Το χρώμα του έρωτα

  

      (Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια «απάντηση» στο κείμενο μιας φίλης)                       
Το χρώμα του έρωτα απλώνεται στους τοίχους της σιωπής μας. Το πινέλο του περνάει από τα μάτια και φτιάχνει μια μάσκα που η χαρούμενη πλευρά της ομορφαίνει τον κόσμο, αλλά η ανησυχητική, τρυπώνει βαθιά μέσα μας και φωλιάζει το άγχος και την αγωνία. Ξυπνάει τη στέρησης αυτού που κάποτε είχαμε και τώρα έχει χαθεί. Αυτού που προσπαθούμε να κατέχουμε, αλλά όσο κινούμαστε προς τον έλεγχό του, τόσο εκείνο μας ξεφεύγει μεγαλώνοντας την ανάγκη να ξαναβρεθεί.
Το χρώμα του έρωτα από την μια προβάλλει την μεγαλοσύνη μας και από την άλλη την μικρότητα μας. Από την μια τη χαρά μας και από την άλλη το φόβο μας. Είναι διαφορετικό την κάθε φορά, αλλά τις περισσότερες γίνεται ένα μείγμα όπου η μια απόχρωση ζητά να υπερισχύσει της άλλης. Το χρώμα του έρωτα αλλάζει, περνάει από το ένα χρώμα στο άλλο, γίνεται όλα τα χρώματα μαζί.  
Το χρώμα του έρωτα είναι η αντιπαλότητα των χρωμάτων. Ορμάει σε ότι βλέπει μπροστά του δίνοντάς του το χρώμα που θέλει, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να το κάνει δικό του, όμως κουβαλά συγχρόνως την αναίρεση και την αμφιβολία. Είναι ένα μείγμα συναισθημάτων που ζητούν το ξεδιάλεγμα και την ισορροπία. Εκφράζει τις διαστάσεις τα ανησυχίας μας και την προσπάθεια του κατευνασμού της. Το χρώμα του έρωτα είναι ένα τεράστιο «θέλω» και η αγωνία της πραγμάτωσής του.
Το χρώμα του έρωτα είναι η απλωμένη αλήθεια μας που μέχρι να την καταλάβουμε γίνεται ένα ψέμα. Είναι η αλήθεια που πηγάζει μέσα μας χωρίς να ξέρουμε ότι είναι δικιά μας. Καθρεφτίζει το εαυτό μας τυλιγμένο από τα ουράνια χρώματα της αθανασίας που διαρκεί πολύ λιγότερο από το ατελείωτο συναίσθημα της αγωνίας. Γυρνά στο ψέμα που ετοίμασε για τον εαυτό της και γίνεται αλήθεια μόνο μέσα από την παρουσία του άλλου. Αποκαλύπτει την δική της εσωτερική διάσταση την ώρα που γέρνει στην χρωματιστή αγκαλιά του…
Η έλλειψη του χρώματος είναι η ματαίωση της επιθυμίας. Μόνη, ανεπιθύμητη, άχρωμη, και ωχρή γυρνά σαν την αχρωματοψία ενός αδέσποτου σκυλιού, με την αίσθηση της μοναξιάς στο κέντρο της πολυκοσμίας. Η έλλειψη του χρώματος είναι η απουσία του αντικειμένου της και η χωρίς νόημα ταλαιπωρία στα πεζοδρόμια της απουσίας. Καταλαμβάνει το βλέμμα με την θολούρα της λευκότητας που περιέχει όλα τα χρώματα αλλά και κανένα.
Το χρώμα του έρωτα είναι ο πόλεμος στην απουσία. Είναι η αποκάλυψη του υπάρχω και του υπάρχει μέσα στο κόσμο. Με αυτό ντύνουμε την γύμνια του αισθησιασμού μας, προβάλουμε τα θέλγητρα του εαυτού μας. Τέλος, αφήνουμε να φανεί η απόχρωση του κορμιού μας. Μόνο βλέποντας την εκεί έξω καταλαβαίνουμε με τι χρώμα είμαστε βαμμένοι μέσα μας. Όταν το χρώμα του κόσμου είναι το χρώμα του έρωτα μας, ο κόσμος μας ανήκει. Το χρώμα του έρωτα κάνει τον κόσμο δικό μας!!!
Κερεντζής Λάμπρος

Πίνακας: Marc Chagall

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα