Η πολυφωνική ταυτότητα





Οι «άλλοι», οι σημαντικοί και ασήμαντοι «άλλοι», κρυμμένοι καλά μέσα μου, τόσο που να μην καταλαβαίνω ότι είναι εδώ. Ότι είναι καθισμένοι στην παλιά τους θέση και συνεχίζουν να κατέχουν κομμάτια του εαυτού μου. Συνεχίζουν να αντιπροσωπεύουν περιόδους της ζωής μου, όπου μέσα από το βλέμμα τους, από τα λόγια τους σχηματιζόταν αυτό που ήμουν και αυτό που ήθελα να γίνω. Συνεχίζω να κρατώ την εικόνα που είχαν για εμένα… ακόμα.

Αποφεύγω να φανερώνω την παρουσία τους. Όμως... μιλάω καθημερινά μαζί τους. Υπάρχει ένας διάλογος που δεν ξέρω αν εγώ τον ορίζω ή… αυτοί. Ακόμα και μετά τον «θάνατό» τους, ή, την απομάκρυνση από την ζωή μου, συνεχίζει ο ήχος να ηχεί της φωνή τους, ο οποίος πολλές φορές κατέγραφε τις ηρωικές μου ενέργειες σαν στοιχεία παράταιρα με το υφάδι των ματιών τους.

Συνεχίζει να ηχεί μέσα μου, με εκφράσεις σφυρηλατημένες από το χρόνο πάνω στο μάρμαρο της ψυχής μου. Εκφράσεις που διατηρούν την αναλλοίωτη προσπάθεια  να ντύσω την ζωή μου και να συγκρατήσω τη ταυτότητα μου πάντα σε συνάρτηση με την δική τους επιθυμία. Η δική τους επιθυμία πάντα εδώ!! Η δική τους και η δική μου σ’ ένα συνεχή διάλογο μέσα στο χρόνο.

Οι «άλλοι», οι σημαντικοί και ασήμαντοι «άλλοι», σπαρμένοι στις πεδιάδες των πολιτειών που πέρασα και θα περάσω, αφημένοι να αντιπροσωπεύουν περιόδους της ζωή μου που ξεχάστηκαν, αλλά… και με περιμένουν. Η δική τους παρουσία κρατάει ακόμα δείγματα από το πέρασμά μου, ή ετοιμάζουν τα καινούργια μου περάσματα. Κρατάν τις αναμνήσεις μου από παρελθόν και μέλλον!! Την δική μου ιστορία με τον δικό τους τρόπο, όπως και εγώ κρατάω την δική τους.

Πόσο δύσκολο, αλλά σημαντικό είναι να μαζέψω τα κομμάτια του εαυτού μου από τα χέρια τους, να μαζέψω τις παλιές του εικόνες από το βλέμμα τους. Να ξεριζώσω τα νοήματα που στοίχειωσαν την καρδία μου, που μάντρωσαν το συναίσθημά μου, που έφτιαξαν μια φοβισμένη ταυτότητα, που πολλές φορές προσπαθεί να περάσει απαρατήρητη. 

Επίσης πόσο δύσκολο, αλλά σημαντικό είναι να κατανοήσω την σημασία της παρουσίας τους. Να καταλάβω ότι ποτέ δεν ήμουν μόνος σε αυτό που έφτιαξα, αλλά ότι φτιάχτηκε ήταν με την δική τους «Καλή» ή «Κακή» παρουσία.

Να καταλάβω ότι η παρουσία τους δηλώνει την συγκρότηση της ταυτότητας μου σαν πολυφωνική δημιουργία και όχι… σαν μια μοναχική κατασκευή.

Κερεντζής Λάμπρος

Πίνακας: Jessica Rimondi


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρατσισμός: Αίτια – Συνέπειες

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΙΒΙΣΜΟΣ

Η Γονεϊκότητα