Η λογική του κέρδους

Ότι αμφισβητεί την άγρια κυριαρχία της λογικής του κέρδους, θεωρείται απειλητικό και εξορίζεται από την συλλογική σκέψη στο χώρο/χρόνο του ανέφικτου του οραματικού και του παράλογου. Ότι αρνείται την καθυπόταξη του πολίτη σε αυτή την λογική, προβάλλεται σαν παράνομο, ανησυχητικά επικίνδυνα και διασπαστικό.

Η επιβαλλόμενη φυσιολογικότητα του μη φυσιολογικού θριαμβεύει σε κάθε γωνιά της βιασμένης μας λογικής από την λογική του κέρδους που αφαιρεί από το ανθρώπινο την φυσικότητα της ύπαρξής του και καθορίζει τις τεχνικές συντεταγμένες της εξαναγκαστικής επιβίωσης του. Αναγάγει την λογική της οικονομίας σαν το φυσικό διάμεσο μιας διαστροφικής σχέσης ανάμεσα στα κομμάτια μιας κατακερματισμένης ταυτότητας, δημιουργώντας μια σκέψη που ποτέ δεν συναντά τον εαυτό της. Έτσι ζούμε στο κόσμο που κατασκευάζει η οικονομία εξορίζοντας το ανθρώπινο, στην κόλαση του αυτοματισμού ή στο παράδεισο της τρέλας.

Η απόλυτη αλήθεια της ψεύτικης λογικής του κέρδους, δημιουργεί το πλαίσιο των εξαναγκασμών όπου η αφαίρεση των δικαιωμάτων του καθένα αποτελεί το φυσικό επακόλουθο για την επιβίωση του. Το κέρδος αποσκοπεί στην συσσώρευση των πάντων με την αποχώρηση του εαυτού.

Η ποσότητα θεωρείται το μέτρο αξιολόγησης των υπάρξεων, οδηγώντας την κάθε μια από αυτές στην εξαναγκαστική ομοιότητα, καταργώντας την διαφορετικότητα σαν το στοιχείο της διάσπασης μιας ενότητας που βοηθάει την εμπορευματοποίηση του εαυτού και την τοποθέτηση του στα ράφια του σούπερ μάρκετ της καθημερινότητας. Το κέρδος αποσυνθέτει το άτομο και το ανασυνθέτει σύμφωνα με την λογική του. Η λογική του λοιπόν κατασκευάζει την κοινωνία στα μέτρα του.

Η αγριότητα της κοινωνίας δεν είναι παρά η αγριότητα του κέρδους η οποία στηρίζεται περισσότερο στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης παρά στην λογική της συνύπαρξης. Το ένστικτο αποτελεί το πρωτόγονο στοιχείο επιβίωσης που μας εξισώνει με τα ζώα. Βέβαια δεν έχει σχέση με την πραγματική ανάγκη επιβίωσης των ζώων, διότι στα ζώα η χρησιμότητα του χάνεται με την εκπλήρωση της ανάγκης.

Στην λογική του κέρδους όμως αυτή η ανάγκη δεν σταματάει. Αχόρταγα καταβροχθίζει τους άλλους χωρίς να χορταίνει ποτέ. Όσο καταβροχθίζει τόσο μεγαλώνει η ανάγκη καταβροχθίσματος. Άρα η ικανοποίηση δεν βρίσκεται πουθενά, και κάθε φορά η έλλειψή της, έρχεται να αναπαράγει την ανάγκη του κέρδους όχι σαν μια πραγματική ανάγκη αλλά σαν μια ψυχολογική.

Αλλοπαρμένοι πρεζάκιδες του κέρδους παραβιάζουν την λογική, με την λογική του κέρδους νομιμοποιώντας την παρουσία της σαν κινητήρια δύναμη της ζωής. Αλλά όπως η πρέζα είναι το ναρκωτικό του θανάτου που χαρίζει εφορία, έτσι και το κέρδος είναι η δύναμη του θανάτου κάθε ζωντανής ύπαρξης στο βωμό μιας μοναχικής ευημερίας η οποία απειλείται συνεχώς από τον φόβο της στέρηση της.

Η απομόνωση και η απειλή αποτελούν την βάση πάνω στην οποία λειτουργεί και δικαιολογείται η λογική του κέρδους. Η τάση διασφάλισης της αναζητείται όμως με τρόπους που καλλιεργούν την ίδια την ανασφάλεια της...

Κερεντζής Λάμπρος

Πίνακας :Jérôme Bosch,