Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Δημόσιο/Ιδιωτικό (1) /Γενικά Η σχέση ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, τόσο σαν έννοιες, όσο και σαν χωρικές διατάξεις, εκφράζεται με μία τέτοια ποικιλία διευθετήσεων, που μόνο στατική δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Το αστικό περιβάλλον μπορεί σε μεγάλο βαθμό να γίνει αντιληπτό ως αποτύπωση αυτής σχέσης, ως μια υλική μορφή νοηματοδότησής της. Η παρατήρηση και ερμηνεία του αστικού περιβάλλοντος, είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από την κατανόηση αυτής της σχέσης. Όσο οι πολιτιστικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί κλπ παράγοντες που διαμορφώνουν μια κυρίαρχη/ηγεμονική αντίληψη για αυτήν τη σχέση μεταβάλλονται, διαπιστώνουμε πως αυτή παίρνει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Ο χώρος δεν αποτελεί μόνο μια αντανάκλαση των παραπάνω παραγόντων, αλλά διαθέτει μια αναπαραγωγική δύναμη, που τον τοποθετεί στο ενεργητικό πεδίο των κοινωνικών διεργασιών. Υπ’ αυτήν την έννοια οποιαδήποτε χωρική παρέμβαση, όντας μία διαπραγμάτευση αυτής της σχέσης, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αποτελεί τελικά μια ...

... εδώ παρουσιάζεται μια από τις ενδείξεις του μυστηρίου του πως εξηγείται το γεγονός ότι πλήθος νεαρών ατόμων, από τα πλέον αξιόλογα των περασμένων γενεών, ενώ βρέθηκαν ενώπιον των πιο συντριπτικών αποδείξεων όσο αναφορά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, του πιο βάναυσου ίσως αστυνομικού κράτους που ιδρύθηκε ποτέ, της αστικής δικτατορίας του Στάλιν, συνεχίζουν να υπηρετούν, να πιστεύουν και να πεθαίνουν. Η κατανόηση του φαινομένου μιας τέτοιου είδους στάσης είναι εφικτή μόνο μέσα από το πρίσμα ενός θρησκευτικού και μεσσιανικού οράματος, μέσα από την μεγάλη υπόσχεση ότι θα περάσεις τα μύρια όσα, αν χρειαστεί, επειδή το πεπρωμένο σε οδηγεί στο προφητικό δρόμο της ανάστασης του ανθρώπου, στο βασίλειο της δικαιοσύνης. Ακριβώς επειδή το μεσσιανικό σενάριο της απολύτρωσης του ανθρώπου και της εγκαθίδρυσης του βασιλείου της δικαιοσύνης επί της  γης  συνεχίζει να αιχμαλωτίζει το ανθρώπινο πνεύμα ( έχοντας ξεφύγει προ πολλού από τα θεολογικά του ερείσματα), κάθε ελπιδοφόρ...

Εισαγωγή Το τηλεοπτικό παιχνίδι του S URVIVOR μόνο reality shows δεν είναι.   Ο τηλεοπτικός όρος "reality shows", που προσπαθεί να μας πείσει για την “πραγματικότητα” του εγχειρήματος, μόνο στην αλήθεια δεν αναφέρεται. Όλοι οι παράγοντες και οι συνθήκες του παιχνιδιού είναι κατασκευασμένες με επιμέλεια και φροντίδα. Στο βαθμό που αποτελούν προϊόντα με στόχο να επιφέρουν το κέρδος στον παραγωγό τους, δεν αφήνουν την “πραγματικότητα” να εξελιχθεί φυσιολογικά. Αυτό γίνεται διότι κάθε παραγωγός πρέπει να ελέγξει την παραγωγή, που σημαίνει την πραγματικότητα. Πρέπει να ελέγξει την εξέλιξη και την ανάπτυξη του παιχνιδιού- προϊόντος, για να έχει μεγαλύτερη ακροαματικότητα, που σημαίνει μεγαλύτερο κέρδος. Ας αποδεχτούμε λοιπόν ότι στην περίπτωση του S URVIVOR έχουμε να κάνουμε με μια “κατασκευασμένη πραγματικότητα”. Από την άλλη πρέπει να ξέρουμε ότι βρισκόμαστε κάθε βράδυ μπροστά σε κάτι περισσότερο από ένα παιχνίδι. Σε ένα πείραμα κοινωνικής ψυχολογίας το οποίο όμως έχει...

Ο “εαυτός” πολλές φορές γίνεται ένας εσωτερικός στίβος όπου συναντιόνται πρόσωπα αγαπημένα που διεκδικούν τα δικαιώματα τους μέσα μας όσον αφορά την εξέλιξη και την ανάπτυξη μας . Έτσι φαίνεται ότι έχουμε συνάψει μαζί τους μια συμφωνία, παρέχοντας το δικαίωμα της συν-διαχείρισης των “προσωπικών “μας θεμάτων σαν να είναι δικά τους. Μάταια ψάχνουμε να βρούμε πως και πότε ξεκίνησε αυτό. Οι ρίζες του είναι βαθιά μέσα μας με τέτοιο τρόπο που αναγνωρίζουμε ότι είναι κομμάτι του οργανισμού μας, του “εαυτού”μας. Ότι είναι κάτι δικό μας που μας στηρίζει και μας συντηρεί σαν ύπαρξη, αλλά συγχρόνως... μας υποτιμά και μας αποκλείει από την διαχείριση των καταστάσεων. Έτσι πολλές φορές αισθανόμαστε το "εαυτό" σαν ένα “στοιχειωμένο” χώρο όπου δυνάμεις που αποφεύγουμε να ονομάσουμε ενεργούν και καθορίζουν την σκέψη , το συναίσθημα και τελικά την συμπεριφορά μας. Αυτή η κατάσταση, αφαιρεί το άγχος της υπευθυνότητας απέναντι στην ζωή, αποδίδοντας τις περιστάσεις σε διαδ...

Μετά από το το προτελευταίο μου άρθρο με τον τίτλο “Μια Πόρσε στην εθνική οδό, ή Μια οικογενειακή κατασκευή του θανάτου” 1 θεώρησα σωστό να ξεδιαλύνουμε ένα θέμα το οποίο δημιούργησε κάποια ερωτηματικά όσο αναφορά την αιτιότητα των καταστάσεων και την απόδοση των ευθυνών στα πλαίσια της οικογενειακής ζωής. Η αναζήτηση της αιτίας των καταστάσεων εξαντλούνταν και εξαντλείται ακόμα στην προσπάθεια να ορίσουμε το αίτιο για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε το αποτέλεσμα. Η αιτιότητα λοιπόν σαν όρος έρχεται να ερμηνεύσει την παρουσία ενός γεγονότος το οποίο επηρεάζει το ατομικό ή το κοινωνικό γίγνεσθαί, την ύπαρξη του υποκειμένου, ή και τον ίδιο τον κόσμο δημιουργώντας μια άλλη πραγματικότητα. Σε αυτή την περίπτωση η αιτία είναι αποδοτική εφόσον αποτελεί την πηγή μιας καινούργιας πραγματικότητας η οποία ονομάζεται αποτέλεσμα. Γραμμική αιτιότητα Αυτή την μορφή αιτιολόγησης των καταστάσεων την ονομάζουμε γραμμική αιτιότητα. Σαν γραμμική απόδοση ευθυνών λοιπόν, ορίζουμε ότι...

Εικόνες θελκτικές, της έκστασης και της αγωνίας σέρνονται μέσα μας στάζοντας μέλι στις συνάψεις των ημισφαιρίων. Κατασκευάζουν την φαντασία, δημιουργούν τους φθόγγους, τις φωνές, τις κραυγές. Φτιάχνουν τη γλώσσα!! Η γυναίκα οργανώνει το χώρο και το χρόνο της σκέψης αποδίδοντας με τη παρουσία της, το νόημα σε κάθε περίοδο της ζωής μας. Η Γυναίκα γλιστρά στα δάκτυλα μας το νερό της ζωής. Είναι λίμνη που βυθιζόμαστε μέσα της με διάφορους τρόπους, από διάφορες εποχές, με διάφορες εικόνες εαυτού. Κομμάτια από την σάρκας της που επιπλέουν, γίνονται σωσίβια πρόωρων ανησυχιών, ταραγμένων σκέψεων, προσδοκιών, ερωτικών διαδικασιών, ενεργειών που δεν τελειώνουν την κατασκευή μας, την ανάδυση μας, την ύπαρξή μας δίπλα της. Από τότε που το σώμα της, φιλοξένησε τα βηματάκια της παιδικότητας μας, αναρριχόμαστε στις λείες επιφάνειες του. Νιώθουμε την γεύση του με διάφορους τρόπους, για διάφορους λόγους. Μας μεταφέρει κρεμασμένους από το στήθος της μέχρι τα γηρατειά. Έτσι το παρελθόν, το παρ...

Τι θλιβερή η παιδική ηλικία Η γη να μη γυρίζει πια Και τα πουλιά να σταματάνε το τραγούδι Ο ήλιος τη λάμψη του ν’ αρνιέται Και να παγώνει το τοπίο.   Η βροχερή εποχή τελειώνει Και ξαναρχίζει η βροχερή εποχή Τι θλιβερή η παιδική ηλικία Όταν η βροχερή εποχή τελειώνει Και ξαναρχίζει η βροχερή εποχή.   Οι γέροι με τα πρόσωπα τα καπνισμένα Στέκονται εκεί κρατώντας ζυγαριές παλιές Όταν η γη πια δε γυρίζει Όταν το χόρτο δε βλασταίνει πια Είναι γιατί φτερνίστηκε ένας γέρος Κι από των γέρων ό,τι βγει το στόμα Μύγα φριχτή Γέρικη νεκροφόρα.   Τι θλιβερή η παιδική ηλικία Πόσο πνιγόμαστε μες στην ομίχλη Μέσα στων γέρικων γερόντων την ομίχλη.   Κι όταν στην παιδική ηλικία ξαναγυρίσουν Στην παιδική ηλικία ξανακουμπάνε Βοηθό δεν έχει η παιδική ηλικία Πάντοτε αυτή το τέλος τους σημαίνει.   Τι θλιβερή η παιδική ηλικία Η παιδική μας ηλικία Όταν η βροχερή εποχή τελειώνει Και ξαναρχίζει η βροχερή εποχή. Ζακ Πρεβέρ Γάλλος ποιητής και σεναριογράφος (Jacques Prévert)  ...