Ο "Ζακ"...

Η χρήση της ηρωίνης ήταν και είναι από μόνη της μια πράξη βίας προς τον εαυτό. Οι παρέες, οι ερωτικές σχέσεις , οι δρόμοι, τα καταστήματα, η πόλη και το πλήθος της, και οι εν γένει κοινωνικές καταστάσεις είναι γεμάτες από εικόνες, νοήματα που έχουν να κάνουν με το πρόβλημα της τοξικομανίας, με το θέμα της διαφορετικότητας... της περιθωριοποίησης.

Με αυτό το πρόβλημα ο "Ζακ" σαν χρήστης, έβαφε καθημερινά τον ορίζοντα του. Με το γκρι και το μαύρο μια εξαρτημένης ύπαρξης. Μιας ύπαρξης όπου ο πόνος γίνεται ο δρόμος για μια άλλη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα του πόνου που πλέον δεν έχει να κάνει τόσο με το σώμα, όσο με την “ψυχή”.

Η κατάσταση του σώματος του "Ζακ" δείχνει την κατάσταση της “ψυχής”. Το σώμα, αφήνει τις πληγές του εκτεθειμένες προσπαθώντας να προβάλει στο φοβισμένο πλήθος των πελατών της καθημερινής αγωνίας, το ψυχικό του τραύμα. Αυτοί περπατάνε σε απόσταση ασφαλείας, και αν απειληθούν πολύ γίνονται βίαιοι, τρομαχτικοί...

Το ξέρει καλά αυτό ο "Ζακ"!! Του είχε συμβεί, όμως προκαλεί την αποστροφή και την απόρριψη δηλώνοντας περίτρανα την ανάγκη της αποδοχής.

Η Αποδοχή, η αναγνώριση είναι δύναμη της ζωής. Είναι προϊόν της αγάπης των άλλων. Η Έλλειψή της εμπεριέχει την αγωνία του ατόμου να εγκατασταθεί, να απλώσει την ζωή του άφοβα. Να αισθανθεί σίγουρο μέσα από την αγάπη του άλλου που μεγαλώνει την αγάπη για τον εαυτό του.

Η έλλειψή της έχει να κάνει με την απόρριψη και η απόρριψή πολύ εύκολα γίνεται... αυτό-απόρριψη. Η απόρριψη του εαυτού για τον χρήστη γίνεται συχνά ο δρόμος αναζήτησης... της αποδοχής!!

Ο "Ζακ" σαν χρήστης, ήταν ο πρώτος που ήταν ενάντια στον εαυτό του. Ήταν αυτός ο οποίος δεν ήταν σε θέση να τον φροντίζει και τον εξέθετε καθημερινά σε κινδύνους που στο τέλος θα γινόταν μοιραίοι για την ζωή του.

Τώρα, σωριασμένος στο πεζοδρόμιο αναπαρήγαγε για τελευταία φορά, την ουσία της ύπαρξής του, τον ατέλειωτο πόνο της απόρριψης. 

Αιμόφυρτος, προσπαθεί να αποσβέσει τον ψυχικό πόνο, να του δώσει ένα τέλος!! ...και το καταφέρνει.

Παράλογα ερώτημα γυρνάν στο μυαλό μου :

“Ο "Ζακ" χρησιμοποίησε την κοινωνία για να δώσει ένα τέλος στο προσωπικό δράμα που ζούσε ”;;

“Και πόσο το προσωπικό του δράμα δεν ήταν και είναι οικογενειακό και συνάμα κοινωνικό ”;;

Κερεντζής Λάμπρος

πίνακας:Jessica Rimondi