Η "κληρονομικότητα" του άγχους



Το άγχος είναι το προϊόν της αναμόχλευση αρνητικών συναισθημάτων και δημιουργεί μια συνεχής ανησυχία στο υποκείμενο. Ο φόβος, η ανασφάλεια, η ένταση για ότι συμβαίνει ή πρόκειται να συμβεί φανερώνει μια αίσθηση ανεπάρκειας του υποκειμένου να ελέγξει και ν' αντεπεξέλθει στην κάθε κατάσταση. Το άγχος λοιπόν, εκφράζει τον φόβο μιας απρόβλεπτης κατάστασης η οποία συνδέεται με το αίσθημα της ανεπάρκειας του υποκειμένου να την αντιμετωπίσει.

Η ανεπάρκεια αυτή δεν αντικατοπτρίζεται μόνο σαν ατομική αίσθηση, αλλά και σαν οικογενειακή. Έχουμε λοιπόν το ατομικό, αλλά και το οικογενειακό άγχος, διότι αυτό που πολλές φορές θεωρούμε ότι είναι ατομικό, αν το εξετάσουμε καλύτερα βλέπουμε ότι το ίδιο άγχος, ή παρόμοιο εκδηλώνει κάποιο άλλο μέλος της οικογένεια, ή ολόκληρη η οικογένεια. Ο καθένας μέσα στην οικογένεια αντιμετωπίζει το άγχος μέσα από την δική του θέση, αλλά ο ένας επηρεάζει τον άλλον, ώστε το ατομικό και το οικογενειακό άγχος συγγενεύουν. Αυτό που τα διαφοροποιεί είναι το αντικείμενο του άγχους, αλλά όχι το περιεχόμενο.

Το οικογενειακό άγχος αποτελεί μια πραγματικότητα η οποία διαμορφώνεται από τον φόβο των μεταβολών της ισορροπίας μέσα στην οικογένεια. Διαμορφώνεται επίσης από τον τρόπο που οι γονείς αντιμετωπίζουν τις οικογενειακές δυσκολίες, είτε αυτές πηγάζουν από το “εσωτερικό” της οικογένειας, είτε έξω από αυτή.

Στο “εσωτερικό” της οικογένειας το άγχος μπορεί να παραχθεί από τον τρόπο επικοινωνίας στους κόλπους της. Έτσι ένα βασικό στοιχείο είναι η ασυνεννοησία που μπορεί να επικρατήσει ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και έχει την βάση της στα αντίθετα και μη ξεκάθαρα μηνύματα που το ένα μέλος στέλνει στα άλλα.

Δηλαδή το άγχος στην οικογένεια έχει σχέση:

α) Με τον τρόπο επικοινωνίας των μελών της ( διπλό μήνυμα).

β) Με τον βαθμό συνεννόησης και κοινής γραμμής στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος.

γ) Με την αντίληψη των κοινωνικών γεγονότων, δηλαδή το πόσο τα γεγονότα της ζωής γίνονται αντιληπτά σαν πυροδότες του άγχους και το βαθμό ανησυχίας που δημιουργούν στην οικογένεια.

δ) Με το βαθμό επίσης της”μοναχικότητας”, της κλειστότητας θα λέγαμε καλύτερα, της οικογένειας, δηλαδή πόσο έχει απομακρυνθεί από υποστηρικτικά κοινωνικά συστήματα, (φίλοι, οργανώσεις, ευρύτατη οικογένεια).

ε) Και τέλος από τη μορφή διαφοροποίησης και συναισθηματικής αποκοπής των μελών μεταξύ τους.

Έτσι το άγχος δημιουργεί ένα θυμικό (συναισθηματικό) πεδίο στην οικογένεια, το οποίο την καθορίζει και μέσα από το οποίο τα μέλη αντλούν το νοηματικό περιεχόμενο των καταστάσεων που αντιμετωπίζουν.

Συνεπώς το πρώτο πράγμα το οποίο μπορούν να κάνουν οι γονείς για τα παιδιά τους, δεν είναι να προσπαθήσουν να κατευνάσουν το άγχος τους δίνοντάς τους συμβουλές που μαρτυρά το δικό τους άγχος, αλλά να προσπαθήσουν να καταπολεμήσουν το προσωπικό τους άγχος, για να μπορέσουν να προσεγγίσουν, αλλά και να επηρεάσουν θετικά αυτό του παιδιού τους. Στην αντίθετη περίπτωση το ανεξέλεγκτο άγχος των γονιών κατακλύζει και δεσμεύει την ζωή των παιδιών.

Κερεντζής Λάμπρος


Πίνακας:Walaa Dakak 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα