Οικογένεια και Οικογενειακές σχέσεις Ψυχολογία - Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία

Ο ύπνος... δεν παίρνει τα παιδιά Της Ελένης Λαζαράτου Οι διαταραχές ύπνου στην παιδική και την εφηβική ηλικία έχουν μελετηθεί λιγότερο από εκείνες των ενηλίκων, αλλά τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια καταγραφής και ταξινόμησης. Οι δυσκολίες στη μελέτη των προβλημάτων ύπνου κατά την παιδική ηλικία προέρχονται από το γεγονός ότι οι γονείς και συχνά οι ειδικοί τις θεωρούν μεταβατικές, που αργά ή γρήγορα θα ξεπεραστούν. Το ίδιο το παιδί δεν παραπονείται και δεν ζητάει βοήθεια και πρέπει να περιμένουμε την εφηβεία για να εκφραστούν τα υποκειμενικά ενοχλήματα. Έχει αποδειχθεί ότι ορισμένες από τις διαταραχές είναι πράγματι μεταβατικά φαινόμενα, αντιδραστικά προς το περιβάλλον ή συνδεόμενα με συναισθηματικές - αναπτυξιακές φάσεις του παιδιού. Η πρόγνωση σε αυτή την περίπτωση είναι καλή και συνήθως αρκεί η τροποποίηση ορισμένων περιβαλλοντικών συνθηκών για να μειωθούν οι επιπτώσεις στη ζωή του παιδιού και της οικογένειας. Άλλες διαταραχές όμως είναι σοβαρότερες γιατί μειώνουν σημαντικά τη...

"Σεξουαλική αγωγή" Σεξουαλική αγωγή, ναι, αλλά πώς;… Ας μιλήσουμε ειλικρινά, μεταξύ μας…με τους νέους… Η σεξουαλική λειτουργία είναι από τις βασικότερες της αναπαραγωγής του είδους, αλλά και της κοινωνικής αναπαραγωγής και γι’ αυτό το λόγο ένα από τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, τουλάχιστον από το 17ο αιώνα και δώθε. Ο κοινωνικός έλεγχος της σεξουαλικότητας συνδέεται εδώ και τρεις αιώνες με ένα πλήθος κοινωνικών αντιλήψεων, με την κοινωνική διαίρεση της εξουσίας, με πρακτικές παλιάς και νέας βαρβαρότητας, που βαραίνουν στην προσωπική βιογραφία του καθενός μας. Η εποχή μας δεν είναι τόσο απελευθερωμένη σεξουαλικά, όσο συνήθως διαφημίζεται ή κατηγορείται: Η άγνοια και ο φόβος της απόλαυσης είναι πολύ περισσότερο διαδεδομένα φαινόμενα από τη γνώση και την ειλικρινή διεκδίκησή της. Παρόλο που μιλάμε πολύ για το σεξ, η σεξουαλικότητά μας συνοδεύεται από ενοχές, αποκρύψεις και φόβους. Μιλάμε πολύ πιο εύκολα για την παραβατική ή και εγκληματική σεξουαλικότητα, παρά για τις προσωπικές ...

Η συμβολή της μουσικής στην ανάπτυξη του εγκεφάλου Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ, καρδιολόγος, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, συνθέτης Πολλές σύγχρονες επιστημονικές εργασίες έχουν πλέον αποδείξει ότι η μουσική εκπαίδευση και η μουσική ακρόαση συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη των ανώτερων εγκεφαλικών-γνωστικών λειτουργιών αλλά και γενικότερα στη φυσική, συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των ατόμων. Αρα η ενασχόληση με τη μουσική, και ιδιαίτερα η συστηματική μουσική εκπαίδευση, δεν έχει νόημα μόνο όσον αφορά την ανάπτυξη μουσικών δεξιοτήτων αλλά ενισχύει την ανάπτυξη και τη διαφοροποίηση των λειτουργιών του κεντρικού νευρικού συστήματος. Η ενασχόληση με τη μουσική προάγει την περαιτέρω ανάπτυξη του όγκου του εγκεφάλου αλλά και της παρεγκεφαλίδας, με αποτέλεσμα βελτίωση του συντονισμού κινήσεων και της μνήμης. Σημαντική διαφορά παρουσιάζεται ως προς την ποσότητα της φαιάς ουσίας στον εγκέφαλο σε άτομα που είχαν εμπλακεί σε συστηματικές μουσικές δραστηριότητες από πολύ μικρή ηλικία σ...

Παιδί και θυμός ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΓΟΥ Ο θυμός και η επιθετικότητα στην παιδική ηλικία μπορούν να αντιμετωπιστούν, γι’ αυτό μην πανικοβάλλεστε! Ο θυμός, η οργή και η επιθετικότητα είναι συνηθισμένες αντιδράσεις των παιδιών. Τα ηλικιακά χαρακτηριστικά είναι αυτά που καθορίζουν και τις αντιδράσεις του παιδιού. Ως βρέφος χρησιμοποιεί το κλάμα. Μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής εκδηλώνει εκρήξεις οργής, κατά τις οποίες η επιθετικότητα στρέφεται κυρίως στον εαυτό του -πέφτει στο πάτωμα, τσιρίζει χτυπώντας τα χέρια και τα πόδια του. Αργότερα, από την ηλικία των δύο με τριών ετών, η επιθετικότητα εκφράζεται προς τα αντικείμενα και τους ανθρώπους γύρω του. Τα μεγαλύτερα παιδιά που έχουν αποκτήσει ικανό αυτοέλεγχο, χρησιμοποιούν περισσότερο ύβρεις και απειλές και λιγότερο σωματική βία. Θυμός, ένα φυσιολογικό συναίσθημα Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, φτάνει να μην ξεφεύγει από τον έλεγχο του παιδιού και των γονιών. Το ξέσπασμα θυμού είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο στα παιδιά, από τη νηπιακή ηλικ...

Η γνώση της άγνοιας O Σωκράτης [..] γνωρίζει πολύ καλά την θεωρητική ελληνική φιλοσοφία και θέτει στους διαλόγους του που άπτονται καθημερινών θεμάτων γενικές ερωτήσεις ορισμού (“ τι είναι ανδρεία” κ.λ.π.) δεν ενδιαφέρεται για την θεωρητική γνώση ως τέτοια, παρά για τον κριτικό στοχασμό πάνω στις πράξεις και την ζωή του ατόμου θέλει να επιδράσει όχι φιλοσοφικά-επιστημονικά αλλά ηθικά-προσωπικά, γι΄ αυτό το λόγο αντιτίθεται με την τότε συνήθεια, δεν παρουσιάζει γραπτά τις σκέψεις του. Θέλει να ταρακουνήσει πνευματικά τους συνομιλητές του και να τους αναγκάσει να γνωρίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Για το σκοπό αυτό συζητάει με τους γεμάτους αυτοπεποίθηση νεαρούς άντρες στο δρόμο, στην αγορά ή στο γυμναστήριο και προσποιείται ότι θέλει να διδαχτεί από αυτούς σε ότι αφορά βασικά ηθικά αξιώματα, γιατί του φαίνεται ότι έχουν για αυτά καλύτερη γνώση από την δική του ( σωκρατική ειρωνεία). Τους περιπλέκει όμως σε αντιφάσεις και τους στριμώχνει, μέχρις ότ0υ αυτοί μέσα από την διαδικασία της στα...

Ηλεκτρονική Παρακολούθηση 1 ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΤΣΙΠΑΚΙΑ Το ξέρατε ότι διά νόμου όλα τα κατοικίδια πρέπει να φέρουν εμφυτεύσιμο μικροτσίπ με πληροφορίες για την ταυτότητα και την υγεία τους; Οτι υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που για λόγους ιατρικούς ή ασφαλείας κάνουν το ίδιο; Ποια τα οφέλη και ποιοι οι κίνδυνοι από τη νέα τεχνολογία; ΕΙΡΗΝΗ ΒΕΝΙΟΥ Στην ταινία του «Τελική πράξη» (Final Cut) ο λιβανέζος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ομάρ Ναΐμ είχε οραματιστεί μια κοινωνία στην οποία κατά τη γέννηση του ανθρώπου εμφυτεύεται στον εγκέφαλό του ένα μικροτσίπ το οποίο καταγράφει κάθε στιγμή της ζωής του. Με τη βοήθεια αυτού, μετά τον θάνατο του κατόχου του, υπάρχει η δυνατότητα ανάκλησης όλων των αναμνήσεων που είχε συλλέξει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Στόχος, η δημιουργία μιας ταινίας με τα κυριότερα αποσπάσματα του βίου του, η οποία παρουσιάζεται στην κηδεία του εκλιπόντος. Η ιδέα αυτή αρχικά μπορεί να μοιάζει τρελή έως απάνθρωπη, θα μπορούσε όμως ενδεχομένως να αποτελέσει μια από τις μελλοντικές ...

Η Ηλεκτρονική Παρακολούθηση 2 ΤΣΙΠΑΚΙΑ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Το "θέμα" εκτυλίχθηκε κάπως έτσι: Πρώτα, διαμόρφωσαν τεχνολογία (GPS). Μετά, διαμόρφωσαν Case Studies ως practising: δηλ.Lo Jack ( εντοπισμός και ακινητοποίηση κλεμμένων αυτοκινήτων), εντοπισμός χαμένων κατοικιδίων ζώων στα οποία ειχε εμφυτευθεί microchip εντοπισμού. Και φυσικά, να μην "ξεχνάμε" τις "αντίστοιχες εφαρμογές" των διαφόρων αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών που χρησιμοποίησαν την συγκεκριμένη τεχνολογία ήδη σε παρακολουθήσεις ατόμων . Τώρα, ήρθε απλώς η ώρα να το εφαρμόσουν εκτεταμένα στον πληθυσμό. Φυσικά, δεν είναι ώριμες οι "συνθήκες" να το "επιβάλλουν". Απαιτείται μια "κρίσιμη μάζα" εθελοντικής εφαρμογής πρώτα, ως "βάση εκκίνησης" και μετάβασης στην "επόμενη μέρα". Να το "υιοθετήσει" δηλαδή, εθελοντικά, η πλειοψηφία του πληθυσμού προτού αποφασίσουν να το "επεκτείνουν" σε ακόμη περισσότερους (έντεχνα , δηλ. με "πονηριά...

Η φιλία "τα κοινά τα των φίλων" Υπάρχει στα ελληνικά ένα είδος γνωμικού, ένα ρητό που εκφράζει κάτι γενικώς αποδεχτό:”κοινά τα των φίλων” Είναι γνωστή η διάκριση που έκαναν οι Έλληνες ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο: το ιδιωτικό είναι ότι ανήκει σε κάποιον προσωπικά, στην ιδιαιτερότητα του, στην διαφορά του από τους άλλους, το δημόσιο είναι ότι πρέπει να τεθεί “ ες μέσον ” και να μοιραστεί εξ' ίσου στα μέλη μιας ομάδας Η φιλία πρέπει να κάνει και με τον έναν και με τον άλλον χώρο. Του συνέχει και τους διέπει και τους δύο. Κάθε φιλία είναι στην πραγματικότητα “ιδιαίτερη”: κάθε άτομο έχει τον δικό του προσωπικό κύκλο φίλων, ο κύκλος όμως αυτός συγκροτεί μια κοινότητα που μοιάζει με μικρογραφία της πόλεως Για να υπάρχει πόλις πρέπει τα μέλη να συνδέονται μεταξύ του με τους δεσμούς της φιλίας , μιας σχέσης που τους καθιστά όμοιους και ίσους μεταξύ τους. Στο ιδιωτικό χώρο που απαρτίζουν οι φίλοι, όλα μοιράζονται μεταξύ ίσων, όλα είναι κοινά, όπως στο δημόσιο χώρο της κοινότη...

περί βίας και ολιγαρχίας (Από τις "ακυβέρνητες πολιτείες") Ενα πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο διάλογο, θα επιχειρήσω να σας μεταφέρω από τα απομνημονεύματα του Ξενοφώντα μεταξύ του εφήβου τότε Αλκιβιάδη και του ηγέτη της Αθηναικής Δημοκρατίας Περικλή. Επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε… «Για πες μου Περικλή», είπε «μπορείς να μου εξηγήσεις τι είναι νόμος;» «Καί βέβαια» απάντησε ο Περικλής. «Τότε εξήγησε μου σε παρακαλώ» είπε ο Αλκιβιάδης «γιατί όποτε ακούω να επαινούν κάποιον επειδή είναι νομοταγής , σκέφτομαι ότι κανείς δεν αξίζει αυτόν τον έπαινο, αν δεν ξέρει τι είναι νόμος». «Αυτό που θέλεις να μάθεις Αλκιβιάδη είναι πολύ εύκολο. Τι είναι νόμος; Νόμος είναι όλα όσα μελετά και ψηφίζει η πλειοψηφία του λαού στην Εκλησία του Δήμου, για να ορίσει τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι.» «Και αυτή τι πιστεύει ότι πρέπει να κάνουμε, το καλό ή το κακό;» «Μα, φυσικά, το καλό, παιδίμου, και όχι το κακό». «Αν όμως δεν είναι η πλειοψηφία, αλλά η μειοψηφία που συνέρχεται για να συγγράψει νόμους κα...

Η κατάθλιψη του (νέου) πατέρα Της Μυρσίνης Κωστοπούλου Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση ότι η επιλόχειος κατάθλιψη είναι «προνόμιο» του γυναικείου ψυχισμού, νέα έρευνα στο «Journal of the American Medical Association» αποκαλύπτει ότι ένας στους δέκα νέους πατέρες εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης κατά την εγκυμοσύνη ή/ και μετά τη γέννηση του μωρού.Τέτοια συμπτώματα είναι εκνευρισμό, άγχος, ευσυγκινησία, ενοχές, δυσκολία να πάρει χαρά από το μωρό, κατάχρηση οινοπνευματωδών/ ουσιών, σκέψεις ότι δεν είναι καλός πατέρας, φόβοι για την υγεία του μωρού, αϋπνία, πρωινή κόπωση, απώλεια ενδιαφέροντος για σεξ, δυσκολίες στη συγκέντρωση και τη μνήμη, τάσεις απομόνωσης από τη σύντροφο και τον ευρύτερο περίγυρο.Τα παραπάνω συμπτώματα φαίνεται να επιδεινώνονται 3-6 μήνες μετά τη γέννηση του μωρού. Αν η σύντροφός έχει κατάθλιψη, είναι πιθανό αυτό να επηρεάζει και τον άνδρα. Ερευνα στο «British Journal of Psychiatry» βρίσκει ότι το 50% των ζευγαριών στα οποία η μητέρα διανύει επιλόχειο κατάθλιψη, το ...

Η επιθετικότητα των εφήβων και η βία του θεάματος (ταινίες, βιντεοπαιχνίδια) Η επίδραση των βίαιων σκηνών στους νέους έχει αποτελέσει αντικείμενο διαμάχης ήδη από την εμφάνιση της τηλεόρασης και, πιο πρόσφατα, έχει ενταθεί με αιτία τα όλο και πιο βίαια βιντεοπαιγνίδια που κυκλοφορούν στην αγορά Η συχνή παρακολούθηση βίαιων σκηνών στις κινηματογραφικές ταινίες, στην τηλεόραση και στα βιντεοπαιγνίδια «αναισθητοποιεί» τους εφήβους στη βία και τους ωθεί να συμπεριφέρονται πιο επιθετικά, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να επιβεβαιώσει ανάλογα συμπεράσματα προηγούμενων μελετών. Ενισχύει επίσης τα επιχειρήματα όσων ζητούν να μειωθεί δραστικά η βία στις κάθε είδους παραγωγές ταινιών, οι οποίες κατακλύζονται όλο και συχνότερα από αναπαραστάσεις βίαιων συμπεριφορών. Η έρευνα, υπό τον δρα Τζόρνταν Γκράφμαν των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νευροεπιστήμης "Social Cognitive and Affective Neuroscience", σύμφωνα με το BBC...