Η οικογένεια δεν είναι τυχαία



Η οικογένεια σαν οργανισμός ζωντανός που κινείται, ανασαίνει, αναπτύσσεται, μεγαλώνει και πεθαίνει, δεν αποτελεί κάτι το τυχαίο. Δεν αποτελεί μια κατάσταση που δημιουργήθηκε από το τίποτα. Στην ουσία καμιά από τις λειτουργίες της δεν είναι τυχαία. Όλες αποτελούν προϊόντα συστηματικής οργάνωσης την οποία τα μέλη της, τις περισσότερες φορές, αδυνατούν να κατανοήσουν. Μπορούν να αποδίδουν τις λειτουργίες της στην τύχη, ή στην μοίρα, αλλά καλό είναι να σκεφτούμε ότι τόσο τα παιδιά μας όσο και εμείς, είμαστε πολύ σημαντικοί για να αφεθούμε στην τύχη μας.

Και ποια είναι η τύχη;

Η τύχη εκφράζει πάντα την ύπαρξη του τυχαίου. Το τυχαίο εκφράζει την έλλειψη ελέγχου και η έλλειψη ελέγχου... το άγχος, τόσο το οξύ όσο και το συνεχές. Το άγχος μπορεί να καθορίσει την μορφή των αλληλεπιδράσεων μέσα στην οικογένεια. Μπορεί να δημιουργήσει ένα συναισθηματικό τοπίο, όπου οι αντεγκλήσεις, οι αντιπαλότητες, και οι συγκρούσεις να μην επιτρέπουν στα μέλη της να συνεργαστούν ακόμα και όταν εκφράζουν κοινές προσδοκίες και έχουν τους ίδιους στόχους.

Σε αυτή την περίπτωση ο καθένας βιώνει την έλλειψη επικοινωνίας, την έλλειψη εμπιστοσύνης του άλλου που τόσο έχει ανάγκη για να αναπτυχθεί, είτε πρόκειται για το γονέα, είτε για το παιδί και... νιώθει να τον τυλίγει η παγωνιά της μοναχικότητας. Νιώθει ότι δεν τον καταλαβαίνουν και ότι ίσως έχει κάνει λάθος στην ζωή του να βρεθεί μέσα σε αυτή την οικογένεια. Σε ένα τέτοιο συναισθηματικό περιβάλλον είναι δύσκολο να “μεγαλώσει” κάποιος είτε είναι γονέας, είτε είναι παιδί.

Στο βαθμό λοιπόν που αντιμετωπίζουμε την οικογένεια σαν μια τυχαιότητα τότε αποδίδουμε τις καταστάσεις στην μοίρα και συγχρόνως αφαιρούμε την σημαντικότητα του εαυτού μας σαν παράγοντας που διαμορφώνει και διαμορφώνεται από αυτή.

Όσο περισσότερο καταλαβαίνουμε το “μηχανισμό” της οικογένεια και του κανόνες που διέπουν την λειτουργία του, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε ότι η τύχη δεν υφίσταται σαν παράγοντας που επηρεάζει, αλλά σαν διανοητική διαφυγή από την υπευθυνότητα που μας αναλογεί σαν παράγοντα του ίδιου του “μηχανισμού”.

Η οικογένεια όμως δεν είναι ένας χώρος και χρόνος που βρεθήκαμε τυχαία μέσα της, αντίθετα είναι ένας χωρόχρονος που κατασκευάστηκε από μας και συνεχίζει να κατασκευάζεται με την μετέπειτα συμμετοχή των παιδιών μας. Είναι μια συνκατασκευή στην οποία συμμετέχουν όλοι το ίδιο από οποιαδήποτε θέση και αν βρίσκονται.

Μόνο όταν αντιληφθούμε αυτό το σημαντικό γεγονός, μπορούμε να αισθανθούμε σαν δημιουργοί. Σαν παράγοντες που βοηθάμε την εκδήλωση της ζωής σε όλες της τς εκφάνσεις.

Με λίγα λόγια σαν γονείς, είμαστε δημιουργοί ζωής και αυτή την ιδιότητα μας δεν πρέπει να την υποτιμούμε καθόλου!!

Κάτω από αυτό το πρίσμα εκφράζεται η σημαντικότητα του στο έργο της δημιουργίας της ζωής μέσα από την ενεργητική μας στάση. Το δημιούργημά μας ξετυλίγεται κάθε μέρα μπροστά μας με την ανάπτυξη των παιδιών μας. Αυτό σημαίνει την προσπάθεια κατανόησης, συνειδητοποίησης και ελέγχου του δημιουργικού πεδίου της οικογένεια, της οποίας αποτελούμε σημαντικό παράγοντα. Πράγμα που σημαίνει συγχρόνως την αντίληψη των διαστάσεων του ρόλου του γονέα και την σημαντικότητα του δίπλα στο παιδί.

Για τους παραπάνω λόγους είναι απαραίτητο κάθε φορά, όχι μόνο να “μαθαίνουμε” κάτι καινούργιο, για την λειτουργία της οικογένειας, αλλά να ανακαλύπτουμε το βάθος της γνώσης που έχουμε αποκτήσει εμείς οι ίδιοι μέσα σε αυτή.

Κερεντζής Λάμπρος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα