλά θα μπορούσαμε κάλλιστα να κάνουμε και το αντίθετό του. Πάντα μας αρέσει να είμαστε παντού και πουθενά, θεωρώντας το σαν προτέρημα και όχι σαν ελάττωμα. Έτσι αυτό το “είμαι παντού και πουθενά” όχι μόνο δεν μας ανησυχεί αλλά και μας αρέσει!! Πάντα αυτός ο διασκορπισμός, η έλλειψη συγκέντρωσης μας παρέχει την εντύπωση ότι τίποτα δεν μπορεί να μας περιορίσει!! Όμως το “είμαι παντού και πουθενά” μαρτυρά μια κίνηση μέσα από το “παντού” η οποία αυτοαναιρείται από το “πουθενά”. Δηλαδή ενώ “είμαι” συγχρόνως και δεν “είμαι”. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το“είμαι παντού και πουθενά” δεν μπορεί να ορισθεί σαν πραγματικός χώρος/χρόνος, αλλά σαν φανταστικός. Δηλαδή προσφέρει μια ψευδή αίσθηση κινητικότητας η οποία στηρίζεται στο “πουθενά” παρά στο “παντού” και στην ουσία μας οδηγεί στην ακινησία. Φανερώνει μια κινητικ...

...Η αλήθεια είναι ότι η ματαιοδοξία των προστατευτικών γονέων που ανέφερα στο δικαστήριο πάει πολύ μακρύτερα από το δείτε-πόσο-υπεύθυνοι-κηδεμόνες-είμαστε-εμείς. Οι απογοητεύσεις μας αποτελούν προπύργιο της ξιπασιάς μας. Ενισχύουν την εντύπωση ότι εμείς οι ενήλικες είμαστε οι μυημένοι. Αλαζονικά έχουμε αποκτήσει πρόσβαση σε ένα άγραφο Ταλμούδ, του οποίου το ψυλοκαταστροφικό περιεχόμενο έχουμε ορκιστεί να αποκρύψουμε από τους “αθώους”, για το καλό τους. Υποθάλποντας τον απλοϊκό μύθο εξυπηρετούμε το προσωπικό μας θρύλο. Αφήνουμε να εννοηθεί ότι εμείς έχουμε αντικρίσει την φρίκη κατά πρόσωπο, σαν να κοιτάξαμε με γυμνό μάτι τον ήλιο και να μας έκαψε, γίναμε πλάσματα ταραγμένα και διεφθαρμένα, αινίγματα ακόμα και για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Μιασμένοι από τα όσα μας αποκαλύφθηκαν, θα γυρίζαμε το χρόνο πίσω αν μπορούσαμε, αλλά δεν γίνεται να ξεμάθεις αυτό τον φοβερό κανόνα, ούτε υπάρχει επιστροφή στον ευλογημένο αθώο κόσμο της παιδικής ηλικίας, ούτε έχουμε άλλη επιλογή παρά να κου...

Εννοιολογικός προσδιορισµός Επαγγελµατικής Ανάπτυξης Επαγγελµατική ανάπτυξη1 (career development) ονοµάζεται η εξελικτική πορεία του ατόµου, όσον αφορά στον προσανατολισµό του στο χώρο εργασίας και τις αποφάσεις του για το επάγγελµα, ή τα επαγγέλµατα, που επιθυµεί ή επιδιώκει να ακολουθήσει. Η χρήση του όρου αυτού αποσκοπεί στο να δειχτεί ότι η είσοδος σε ένα επάγγελµα δεν είναι αποτέλεσµα µιας στιγµιαίας απόφασης αλλά µιας µακροχρόνιας αναπτυξιακής διαδικασίας που συµβαδίζει µε την ψυχολογική εξέλιξη του ατόµου. Ο όρος «επαγγελµατική ανάπτυξη» χρησιµοποιείται επίσης για να δηλώσει την εξέλιξη της σταδιοδροµίας του ατόµου µέσα στο συγκεκριµένο εργασιακό χώρο (οργανισµό) όπου απασχολείται. Στην περίπτωση αυτή θα ήταν προτιµότερο να χρησιµοποιείται ο όρος «ανάπτυξη» ή «εξέλιξη» της σταδιοδροµίας (Κάντας & Χαντζή, 1991). Η πορεία της θεωρείται συνεχής, δυναµική και αδιάλειπτη. ∆ιακρίνονται τρεις φάσεις που περιέχουν διάφορα στάδια ανάπτυξης. Η πρώτη φάση καλύπτει την εξέλιξη α...

