Η παιδοφιλία είναι μια λεηλασία



 Η πράξη της παιδοφιλίας

Η πράξη της παιδοφιλίας σε πολιτικό επίπεδο, μπορεί να ταυτιστεί με το φασισμό. Αποτελεί μια πράξη παραβίασης των σωματικών και ψυχικών ορίων του θύματος και απαίτησης τυφλής υποταγής στην εξουσία του παιδόφιλου. Δηλαδή συνιστά μια πράξη ολοκληρωτικής απογύμνωση του θύματος σε πραγματικό αλλά και συμβολικό επίπεδο.

Το σημαντικότερο όμως που εμπεριέχει αυτή η πράξη και γι’ αυτό, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ξεπερνά σε σοβαρότητα και τον ίδιο το φασισμό, είναι η ενοχοποίηση του θύματος. Δηλαδή η εγχάραξη της ιδέας στο θύμα – παιδί, ότι μπορεί, αυτό που συνέβη, να συνέβη με την δική του επιθυμία.

Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει την πρόκληση της ενοχής και της ντροπής οι οποίες δεν επιτρέπουν την αντίσταση του θύματος, αντίθετα το καθιστούν συμμέτοχο της πράξης. Μέσα από αυτή την διαδικασία ο θύτης απαιτεί από το θύμα η πράξη να κρατηθεί κρυφή και τις περισσότερες φορές το πετυχαίνει.

Για τους πάρα πάνω λόγους η πράξη της παιδοφιλίας θ’ ακολουθεί το θύμα σε όλη του την ζωή. Πρόκειται για ένα τραύμα που δεν επουλώνεται ακόμα και όταν νομίζουμε ότι έχει επουλωθεί. Δηλαδή πρόκειται για μια πράξη που καταγράφεται στο ψυχισμό του θύματος για Πάντα. Πρόκειται για μια πράξη λεηλασίας της ζωής του θύματος.

 Ποια τα αίτια της παιδοφιλίας

Ο παιδόφιλος δεν είναι μόνο κάποιος που η σεξουαλικότητα του στοχεύει τα παιδιά, αλλά συγχρόνως είναι κάποιος που παίρνει το δικαίωμα να παρενοχλήσει, να παραβιάσει, να υποτάξει και να επιβάλει την επιθυμία του.

Πολύ εύλογα δύο σημαντικά ερωτήματα θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε την συζήτησή μας.

«Σε τι συνίσταται η συγκεκριμένη ανισορροπία»;

«Τι δημιουργεί αυτήν την διαταραχή» ;

Κατ’ αρχάς η παιδοφιλία και ή παιδεραστία εκτός από μια πράξη ποινικά κολάσιμη, προβάλλει και την ύπαρξη μιας ψυχοσεξουαλικής διαταραχής. Σε αυτό το σημείο θεωρώ ότι πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι στην διεθνή βιβλιογραφία υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στην παιδοφιλία, η οποία εκφράζει την ανάγκη της σεξουαλικής συνεύρεσης με παιδί του αντίθετου φίλου και την παιδεραστία, η οποία εκφράζει την συνεύρεση με μικρά αγόρια. Έχω την εντύπωση ότι στην μικρή μας χώρα, σε καθημερινό επίπεδο, επικρατεί ο όρος παιδοφιλία περισσότερο από την παιδεραστία και για τις δύο περιπτώσεις.

Βασικά δεν γνωρίζουμε ξεκάθαρα γιατί ένα άτομο γίνεται παιδόφιλος. Οι έρευνες δείχνουν ότι το 20 με 30% έχει υποστεί το ίδιο σεξουαλική παρενόχληση όταν ήταν παιδί. Αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο αλλά δεν είναι αρκετό.

Εκείνο που φαίνεται πιο κατατοπιστικό έχει να κάνει με τα βιώματα της εφηβείας. Έχει παρατηρηθεί ότι τα άτομα που εξελίσσονται σε παιδόφιλα, στην εφηβική ηλικία έχουν υποστεί πολλές αναστολές και ματαιώσεις στην διαμόρφωση της ταυτότητας τους. Δηλαδή έχουν συναντήσει πολλές δυσκολίες από οικογενειακό τους περιβάλλον οι οποίες δεν βοήθησαν στο πέρασμα σε μια ενήλικη σεξουαλικότητα, η οποία σημαίνει και ενηλικίωση.
Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι, σε αυτή την περίοδο, τα άτομα αυτά, αναπτύσσουν μια προβληματική συμπεριφορά. Δηλαδή παρατηρούμε μια δυσαρμονία, όπου εκφράζεται με μια έλλειψη σταθερότητας και μια αυθορμησία κακώς εννοούμενη. Φαίνεται ότι δεν μπορούν να οριοθετήσουν την επιθυμία τους σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα συμπεριφοράς και ότι παραμένουν σε μια προεφηβική φάση ανάπτυξή επιτρέποντας την εκπλήρωση των φαντασιώσεων τους.

