Βία ως αντίδοτο για τη μοναξιά
Τι έσπρωξε 15.000 εφήβους να γίνουν μέλη στις 400 συμμορίες της Λίμα στο Περού
Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΝΤΖΟΥ
Στη Λίμα έντρομοι οι κάτοικοι βλέπουν τους τοίχους να γεμίζουν βίαια συνθήματα, ακατάληπτα γκράφιτι, τοιχογραφίες με τα πρόσωπα νεκρών παιδιών.
Δεν είναι παρά το μακάβριο μήνυμα που στέλνουν στην κοινωνία οι περίπου 15.000 έφηβοι των 400 συμμοριών της περουβιανής πρωτεύουσας. Μυούνται γύρω στα 12 με 13, αλλά δεν λείπουν και οκτάχρονα παιδιά. Περιφέρονται σαν μικρές αγριεμένες αγέλες στις συνοικίες αυτής της πόλης, της οποίας ένα 15% των κατοίκων φλέρταρε έστω και μία φορά με την ιδέα της αυτοκτονίας.
Το περιθώριο δεν κάνει διακρίσεις φύλου. Και οι κοπέλες, οι διαβόητες «συμμορίτισσες», έχουν εδώ την τιμητική τους, σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό παραβατικότητας με τα αγόρια. Τους ενώνει η ακραία φτώχεια και η εμπειρία να μεγαλώνουν μόνα τους ερήμην των βίαιων πατέρων ή των εγκαταλειμμένων μητέρων. Παρατάνε το σχολείο και στήνουν τη νέα τους ζωή με ναρκωτικά, όπλα και κλοπές σε ομάδες που δρουν στο σχολείο, στη γειτονιά, στην ποδοσφαιρική ομάδα.
Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να μπεις στις συμμορίες, αλλά ο βασικός είναι ο φόβος της μοναξιάς, έλεγε στο καθηλωτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ελ Περιόδικο», η 15χρονη Ερικα. Ξεκίνησε την καριέρα της ως συμμορίτισσα μετά τον θάνατο του πατέρα της. Στον δρόμο γνώρισε ένα μέλος της Λα Λοκούρα (Η Τρέλα). Δεν γύρισε σπίτι της. Στους κλειστούς κώδικες της συμμορίας βρήκε ταυτότητα, αίσθηση του «ανήκω», έναν κώδικα τιμής και πίστης στη συλλογικότητα, έστω και εγκληματική. Για την «ομάδα», τα παιδιά είναι διατεθειμένα να πεθάνουν. Για να το αντέξουν είναι έτοιμα να μαστουρωθούν έως θανάτου.
Και για να διατηρήσουν περίοπτη θέση στη συμμορία είναι πρόθυμα να επιδεικνύουν, πλάι στα τατουάζ, όσα περισσότερα μετάλλια πολέμου μπορούν: ουλές από σιδηρολοστούς, μαχαίρια, σφαίρες, ακόμη και τσεκούρια. «Ο κόσμος ανησυχεί» γράφουν αυτές τις μέρες οι περουβιανές εφημερίδες, που αρχίζουν δειλά δειλά να «ανακαλύπτουν» το φαινόμενο.
Κάποιοι πολιτικοί βρήκαν τη λύση: να επανέλθει η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία ώστε «να κλείσουμε τους δρόμους των συμμοριών για τους νέους». Επιστρέφει η παλιά συνταγή της στρατιωτικοποίησης των κοινωνικών παθολογιών, που τόσο καταστροφικά εφαρμόστηκε στη λατινοαμερικανική ήπειρο. Εκεί όπου η ανύπαρκτη πολιτεία του τίποτε κατάντησε τη συμμορία τα πάντα για τα παιδιά με την αβάσταχτη μοναξιά.
Σχόλια