Η "αποκατάσταση" του παιδιού ήταν και θα είναι πάντα ένα θέμα οικογενειακό και κοινωνικό. Η μορφή που παίρνει εξαρτάται από το τρόπο που οι γονείς το διαχειρίζονται. Ανάλογα λοιπό την διαχείριση μπορεί να πάρει διαστάσεις ευτυχίας, όπως και τραγωδίας. Πάντα η “αποκατάσταση” σκόπευε την επιτυχή προσαρμογή του “παιδιού” στην κοινωνική πραγματικότητα και τη δυνατότητα του να διάγει ένα βίο, εύκολο και ξεκούραστο κάτι το οποίο έρχεται σε αντίθεση με αυτή ακόμα την έννοια του βίου. Δηλαδή όπως ξέρουμε η λέξη βίος προέρχεται από την λέξη βία που σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος στην σχέση του με τον κόσμο θα πιεστεί και θα αναγκαστεί να βρει τρόπο να επιβιώσει και τελικά να ζήσει μόνο μέσα από την αναμέτρησή του με αυτόν. Πράγμα που σημαίνει, όπως θα έλεγε ο ποιητής, “να ανοίξει το δρόμο του στην ζωή” να αποκατασταθεί, πράγμα που δεν είναι εύκολο. Άρα η “αποκατάσταση” έρχεται να προλάβει, να “διορθώσει”, αλλά και να αποτρέψει μια λανθασμένη απόφαση, ή στάση του “παιδιού” απέναντι ...

Η διαφημιστική καμπάνια Εκείνο που με τρελαίνει τελευταία είναι αυτή η καταιγιστική διαφημιστική καμπάνια της κινητής τηλεφωνίας που απευθύνεται στους νέους. Τους παρουσιάζει χαρούμενους και ευτυχισμένους να κατακλύζουν τους δρόμους τρέχοντας, πηδώντας, κολυμπώντας και τραγουδώντας πάντα με ένα χαμόγελο γεμάτο υγεία που η διαφήμιση το ιδιοποιείται για να πουλήσει τα προϊόντα της. Δυστυχώς κάθε φόρα που βρίσκομαι μπροστά σε μια τέτοια διαφήμιση νιώθω το απρόσμενο και απροσμέτρητο βάθος της μεταπράτησης μιας ανύπαρκτης πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας την οποία θέλει να επιβάλλει το εμπόριο που την παρουσιάζει σαν τον παράδεισο, ο οποίος στηρίζεται μόνο στην αποδεκατισμένη φιλία και συλλογικότητα, η οποία στην “αληθινή” πραγματικότητα εκφράζει τον σκληρό ανταγωνισμό και την μοναχικότητα. Το κάθε γκατζετ που διαφημίζεται προσπαθεί να δώσει νόημα στην ύπαρξή του, κλέβοντας το νόημα από την δροσιά, την ενέργεια και τον ερωτισμό της νεολαίας. Το κάθε καταναλωτικό προϊόν στηρίζ...

Το άγχος είναι το προϊόν της αναμόχλευση αρνητικών συναισθημάτων και δημιουργεί μια συνεχής ανησυχία στο υποκείμενο. Ο φόβος, η ανασφάλεια, η ένταση για ότι συμβαίνει ή πρόκειται να συμβεί φανερώνει μια αίσθηση ανεπάρκειας του υποκειμένου να ελέγξει και ν' αντεπεξέλθει στην κάθε κατάσταση. Το άγχος λοιπόν, εκφράζει τον φόβο μιας απρόβλεπτης κατάστασης η οποία συνδέεται με το αίσθημα της ανεπάρκειας του υποκειμένου να την αντιμετωπίσει. Η ανεπάρκεια αυτή δεν αντικατοπτρίζεται μόνο σαν ατομική αίσθηση, αλλά και σαν οικογενειακή. Έχουμε λοιπόν το ατομικό, αλλά και το οικογενειακό άγχος, διότι αυτό που πολλές φορές θεωρούμε ότι είναι ατομικό, αν το εξετάσουμε καλύτερα βλέπουμε ότι το ίδιο άγχος, ή παρόμοιο εκδηλώνει κάποιο άλλο μέλος της οικογένεια, ή ολόκληρη η οικογένεια. Ο καθένας μέσα στην οικογένεια αντιμετωπίζει το άγχος μέσα από την δική του θέση, αλλά ο ένας επηρεάζει τον άλλον, ώστε το ατομικό και το οικογενειακό άγχος συγγενεύουν. Αυτό που τα διαφοροποιεί είναι το αντι...