Έτσι ξεχωρίζουμε τρεις παράγοντες που αν συντρέξουν και οι τρεις έχουμε το πέρασμα στην πράξη του παιδόφιλου.

Ο πρώτος, έχει να κάνει με ένα προσωπικό βίωμα σεξουαλικής παραβίασης.

Ο δεύτερος, με μια εφηβεία που ήταν δύσκολη από τις πολλές απαγορεύσεις και ματαιώσεις και η οποία εκφράζεται με την δυσκολία στην σύναψη υγειών διαπροσωπικών σχέσεων.

Και ο τρίτος, με την προβληματική ανάπτυξη μιας προσωπικότητας η οποία δεν μπορεί να οριοθετήσει τις φαντασιώσεις της… τις οποίες κάνει πράξεις.

Η θεραπεία της παιδοφιλίας

Το θέμα βέβαια είναι τεράστιο και όλες οι κοινωνικές επιστήμες όπως η ψυχιατρική, η εγκληματολογία, η ψυχολογία, η κοινωνιολογία, η ψυχανάλυση κ.λ.π. έχουν αναπτύξει, η κάθε μια ξεχωριστά, αλλά και μαζί, τις δικές τους προσεγγίσεις.

Έτσι παρ’ όλο που στην παιδοφιλία έχουμε να κάνουμε με άτομα εγωκεντρικά και ανώριμα, εντούτοις θεωρείται ότι μπορούν να θεραπευτούν. Το δυστύχημα είναι ότι σπάνια ένας παιδόφιλος θα καταφύγει στην θεραπεία πριν από την σύλληψή του. Άρα η θεραπεία έρχεται μετά την σύλληψη και τον εγκλεισμό του.

Μετά από αυτή λοιπόν, η θεραπευτική διαδικασία μπορεί να γίνει σε δύο κατευθύνσεις:

Η μία να στοχεύει τις φαντασιώσεις.

Οι παιδόφιλοι, όπως είπαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, δεν μπορούν να οριοθετήσουν την φαντασίωση τους σύμφωνα με τα δεδομένα της κοινωνικής πραγματικότητας. Άρα περνούν στην πράξη χωρίς να υπολογίζουν, από την μια τα «απαγορεύεται» της κοινωνίας και από την άλλη την επιθυμία του άλλου. Η θεραπευτική διαδικασία σκοπεύει στο να τους βοηθήσει να μιλήσουν για τις φαντασιώσεις τους, να κατανοήσουν από πού πηγάζουν, και να μπορέσουν να τις τιθασεύσουν μετουσιώνοντας τες.

Η άλλη στοχεύει τη σχέση του παιδόφιλου με τον «άλλον».

Οι παντός φύσεως βιαστές, πάντα επιρρίπτουν την ευθύνη τους στο θύμα. Προχωρούν στο βιασμό, αποδίδοντας την προέλευση της επιθυμίας σε αυτό παρά στους ίδιους, έτσι οι παιδόφιλοι δεν είναι αυτοί που «επιβάλλουν», αλλά αυτοί που έρχονται να «εκπληρώσουν» μια επιθυμία του άλλου, συγκεκριμένα του παιδιού. Η θεραπευτική διαδικασία σκοπεύει την ανάπτυξη του σεβασμού της επιθυμίας και των ορίων του άλλου, αλλά και του ίδιου του εαυτού.

Τώρα, όσο αναφορά τον εγκλεισμό παιδόφιλων, η διεθνής βιβλιογραφίας, μας πληροφορεί ότι ένας παιδόφιλος μπορεί να αντιμετωπίσει ποινές 18 μηνών με 5 χρόνια μόνο για Θωπεία και δέκα με είκοσι χρόνια για βιασμό.

Πάντως αυτό που έχει παρατηρηθεί είναι ότι η φυλάκιση του παιδόφιλου έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Δηλαδή λειτουργεί καταλυτικά στην συμπεριφορά τους. Μέσω του εγκλεισμού, μεγαλώνει το αίσθημα της ντροπής και της καταισχύνης στο πρόσωπό τους, πράγμα που τους «βοηθά» να μην ξαναπεράσουν στην πράξη. Σύμφωνα λοιπόν με τις στατιστικές ένα 80% θεραπεύεται.


Κερεντζής Λάμπρος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα